مدرسه های نا ایمن و بودجه های کاهش یافته!

محمدرضا نیک نژاد، روزنامه وقایع اتفاقیه، 11 بهمن ماه 95

در چند روز گذشته عکس هایی از یکی از دبستان های استان سیستان و بلوچستان در شبکه های مجازی دست به دست شد که در آن کودکان دبستانی در کلاسی درس می خواندند که بخشی از سقف اش بر اثر بارش های هفته های گذشته ریخته بود. عکس ها با یاداشتی کوتاه، تلخ تر نیز شده بود. در آن یاداشت می خوانیم که: "چهره این دانش آموزان زیر را بخاطر بسپارید؛ شاید در آینده ای نزدیک برایشان حادثه ای در محیطِ تحصیلشان رخ دهد که این دنیای فانی را زودهنگام ترک کنند و افسوس میلیونها بنده خدا برایشان روانه شود! شاید درحال حاضر این جمله سنگین به نظر نرسد! ولی این دانش آموزان به تعداد 35 نفر در دبستان سه کلاسه ای در روستای اکبرآباد واقع در استان سیستان و بلوچستان شهرستان خاش بخش مرکزی، دنبال کسب علم به قیمت جان هستند. آری کسب علم به قیمت جان! شایان ذکر است که این دبستان دارای ساختمانی با قدمت 40 سال است وهر لحظه با خطر ریزش آواری مواجه است که بارندگی های اخیر برایش به بار آورده است. مسئولان بشتابید! خیرین بشتابید! قابل توجه مسئولین. این نوشته سندی است بر هشدارهای قبل از حادثه...."

در صفحه 18 بررسی مرکز پژوهش های مجلس می خوانیم که "در لایحه بودجه سال 96 آموزش و پرورش، بودجه تملک دارایی های سرمایه ایِ این وزارتخانه 8/17 (هشت و هفده صدم) درصد کاهش داشته است. در این بخش از بودجه، سازمان نوسازی و تجهیز مدارس با کاهش شگفت آور منفی 10 درصد از بودجه اش رو بروست". این در حالی است که بیش از 35 درصد مدارس کشور تخریبی یا نیاز به بازسازی های بنیادین دارند و 35 درصد از آنها هم عمری بالا داشته و در اولویت های دوم برای بازسازی قرار می گیرند. به هر روی شوربختانه دست اندرکاران آموزشی در این بخش نگاه خویش را از دولت به سوی خیرین چرخانده و امید فراوانی به چنین مشارکت هایی دارند. و این در حالی ست که توان خیرین مدرسه ساز آن اندازه نیست که بتوانند حجمی به این گستردگی را پاسخگو باشند. در بخش بودجه سازمان نوسازی وزارتخانه باز می خوانیم که "هزینه های این بخش از اعتبارات با عنوان" کمک به تامین تجهیزات کلاسی مناطق محروم" دچار 25 درصد کاهش شده است" و شگفت آور و نگران کننده تر این که "در استان سیستان و بلوچستان به تنهایی نزدیک 69 درصد کاهش را نشان می دهد"! این در حالی است که این استان بیشترین مدرسه های فرسوده و کپری و ... را دارد! در فروردین ماه همین سال نیز "حمیدرضا گنگوزهی ریگی" یکی از آموزگاران این استان در اثر ریزش دیوار کنارِ یکی از همین مدرسه ها جان خویش را در راه نجات دانش آموزانَش از دست داد.

هفته گذشته وزیر آموزش و پرورش نیز در خبری زیر عنوان "پلاسکوهای آموزشی" بر گرفتاری فرسودگی مدرسه ها تاکید کرد. در خبر می خوانیم" وجود ۶۸ هزار کلاس درس ناایمن در کشور، موضوعی بس خطرناک تر از ناایمنی ساختمان های نظیر پلاسکو است که وزیر آموزش و پرورش از آن پرده برداشت. دانش آشتیانی، روز گذشته آماری از مدارس ناایمن به زبان آورد که بی توجهی و عدم رسیدگی به آن‌ها، می تواند فاجعه‌هایی نظیر پلاسکو و این بار در مدارس کشور رقم زند. وی با بیان اینکه آموزش و پرورش همچنان با بسیاری از مدارس ناایمن و فرسوده روبروست، تاکید کرد که برای نوسازی مدارس ناایمن و فرسوده نیازمند ۱۲ هزار میلیارد تومان اعتبار هستیم که این اعتبار تاکنون تامین نشده است و امیدواریم بتوانیم در سال ۹۶ از تعداد مدارس ناایمن و فرسوده کم کنیم." (رسانه ها)

با همه این ها می بینیم که در بودجه سال 96 ، بودجه ی ویژه ی سازمان نوسازی مدارس به شدت کاهش یافته است. درست مشخص نیست که مجلس تا چه اندازه و چگونه می تواند بودجه ی پر جمعیت ترین و گرفتارترین وزارتخانه کشور را افزایش دهد! اما به قول معروف برخی چیزها شوخی بردار نیستد! از آن میان می توان به شمارِ مدرسه های خطرخیز اشاره کرد. شاید پدر و مادرها آن چنان که باید از روند و چند و چون آموزش خبر نداشته باشند و پیگیر نباشند تا ببینند در کلاس های فرزندان شان چه می گذرد و به پیامدهای درازمدتِ نبودِ آموزش های کیفی نیندیشند! اما بی گمان جگرگوشه های خویش را سالم به مدرسه می فرستند و سالم هم می خواهند. اما آیا انبوهِ مدرسه ها و کلاس های ناایمن در جای جای کشور می تواند چنین انتظاری را برآورده کند!؟  

http://www.vaghayedaily.ir/fa/News/61325/مدرسه‌های-ناایمن-و-بودجه‌های-کاهش‌یافته!-