کانون صنفی معلمان و تلاش های اثرگذار صنفی

                             

                   محمدرضا نیک نژاد، روزنامه روزان، 4 مهرماه 95

هفته گذشته پس از نزدیک یک دهه مجمع عمومی کانون صنفی معلمان ایران (تهران) برگزار شد. در این مجمع پس از تعیین میزان حق عضویت، تغییر بخش هایی از اساسنامه و از آن میان تغییر نام از "کانون صنفی معلمان ایران" به "کانون صنفی معلمان تهران" و همچنین تغییر ویرایش جمله هایی از هدف ها و... انتخابات هیات مدیره و بازرسان انجام شد و کانون صنفی معلمان تهران پس از نزدیک یک دهه هیات مدیره و بازرسان تازه ی خود را شناخت. هیات مدیره برگزیده شده آمیخته ای از اعضای کهنه کار و با تجربه، و جوان های انگیزه مند و کوشا در گستره کنش های صنفی در دو – سه سال  گذشته است. اگر از فضای هیجانی حاکم بر مجمع که پیامد فشارهای یک دهه ای بر کانون صنفی به عنوان شناخته شده ترین و گسترده ترین نهاد مدنی فرهنگیان و همچنین رای های برآمده از آن بگذریم، ترکیب تازه هیات مدیره می تواند پیام آور روزهایی پربارتر و کارآمدتر برای کنش های صنفی کانون و فرهنگیان باشد.

اما آغاز دوره تازه کنش های صنفی – آموزشیِ کانون تهران و البته کانون ها و انجمن های صنفی سراسر کشور از زاویه های گوناگون می تواند مهم باشد.

  1. گرچه کانون ها و انجمن های صنفی معلمان کشور در کمتر از دو دهه کنش های مدنی خویش کارنامه ای کم و بیش مثبت دارند و با در نظر گرفتن همه عامل های تاریخی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، امنیتی و ...  اثرگذار در کنش های گروهی و تشکیلاتی در ایران می توان به برآیند کوشش های صنفی آن ها نمره قبولی داد اما بی گمان گرفتاری های بیرونی و درونی و بی تجربگی ایرانیان در کارهای گروهی و تشکیلاتی، نهادهای صنفی معلمان را نیز دچار دشواری های بنیادین و ریشه ای کرده است. جلوگیری از برگزاری مجمع برای سال های طولانی، اعضای هیات مدیره کانون صنفی تهران را دچار فرسودگی و آسیب های برآمده از آن از سویی و حاکمیت فرهمندی (کاریزمای) شخصی و تک روی ها و گرفتاری های ناشی از آن کرده بود. امید است که در دوره تازه و دگرگونی های پیش آمده در اعضای برگزیده،  تلاش شود که کنش های صنفی این نهاد مدنی از چنین آسیبی رهایی یافته و کوشش های صنفی به سوی کارِ گروهی و تشکیلاتی پیش رود.

  2.  برخورد نامتناسب بیرونی و بی برنامگی درونی سبب بی انگیزگی بسیاری از فرهنگیان برای عضویت در این نهادهای صنفی شده است. این عامل ها سبب شده است که بخش بزرگی از معلمان از آن بگریزند و یا دست کم در فاصله دوری از آن بایستند. با همه این ها با گذشت بیش از 17 سال از آغاز کنش های صنفی کانون ها و انجمن ها، بخشی ازفرهنگیان همواره یار و یاور آن ها بوده اند. به ویژه در چند سال گذشته و با گسترش شبکه های اجتماعی پشتیبانی ها رنگ بیشتری گرفته است. اما پس از برگزاری کم وبیش خوب مجمع عمومی، اعضای برگزیده باید تلاش کنند تا با پایین آوردن هزینه ها و آرام کردن فضای کنش های صنفی، برنامه مند به سوی گسترش تشکیلات و عضوگیری روند و به دنبال فراهم کردن زمینه های درخور برای جذب فرهنگیان به کانون ها و انجمن ها و کنش های صنفی حرکت کنند. این رخداد ارزشمند روی نمی دهد مگر با تلاش بیشتر در راستای خواسته های صنفی- آموزشی، فراهم کردن زمینه های دستیابی به آنها در فضایی آرام و منطقی و اندیشده، و بازتاب درست آنها در رسانه های واقعی و مجازی. بی گمان اعضای برگزیده، این سه سال را باید به عنوان دوران گذار برای دستیابی و گسترش تشکلی مستقل و همه گیر، غنیمت شمرده و تلاش های خویش را در این راستا سازماندهی کنند.

  3. نگاهی به تشکل ها و اتحادیه های معلمی در کشورهای دیگر به ویژه در کشورهای پیشرو در آموزش نشان می دهد که این اتحادیه ها همراستا با تلاش هایشان برای فراهم کردن بسترهای درخور برای یک زندگی آبرومند و کم وبیش مرفه برای معلمان شان، در جهت بهینه کردن زمینه های کاری و امکانات ضروری برای آموزشی کارآمد و نوین نیز تلاش می کنند. برای نمونه یک استاد دانشگاه در رشته آموزش شناسی- پداگوژی- که بیش از بیست سال در ژاپن کار و زندگی می کند می گوید" اعضای اتحادیه معلمان در آن کشور کارشناسانی کارکشته اند و در بسیاری از برنامه های خرد و کلان آموزشی وارد شده و افزون بر یاری به آموزگاران در مدرسه ها، برنامه های آموزشی  دولت ها را نیز به نقد می کشند و به آنان مشاوره می دهند. در کنارش دولت نیز همواره در پی به دست آوردن رضایت اتحادیه ها و اعضای آنان است". اما شوربختانه تلاشگران صنفی کشور در این زمینه ضعیف، کم کار و بی انگیزه اند. با توجه به تجربه های کشورهای پیشرو، کانون ها و انجمن ها برای تاثیرگذاری بیشتر نیازمند توان افزایی در این زمینه اند. این کار سبب می شود بر گروه های اجتماعی دیگر و از آن میان خانواده ها نزدیک شده و با پیگیری خواسته های آموزشی شان به خانواده ها نیز نشان دهند که پیکیری های صنفی آنان جدای از  نیازهای فرزندان آنان نیست.  
    http://roozannews.ir/mobile/detail/43276          

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد