دانش آموزان ،یادگیری و تلفن همراه!

محمد روزبهانی،28 آذر 92

در چند سال گذشته در دبیرستانهای پسرانه بارها دیده ام که مدیرمدرسه به همراه معاونین بدون اطلاع معلمان و دانش آموزان وارد کلاس درس می شوند و به تفتیش وسائل دانش آموزان می پردازند و در پایان چند تایی گوشی موبایل و چیزهای دیگر پیدا می کنن! دانش آموزان خاطی را با خود به دفتر می برند! ضمن ضبط گوشی و وسایل شخصی آنها با یک تعهد سفت و سخت آنها را به کلاس باز می گردانند.

در بیشتر مواقع گوشی ها را به والدین دانش آموزان تحویل می دهند و از آنها هم تعهد می گیرند که فرزندشان دیگر تلفن همراه به مدرسه نیاورند! البته دانش آموزان هم در واکنش به این نوع برخورد ها از روش های جدید تر و خلاقانه ای برای مخفی کردن گوشی ها یشان استفاده می کنند!
از طرف ادارات آموزش و پرورش پوستر هایی تهیه شده و در سطح مدارس نصب می شود که مضمون آن نشان از ممنوعیت استفاده از تلفن همراه در مدارس توسط دانش آموزان دارد و توصیه می شود که برای فراهم شدن محیطی مطلوب برای یادگیری نبود تلفن همراه در مدارس بهتر است و بودنش مخل یادگیری است!

به راستی آیا داشتن تلفن همراه توسط دانش آموزان برای یادگیری مضر است؟ 

مجمع عمومی شرکت تعاونی مصرف فرهنگیان برگزار شد در نبود "تشکل"ها!

تارنگار :در سپهر آموزش(مهدی بهلولی)

 من امروز رفتم جلسه مجمع عمومی شرکت تعاونی مصرف فرهنگیان تهران. مجتبی قریشیان،از کانون،به عنوان عضو هیآت مدیره برگزیده شد. نشست خوبی بود و سخنان زیادی گفته شد که من تلاش می کنم در روزهای آینده بخش هایی از آنها را رسانه ای کنم.

اما به جز سه چهار نفری از کانون،هیچ کس دیگری از "تشکل" های فرهنگی آنجا نبود. پرسش این است که آیا این نهادها،تنها برای دیدار با فرادستان وزارتی اند؟ چرا کانون،سازمان،انجمن اسلامی معلمان،مجمع فرهنگیان و ... سازمان یافته و چشمگیر حضور نداشتند که هیچ،اصلا کسی از آنها نبود؟ عضوهای کانون هم به نام کانون در آنجا کاری نکردند و حضورشان به نظر شخصی می آمد.  

شرکت تعاونی مصرف فرهنگیان و بی انگیزگی معلمان!

محمد رضا نیک نژاد

دیروز پیامکی دریافت کردم که در آن به برگزاری نشست مجمع عمومی تعاونی مصرف فرهنگیان تهران در روز پنج شنبه 28 آذر 92 در ساعت هشت صبح و به نشانی خیابان شهید رجایی ،سه راه نان ماشینی،خیابان ستاره،تالار دکتر شریعتی اشاره داشت. سال گذشته و پس از برگزاری مجمع عمومی یاداشتی درباره چگونگی برگزاری آن نوشتم و برای برخی روزنامه ها فرستادم.اما به سبب شرایط ویژه ی آن روزها- از جمله ترس از برخوردهای قضایی و شکایت و یا ... - هیچ روزنامه ای آن را چاپ نکرد! اما با دیدن این پیامک،بازخوانی آن یاداشت را سودمند دانستم و آن را منتشر کردم. با این امید که این تعاونی مصرف- با بیش از 160 هزار عضو - در جایگاه  واقعی خویش قرار گیرد و سامانی یابد.    

