عروسی خوبان

              

                     محمدرضا نیک نژاد، ص آخر روزنامه شهروند، 12 تیرماه 94

( این یاداشت با نام "وصل نیکان" در روزنامه چاپ شد!)

گاهی چیزهایی خستگی تن را می کاهد و جان را می نوازد و شادی را می افزاید و چند روزی شارژت می کند. برای نمونه در فیسبوک می بینی "جواد قریب" آشنای شوخ طبع ات روزهای پس از تعطیلی به "ونایی"- منطقه خوش آب و هوای بروجرد و مورد توجه گردشگران- می رود و زباله ها را جمع می کند. آن هم یکه و تنها. "احمد" دوست دوران دبستانت را پس از سال ها در گروهی تلگرامی می بینی که نیکوکاری پر تلاش است و عکس هایی را با کودکان کم توان و بی سرپرست در گروه بازتاب داده است. "جعفر" آموزگار کوشا و متعهد، فیلمی برایت پخش می کند که در زمان ناهار، دانش آموزان انگیزه مند و بیشتر افغانستانی اش را در کلاسی گرد آورده و همخوانی کتاب راه انداخته اند و به گفت و گو نشسته اند و ... از این دست خبرها یکی هم "سبزترین شرط ازدواج در ایران" را می بینی! در جامعه ای که شاخک های شهروندان، ساختار آموزشی، صدا و سیما و نهادهای فرهنگی به تازگی برای نگهداشت و پاسداشت زیست بوم اندکی حساس شده اند، در گروهی تلگرامی می خوانی که : "چند سالی است که خبرهایی از رسم و آیین هایی جدید در مراسم ازدواجِ زوج های محیط زیستی به گوش می رسد؛ اینکه زوجی تصمیم گرفته اند برای تضمین پایداری پیوندشان، نهالی بکارند و یا مهریه هایی محیط زیستی به جای سکه های مرسوم طلا را ضامن پیوند زناشویی شان تعیین کردند و ... اما اینک از کرمانشاه خبر می رسد که بنیانگذاران مدرسه طبیعت "کیکم"، آغازین روز زندگی مشترک خویش را با کاشت ۱۳۰۵ نهال شروع کردند! درختانی چون ارغوان، سنجد وحشی، بید وحشی و سیاه تلو در حاشیه رودخانه‌ی آهوران در جنوب کرمانشاه در روز دوم اردیبهشت ماه جاری، همزمان با "روز جهانی زمین" توسط شاه داماد و خانواده ی ایشان کاشته شدند، تا عروس خانم موافقت کند و بدین ترتیب، محیط زیستی ترین ازدواج تاریخ ایران به وقوع پیوندد. جالب تر اما شاید چرایی و راز و رمز انتخاب عدد ۱۳۰۵ است! عددی به نشانه احترام به اسکندر فیروز؛ بنیانگذار سازمان حفاظت محیط زیست که در نهم مرداد ۱۳۰۵ شمسی در شیراز به دنیا آمده است و ایرانیان قدرشناس و دوستدار محیط زیست امسال نودمین سالروز تولد این مرد بزرگ و یگانه را - همزمان با روز جهانی محیط بان - جشن خواهند گرفت. بیاییم همه با بیشترین انرژی ممکن برای دوام بقا و پایداری این سبزترین پیوند ایرانی دعا کنیم."

این گونه خبرها را در پر حجمی خبرهای آزار دهنده جنگ و کشتار و آلودگی زیست بوم و آتش سوزی جنگل ها و هجوم ریزگردها و ... می خوانی و دلت خنک می شود و جانت خشنود و به آینده امیدوار. خوشبختانه گسترش فضای مجازی و شبکه های اجتماعی، هر آسیبی که داشته باشند، در شنیدن و خواندن چنین خبرهایی بسیار تاثیر گذار و مثبت اند. راستی چه خوب شد که در این زمانه زندگی می کنیم و این خبرهای خوش و بیشتر از آن را در فضای مجازی می خوانیم و امیدوار می شویم به آینده. بی گمان آهسته آهسته روزهای خوب در راهند. نه بهترین روزها، که بهترین و بدترینی وجود ندارد. هر چه هست خوبی است و بدی. باید تلاش کرد برای بهتر شدن. به گمانم ما بهتر شده ایم و بهتر خواهیم شد.... یاد شعر امیدبخش شاملو می افتم که خواهد آمد: روزی که کم ترین سرود/ بوسه است/ وهر انسان / برای هر انسان/ برادری ست. روزی که دیگر درهای خانه هاشان را نمی بندند/ قفل/ افسانه یی ست/ و قلب/ برای زندگی بس است... روزی که هر لب ترانه یی ست/ تا کم ترین سرود، بوسه باشد. روزی که ما دوباره برای کبوترهای مان دانه بریزیم ... و من آن روز را انتظار می کشم/ حتی روزی/ که دیگر/ نباشم.

http://shahrvand-newspaper.ir/news:nomobile/main/68225/%d9%88%d8%b5%d9%84-%d9%86%db%8c%da%a9%d8%a7%d9%86