رادیکالیسم کور و متوهم و رادیکالیسم واقعی
محمد حبیبی، فعال صنفی
من یک فعال صنفی هستم .خواسته های مشخصی دارم .کار صنف وفعال صنفی طرح مطالبات مشخص ،متشکل کردن هم صنفان حول این خواسته ها و پیگیری انها تا حصول نتیجه نهایی است.
من یک فعال صنفی هستم.من بدنبال افزایش دستمزد خود تا رسیدن به حداقل ها که همان خط فقر اعلام شده هستم.من بدنبال یک بیمه کار امد و تامین کننده هستم.من بدنبال یک اموزش رایگان و با کیفیت هستم .
من یک فعال صنفی هستم.نه انقلابی هستم نه اصلاح گر.نه بدنبال زندان ...هستم ونه دمکراسی و تغییر رژیم.من خواسته ها و مطالبات مشخص دارم .این خواسته ها را فریاد می زنم و مجدانه پیگیری می کنم.
رادیکالیسم واقعی یعنی این .
رادیکالیسم متوهم ،شعارهای تند می دهد و حرفهایی می زند که به ظاهر ساختارشکنانه است. با این همه توانایی متشکل کردن اندک هم صنفان خود را هم ندارد.رادیکالیسم متوهم دل در گرو اکسیونهای حداکثر چند صدنفره دارد و قرار گرفتن در صدر خبرها و رویدادها را دنبال می کند.
اما رادیکالیسم واقعی یعنی طرح شعارهایی که با گوشت و پوست هم صنفانت در امیخنه است.رادیکالیسم واقعی یعنی صبر و انتظار و اگاهی بخشی.یعنی برخورد عینی و واقعی با جامعه ای که در ان زیست می کنی.یعنی اجتماعی کردن مطالباتی که برای همگان قابل فهم است.
یک رادیکال واقعی کمتر اهل بروز وظهور است ،برعکس یک رادیکال متوهم که همواره علاقمند است در صدر خبرها باشد.