پنج شنبه بیست و نهم تیر 91، مجمع عمومی شرکت تعاونی مصرف فرهنگیان استان تهران و انتخاب بازرس یک ساله این تعاونی در تالار دکتر شریعنیِ خیابان شهید رجاییِ شهرری برگزار گردید. در این روز نخست، نماینده وزارت تعاون، ساز و کار برگزاری انتخابات را برای شرکت کنندگان در مجمع عمومی سالانه شرح داد و سپس هیات رئیسه ی برگزایِ انتخابات، برگزیده شدند. در ادامه مجمع، نماینده ی هیات مدیره، گزارشی از یک سال کار و پیشنهادهای این هیات را ارائه داد. پس از او نیز بازرس تعاونی، کارهای انجام شده ی خویش درهمین مدت را برای اعضا شرح داد. در پایان این بخش از جلسه نیز نماینده ای از یک شرکت حسابرسی،به ارائه  گزارشی از حسابرسیِ شرکت تعاونی پرداخت. در پایان نیز انتخاب بازرس برگزار گردید که از 188 تن حاضرین  در جلسه و 539 دفترچه ، بازرس پیشین با 366 رای توانست پیروز کارزار گردد.

چند سالی است که گردهمایی های سالانه این شرکت تعاونی به تنش میان فرهنگیان و هیات مدیره و یا بازرس آن کشیده می شود. در چندین دوره گذشته، مجمع عمومی، جایی برای انتقادهای سخت از هیات مدیره گشته و با درگیری های زبانی و گاه فیزیکی پایان یافته است. در دوره هایی نیز انتخابات باطل شده و هیات مدیره دست کم به شکلی غیر قانونی یک سال بر تخت مدیریت تعاونی تکیه زدند و تلاش فرهنگیان معترض  نیز به جایی نرسید. کمتر از دو سال پیش، کم-و-بیش همه عضوهای پیشین هیات مدیره و بازرس جایگزین شدند و امید می رفت تعاونی سامان یافته و ناکامی های گذشته را جبران کند. اما گزارش های ارائه شده ی پنج شنبه، خلاف این را نشان می داد. بازرس تعاونی در حالی که از زیان دهی کمتر! در سال گذشته سخن می گفت، خواهان افزایش سهام عضوهای شرکت تعاونی تا پنجاه هزار تومان بود. این خواسته صدای برخی عضوها را درآورد. نماینده شرکتِ حسابرسی در ده دقیقه ای که از روی برگه روبرویش می خواند، درهیچ موردی حساب های ارائه شده را تایید نکرد و بیشتر جمله هایش با فعل هایی مانند ثبت نشده، ارائه نشده، قابل تایید نیست، سود و زیان مشخص نیست و... سخنانش را به پایان رساند. و این را می توان نشانی از آشفتگی در حساب ها و پریشانی در مدیریت دانست. گرچه بخش فراوانی از این پریشانی و آشفتگی، مرده ریگ هیات مدیره پیشین است، اما همواره پوشیده سخن گفتن و لاپوشانی مصلحت اندیشانه و تعارُف های معمول، که مدیران وقت، درباره مدیران پیشین بکار می برند، بر فضای ناشفاف مدیریت این شرکت دامن زده است. برای نمونه در یکی از سال های گذشته با وجود زیانی دو میلیاردی و اختلاسی هفت صد میلیونی- که در آن قوه قضائیه نیز ورود پیدا کرده بود- از تلاش های هیات مدیره و بازرسان شرکت، قدردانی! واین ناکامی ها به سوء مدیریت آنها نسبت داده می شد. 

اسماعیل عبدی،دبیر کل تازه ی کانون صنفی معلمان ایران

دوست گرامی جناب عبدی،برگزیدن شما به عنوان دبیر کل کانون صنفی را شادباش گفته و برایتان آرزوی تندرستی و کامیابی می کنم.امیدوارم این انتخاب برای کانون صنفی و همه ی فرهنگیان پیامدهای ارزشمندی به همراه داشته باشد.

