داستان یک وزارت

مهدی بهلولی،روزنامه بهار،26/9/91

از دو هفته پیش تاکنون،که رخداد تلخ آتش سوزی در کلاس درس روستای شین آباد شهرستان پیرانشهر رخ داد،توجه به آنچه در این سال ها،بر آموزش و پرورش گذشته و می گذرد،اهمیتی بیش از پیش یافت. به سخن دیگر،سوختن این کودکان بی گناه و کشته شدن یکی از آنها،عاملی شد که ذهن افراد بیشتری معطوف به واقعیت های درون آموزش و پرورش گردد و به جست و جو برآیند که مگر در آموزش و پرورش چه می گذرد که پیشامدهایی اینچنین،رفته– رفته دارد هنجار آموزش کشور می شود. به ویژه که این آتش سوزی،چندی پس از کشته شدن 26 دانش آموز و آموزگار بروجنی در جریان اردوهای راهیان نور روی داد. استیضاح وزیرهم،که گویا شماری از نمایندگان مجلس پیگیرش هستند می تواند فرصت دیگری فراهم آورد که پاره ای از این واقعیت ها،گسترده تر به گستره ی همگانی کشیده شوند

گناهکار کیست؟

محمد رضا نیک نژاد،روزنامه قانون،۲۶/۹/۹۱

"معلم و شرکت ارج مقصر حادثه آتش سوزی در دبستان بوده اند" این سخنان حاجی بابایی وزیر آموزش و پرورش است،پس از فراخواندنش به مجلس برای یاسخگویی به رخدادِ تلخ سوختن 33 دانش آموز در دبستانی در روستای "شین آباد" پیرانشهر و پیش از جان باختن یکی از آنها به نام "سیران". اما براستی چه کسی گناهکار است؟

وزارت آموزش و پرورش ساختاری گسترده و بسیار بروکرات با مدیریتی سخت متمرکز و از بالا به پایین است. اجزای این ساختار از مقام های فرادست آغاز و به آموزگار و دانش آموز پایان می یابد. در این دستگاه،فرمان ها و خواسته های کارگزاران فرادست به شکل بخشنامه و دستورات اداری به زیردستان رسیده و آنها نیز می باید بی کم و کاست آن را به اجرا درآورند.

منتظریم تا بنویسی....

ایرج جوادی

جندروزی است که دربیمارستان است ومنتطرتصمیم پزشکان که عملش کنند اما هرروز عقب می افتد. این برایش سخت است وحوصله اش را سر می برد . بنابر این وبلاگش هم به روز نمی شود با نوشته هایی که معمولا سایه ای ازطنز دارد. ماهم منتظریم که زودتر مرخصش کنند وبه زندگی عادی برگردد کسی که عنوان پدر کانون رایدک می کشد،در وبلاگش خود را اینگونه معرفی می کند :

عباس معارفی،متولد محله ی سنگلج تهران در سال 1320 هستم .همان محلی که جرقه ی آزادی درآنجا زده شد و8نفر در چاهی به دست شخص شخیص! ناصر الدین شاه (شاه شهید )شهید شدند .در سال1343از دانشسرای عالی لیسانس تاریخ گرفتم و30سال معلم بوده ام وبه مسائل اجتماعی علاقه مندم.

http://www.rahavardeman.blogfa.com/

بیانیه ی کانون صنفی معلمان ایران

به نام خداوند جان و خرد

بیانیه ی کانون صنفی معلمان ایران درباره ی آتش سوزی در دبستان روستای "شین آباد" پیرانشهر

پیش از هر چیز بر خود بایسته می دانیم که بار دیگر مراتب همدردی خود را با همه ی آسیب دیدگان رخدادهای تلخ و جانگداز چند ماهه ی گذشته ی آموزش و پرورش اعلام نماییم؛ رخدادهای اندوه باری که با واژگون شدن اتوبوس راهیان نور دانش آموزان دختر بروجنی و کشته شدن 26 دانش آموز و آموزگار آغاز گردید و با آتش سوزی در دبستان روستای "شین آباد" پیرانشهر آذربایجان غربی ادامه یافت که متآسفانه در این آتش سوزی 30 دانش آموز دختر چهارم دبستان دچار سوختگی گردیدند و یکی از آنها نیز،جان خویش را از دست داد. شوربختانه باز هم در همین روزها،شاهد بودیم که بر اثر تصادف مینی بوس آموزگاران استان چهارمحال و بختیاری،یک تن از همکاران فرهنگی نیز کشته شد؛ما درگذشت این آموزگار زحمت کش را به خانواده و همه ی بازماندگان محترم شان تسلیت می گوییم.