نشریه چشم انداز ایران شماره 82 به روی پیشخوان مطبوعات آمد

از تارنگار :در سپهر آموزش(مهدی بهلولی)

این شماره که با ظاهری متفاوت تهیه شده است دارای دو پرونده ویژه است یکی درباره جامعه شناسی تشیع و دیگری مارکسیسم
سرمقاله
قدرت مردم/ لطف الله میثمی
شکوه مرزبانی/ احمد اسلامی

چشم انداز سیاست داخلی
جرم سیاسی، محاکمه علنی هیئت منصفه/ فائزه حسنی...
سرگذشت مشارکت سیاسی مردم در ایران/ محمد جواد حق شناس
چشم ها و گوش ها

چشم انداز اقتصاد و توسعه
دولت آقای روحانی و فرآیند اعتدال
راهبردهای انرژی ایالات متحده امریکا/ گروه نفت
مسئله سیاست گذاری در اقتصاد ایران از نظر گروه مشاوران هاروارد/ احمد میدری
برنامه های حمایتی ترکیه در صدور خدمات فنی و مهندسی/ منصوره حمصیان

چشم انداز جامعه
سراب هوشمند سازی مدارس/ محمدتقی سبزواری
سند تحول بنیادین آموزش و پرورش/ گفتگو با محمود مهرمحمدی
اشتغال زایی درآمدزا در ارسباران/ محمد ایرانمنش
بیگانه با محیط، نقدی بر فیلم دربند/ سپیده سامی

پرونده جامعه شناسی تشیع
با آثاری از
سارا شریعتی، عمادالدین باقی، حسن محدثی، هاشم آغاجری، محمد اسفندیاری، مقصود فراستخواه، احسان شریعتی و...

چشم انداز اندیشه
یازخوانی زندگی و آرای امام ابوحنیفیه/ حمید احراری
گاندی معلم حقیقت و عدم خشونت/ امین یاری
سه شعار ما، نفی استبداد به هرصورت و نفی استثمار/ محمد بسته نگار
هرمنوتیک کلاسیک و هرمنوتیک فلسفی/ محسن آرمین
همه هستی مقدس است/ محمد مهدی گرگانی
از سید جمال تا آیت الله خمینی/ نیکی آر.کدی
استفان هسل، یکی از مردان حقوق بشر/ مونافرخنده فال
زمانی برای برآشوبیدن، استفان هسل/ برگردان: سعید انوری نژاد

پرونده مارکسیسم
تاملاتی پیرامون مقاله مارکس و مارکسیسم در ایران/ خسرو پارسا
نقد و نظر در ارزیابی مارکسیسم و مارکسیست ها در ایران/ عباس نصر
ورود مارکسیسم به ایران/ امیر طیرانی

چشم انداز سیاست خارجی
انتخابات پارلمانی کردستان عراق و چشم اندازهای پیش رو/ احسان هوشمند
یک بام و دو هوا در اجرای قطعنامه های شورای امنیت/ گفتگو با یوسف مولایی
نقش ایران و اسرائیل در کشورهای خلیج فارس/ حسن عبدالله جوهر
در سوریه چه اتفاقی افتاده که سیل خبرنگاران به آنجا سرازیر شده؟/نیویورک تایمز
سازماندهی شورشیان افراطی سوریه توسط عربستان برای جنگ با اسد/ یونایتدپرس اینترنشنال
سه صدایی که باید نادیده بگیریم/ فارن پالیسی، برگردان: هادی عبادی
مذاکرات هسته ای و بحران در روابط امریکا و عربستان/موسسه بروکینگز
امریکا نباید درباره ایران ساده انگار باشد/ ولی نصر

چشم انداز کتاب
معرفی کتاب بینش استراتژیک نوشته زبیگنیو برژینسکی/فروزان آصف نخعی
معرفی کتاب کودتا نوشته یرواند آبراهامیان/ خسرو شاکری
یادداشتی پیرامون کودتای 28 مرداد 1332/ خسرو شاکری

مدارس و کتابخانه های فراموش شده

          

                       عزت اله مهدوی،روزنامه اعتماد،25 آذر 92

 در جامعه ای که معجزه پیامبرش "کتاب" ونام این کتاب "قرآن = خواندنی " ونخستین پیامش "بخوان"و ستایش از پروردگارش این است که " با قلم تعلیم می دهد" جایگاه کتاب و کتابخوانی چگونه است؟ هر چند ممکن است سرمان را با رجز خوانی اینکه "رستم یلی بود در سیستان" گرم کنیم ، اما این شیوه، دردی از ما دواء نمی کند. وقتی در عمل، سهم ما ازسرانه ی مطالعه و کتابخوانی ، آنقدر ناچیز است که کالعدم محسوب می شود . گاهی لازم است از معرکه ها فاصله بگیریم و وضعیت موجود را بررسی کنیم. برپا شدن نمایشگاههای کتاب، فرصت با ارزشی را فراهم می کند که به این مساله بهتر بپردازیم. قبل از هر سخنی باید فهرستی از کارهایی را که در این راستا انجام گرفته از نظر بگذرانیم. ما هر ساله در اردیبهشت ،نمایشگاه کتاب  داریم . در گوشه و کنار نمایشگاههای تخصصی و دانشگاهی را داریم . هر ساله به همت شهرداری نمایشگاه "یار مهربان " را داریم که با هدف اهد ای کتاب به کتابخانه های مراکز آموزشی و کتابخانه های عمومی صورت می گیرد که به نوبه ی خود ،کاری ارزشمند است . در صدا وسیما و در شبکه های مختلف علاوه بر بازتاب گسترده این رویدادهای فرهنگی،بخشی از فعالیت ها اختصاص دارد به معرفی کتاب و برگزاری مسابقات پیامکی و غیر آن . در مجلات و روزنامه ها نیز به فراخور حال و مقال،معرفی کتاب و نقد و بررسی آنها نیز صورت می گیرد. گاهی نیز جلسات نقد کتاب را هم بر گزار می کنیم. شاید موارد دیگری هم باشد که به خاطر اختصار از نقل آنها معذوریم. به فعالیت های بر شمرده در بالا نیز انتقاداتی نه از باب موضوعیت وضرورت آنها بله از جهت نحوه اجرایشان وارد است .  

بیمه طلایی بیمه می‌خواهد

گزارش

روزنامه ی آرمان،25 آذر 92

آرمان: وقتی خبر بیمه طلایی به فرهنگیان رسید بسیاری از آنان با خیالی آسوده از اینکه بار مالی برای درمان بیماری‌های خود نخواهند داشت به سر کار خویش می‌رفتند. دی ماه 90 بود که وزیر وقت آموزش و پرورش در اقدامی داوطلبانه با هدف ارائه خدمات به فرهنگیان بازنشسته از تحت پوشش قرارداده شدن این قشر از فرهنگیان خبر داد و امیدهای بسیاری را برای کاهش هزینه‌های درمان و تامین نیازهای دوران کهنسالیشان در دل‌ها ایجاد کرد ولی این امیدها دیری نپایید و تنها چند ماه دوام داشت. وزارت آموزش و پرورش با بیمه ایران قراردادی با عنوان بیمه طلایی امضا کرد و مقرر شد در این قرارداد بازنشستگان نیز همچون نیروهای شاغل در این وزارتخانه از خدمات بستری، سرپایی و پاراکلینیکی برخوردار شوند و خدمات دیگری مانند عینک و دندان با بیمه مناسب دریافت کنند ولی پس از چندی، بیمه ایران به بازنشستگان اعلام کرد به‌دلیل بدهی‌های موجود صندوق بازنشستگی به این شرکت، خدمات خود را به این قشر معلق کرد. با این اقدام، بسیاری از بازنشستگان فرهنگی که درگیر پروسه‌های درمانی خود بودند با اعتراض به این موضوع خواهان استمرار بیمه طلایی شدند ولی هر چه اصرارها در این خصوص بیشتر شد، پاسخی به آن داده نشد. یکی ازفرهنگیان بازنشسته می‌گوید که بیمه طلایی منظور شده برای آنان دارای پوشش کافی برای تامین هزینه‌های گزاف درمانی نیست و از این رو نمی‌توانند از خدمات درمانی مورد نیازشان با تکیه بر این بیمه استفاده کنند.  