رشدیه و بنیانگذاری دبستان های نوین در ایران

رشدیه و بنیانگذاری دبستان های نوین در ایران

محمد رضا نیک نژاد،تارنمای نامه نیوز،19/9/91

از مدرن ها بدون تنفر سخن بگو واز قدما بدون ستایشگری،هر یک را بخاطر شایستگی شان قضاوت کن و نه بدلیل قدمتشان.

لرد چستر فیلد

در روز پنجم رمضان 1276 ه– ق در منزل یک روحانی بنام ملا مهدی تبریزی و در شهر تبریزکودکی زاده شد. این کودک بعد ها با نو آوری و پشتکار خویش اثرات شگرفی بر روند رو به رشد مدرنیته و آموزش در ایران بر جای گذاشت. نام او را میرزا حسن نهادند،که بعدها رشدیه خوانده شد.

وضع آموزش در این دوره از الگو های جهانی فاصله ی بسیار داشت.تنها نهادی که کار آموزش کودکان را سامان می داد، مکتب خانه بود. بیشتر این مکتب خانه ها درجاهای نا مناسب مانند گذرگاه ها واتاقک های ویژه ی طلبه ها در مسجدها برگزار می شدند .در آنها رویه ی یکسانی برای آموزش وجود نداشت . کودکان از خرد سالی در اثر فشار خانواده ومعلم ناچاربه خواندن کتاب های ادبیات کلاسیک مانند دیوان حافظ ،گلستان و بوستان سعدی، جامع عباسی......... و روخوانی قرآن بودند . معلم ها در بیشتر موارد آنچنان کم مایه بودند که برای درک گفته های خود نیز با دشواری روبرو می شدند. ابزار آنها افزون بر کتاب های که گفته شد، چوب وفلک بود که در نهایت سنگدلی از آنها استفاده می گردید. بنیاد آموزش بر آزار روحی وجسمی کودکان ودانسته های سطحی آنها استوار بود.مکتب خانه از نظر مالی مستقل از دولت بود و برای ادامه ی کار چشم به پیشکشهای خانواده ها داشت.چندگانگی در پرداخت، خود مایه ی نگاه چندگانه ی معلم به نوآموزان می گردید .بیشتر مکتبداران دارای اندیشه های واپسگرا بودند.افزون بر این بیشتر آنها روابط خوبی با کارگزاران حکومت و علما داشتند که از آنها گروهی پر نفوذ درپهنه ی جامعه ساخته بود و کمتر کسی توان رویا رویی با آنها را داشت .

آتش سوزی در دبستان

محمد رضا نیک نژاد،روزنامه ی آرمان،18/9/1391

کمتر سالی آموزش و پرورش شاهد این همه رویدادهای دردناک و اندوهبار بوده است. واپسین آنها خبر آتش سوزی در دبستان دخترانه روستای "شین آباد"پیرانشهر در آذربایجان غربی است. در این رخداد تلخ که چهارشنبه 15 آذر ساعت 30/8 دقیقه صبح روی داد،36 دانش آموز پایه ی چهارم دبستان دچار سوختگی شده و شماری از آنها بخاطر آسیب های شدید،به بیمارستان های تبریز فرستاده شدند. این رویداد خوشبختانه جانباخته ای نداشت،اما چیزی که آن را دردناک تر می کند،سوختگی دست و سر و روی پنجاه درصد این دخترکان دبستانی است. شوربختانه جامعه آموزشی ما،تجربه ی خوبی از پیگیری های درمانی این چنین آسیب دیدگانی ندارد. در رویدادی مشابه که سال 85 در روستای درودزن استان فارس رخ داد،چند تن از کودکان جان باختند و شماری نیز دچار سوختگی های شدیدی در ناحیه سر و صورت گردیدند. چند ماه پیش- پس از سال ها درد و رنج و دلهره ی این دانش آموزان و خانواده هایشان و پس از روند طولانی دادگاه- آموزش و پروش پذیرفت که دیه ی آنها را بپردازد.