نگاهی به آموزش و پرورش کیفی

مهدی بهلولی،روزنامه آرمان،24 آذر 92

 آموزش و پرورش کیفی و یا کیفیت در آموزش،مسآله ای است که در سطح جهان،در گستره های آموزشی و رسانه های همگانی و تخصصی به آن پرداخته می شود. در همایش های آموزشی درون و بیرون کشور،و در میان جمع های آموزگاران هم،یکی از دل نگرانی ها و موضوع هایی که همواره ذهن ها را درگیر خود ساخته و می سازد،همین مسآله ی کیفیت آموزشی است. از زبان آموزگاران هم،فراوان شنیده و می شنوییم که آموزش و پرورش در ایران،ازکیفیت بایسته،برخوردار نیست. در دولت یازدهم نیز،و از همان روزهای نخست آغاز به کار،آموزش کیفی،یکی از نکته ها و مفهوم هایی است که همواره در میان سخنان فرادستان آموزشی کشور،بازگو گردیده است. اما یکی از چالش و دشواری های پیش رو مفهوم کیفیت آموزشی،درون مایه و تعریف آن است- همان چیزی که کارگزاران آموزشی،کمتر به آن می پردازند. به زبان دیگر،هم اکنون سال هاست که بسیار از آموزش و پرورش کیفی و رفتن به سوی آن،سخن ها می رود اما کمتر دیده شده که شاخص های تعریف کننده ی آن،به روشنی و دقیق،بازگو و بررسی گردد. 

عقب‌نشینی فانی در انتصاب مدیران بازنشسته

گزارش، روزنامه آرمان،24 آذر 92

آرمان: وزیر آموزش و پرورش با انتصاب چند مدیر بازنشسته به‌عنوان مدیرکل استانی خود انتقاداتی را از این اقدام به راه انداخت و تذکرات تعدادی از نمایندگان و گفت‌وگوی آنها با علی‌اصغر فانی، او را مجبور به عقب‌نشینی از تصمیم خود کرد. تاقبل از تذکرات نمایندگان، وزارت آموزش و پرورش استفاده از نیروهای بازنشسته را به‌عنوان یکی از برنامه‌ها مدنظر خود قرار داده بود به‌گونه‌ای که وزیردر این خصوص می‌گوید: بازنشستگان سرمایه‌های آموزش وپرورش هستند و درنظر داریم در چارچوب یک طرح از وجود بازنشستگان در اداره مدارس و نظارت بر آنها و راهنمایی معلمان جدید الاستخدام استفاده کنیم. بر اساس همین اصل بود که مدیران بازنشسته به مجموعه وزارت آموزش و پرورش و استان‌ها عزیمت کردند که از آن‌جمله مدیرکل استان تهران، چند نفر از مدیران دفتر وزارتی و مدیرکل آموزش و پرورش استان کرمان است. همچنین مدیرکل آموزش و پرورش فارس هم با سابقه دو سال بازنشستگی به این سمت رسید. هر چند که، به گفته سلطانی از اعضای کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس، در جلسه مشترک اعضای این کمیسیون با وزیر، فانی متقاعد شده است که از موضع خود در این خصوص عقب‌نشینی کند و استخدام جدیدی از میان بازنشسته‌ها در آموزش و پرورش نداشته باشد. 

تبعض میان فرهنگیان

مهدی بهلولی،روزنامه اعتماد،23 آذر 92

با چهره ای گرفته و خسته به دفتر دبیران آمد. کاغذی هم به دستش بود. به همگی درودی فرستاد و یکراست رفت روی یکی از صندلی ها نشست. رو کرد به همه ی همکاران و گفت،بیست و پنج شش سال سابقه دارم و شیمی درس می دهم،هم اکنون هم جمع کل دریافتی ام،یک میلیون و دویست هزار تومان است که با کسورات آن می شود حدود نهصد هزار تومان. در این سال ها،بسیار از اختلاف حقوقی میان نیروهای آموزشی مدرسه ها با نیروهای اداره،و به ویژه وزارت خانه،شنیده بودم اما راستش تاکنون اینگونه به "عمق فاجعه" پی نبرده بودم تا دیروز که رفتم وزارت خانه برای انجام کاری. همکاری را دیدم که سال ها پیش در مدرسه ای با هم،کار می کردیم و هم اکنون چند سالی است به وزارت خانه منتقل شده است. مدرک اش فوق دیپلم است و بیست و دوسه سالی سابقه دارد. پس از کمی خوش و بش،از وضعیت حقوق و مزایایش پرسیدم.