آتش و اندوهی دیگر

مهدی بهلولی،روزنامه اعتماد،18/9/1391

خبر ناگوار آتش گرفتن کلاس درس،"بار دیگر"،آتش درد و اندوه را در جان همگی مان برافروخت. "بار دیگر" می گویم،چرا که شوربختانه،نخستین بار نیست و کمابیش هر سال،و به ویژه در فصل زمستان،رخدادهای دلخراش ریز و درشتی اینچنین روی می دهد و قربانی می گیرد. با جست و جویی کوتاه و مختصر در فضای مجازی،می توان عکس کودکانی را دید که در سال های گذشته،و در همین آتش سوزی های کلاس درس،جان باخته اند و یا زیبایی چهره های خویش را برای همیشه از دست داده اند. و شگفت انگیز این که سخن از بهبود آموزش و دگرگونی های بنیادین و گام های بلند پیشرفت و توسعه،پربسامدترین سخن دست اندر کاران فرادست آموزشی این روزهاست. به هر رو،در هفتاد و پنج روزی که از آغاز سال تحصیلی می گذرد شمار چشمگیری از دانش آموزان جان باخته اند و یا سخت آسیب ها دیده اند.

پیام کانون صنفی معلمان ایران

به نام خداوند جان و خرد

بار دیگر اتفاق افتاد!

"سی و سه دانش آموز دچار سوختگی شدند. 8 تن از آنها شرایط وخیمی دارند و بالای 50 درصد سوخته اند. از زمان ساخت مدرسه (خیّرساز) بیشتر از چهار تا پنج سال نمی گذرد- البته برابر خبر دیگری،مدرسه ای است تخریبی. درِ کلاس دستگیره نداشت و ما نمی دانستیم چکار کنیم. خانه های روستا گاز کشی است اما مدرسه اگرچه انشعاب گاز دارد،لوله کشی نشده است. این آقایان بودجه‌ها را کجا مصرف می‌کنند؟ و چه اموری واجب‌تر از رفع کمبودهای مدرسه مناطق محروم می تواند برای مصرف بودجه یافت؟ تصویری از چهره ی سوخته و ورم کرده دختران روی تخت بیمارستان . چهره ی بهت زده مادری پشت در اتاق عمل . تذکر شفاهی و کتبی به وزیر،درخواست استعفا و... "

اسماعیل عبدی در دادگاه

در پی فراخوان دادگاه انقلاب،اسماعیل عبدی عضو کانون صنفی معلمان ایران روز شنبه 11/9/1391 به شعبه شهید مقدس زندان اوین رفت. در این جلسه وی درباره برخی از اتهامات گذشته و کارها و فعالیت های تازه اش مورد پرسش قرار گرفت. این نشست که بدون حضور وکیلش- علیزاده طباطبایی-برگزار شد،عبدی درخواست برگشت وثیقه ای را که از سال 88 دراختیار دادگاه است، نمود که برای گفتگو درباره ی آن حضور وکیل را ضروری دانستند. اسماعیل عبدی دبیر ریاضی دببیرستان های اسلام شهر است که در سال 88 بازداشت و پس از چند ماه با قرار وثیقه آزاد شد. در دادگاه نیز به پنج سال زندان تعزیری محکوم گردید که به مدت ده سال به حالت تعلیق درآمد.

آموزش و پرورش و پیشگیری از ایدز

محمد رضا نیک نژاد،روزنامه قانون،11/9/91

امروزه آموزش یکی از کاراترین روش ها برای مبارزه با گرفتاری های روز افزون زندگی مدرن برشمرده می شود. خشونت،آلودگی هوا،گرم شدن زمین،بیماری های فراگیر جسمی و اجتماعی و ... گرفتاری هایی هستند که با آموزش درست شهروندان می توان دست کم پیامدهای زیانبار آنها را کاهید و از گسترش بیش از پیش آنها جلو گیری نمود.

ایدز با کم و بیش 24 میلیون کشته و 42 میلیون آلوده،همچنان یکی از هراس آورترین این گرفتاری هاست. هم اکنون که کارگزاران بهداشتی از کاهش سن آلودگی به این ویروس سخن می گویند آمارها نشان می دهند که 5/46 درصد از بیماران در بازه سنی 25 تا 35 سال اند و با به حساب آوردن 5 سال دورهنهفته بیماری،اهمیت آگاه سازی نوجوانان و جوانان درسامانه آموزشی را دو چندان می نمایاند.