داغ 20 سرباز و جهان رسانه ای شده!
محمدرضا نیک نژاد، ص آخر روزنامه شهروند، 5 تیرماه 95
"20 سرباز در دو حادثه رانندگی جداگانه در یک روز کشته شدند" خبر به اندازه ای شوک آور است که فضای رسانه ای را به شدت تکان می دهد و در اندک زمانی گستره شبکه های مجازی را در می نوردد. این خبر دلخراش هنگامی که همراه می شود با واپسین عکس خود نگاره- سلفی- سربازان جان باخته، درد کشته شدن شان را چندین برابر می کند. با خود می اندیشم که اکنون خانواده های این جان باختگان وطن چه حال و روزی دارند!؟ آن هم هنگامی که این جوانان و امیدهای فردای خانواده و کشور به مرخصی پایان دوره آموزشی می آمدند! بی گمان خانواده ها دچار دردی جان کاه شده اند. ناخودآگاه به یاد "سوگند" برادر زاده از دست داده ام افتادم که 7 – 8 سال پیش در اثر نارسایی قلبی جان باخت. در گذشت این دختر بچه 6- 7 ساله شیرین زبان و دوست داشتنی خانواده و فامیل را چنان در عزا فرو برد که تا ماه ها کسی را یارای خندیدن نبود! وای به حال خانواده ی این جوانان برومند که هر کدام شان قرار بود آینده ای شیرین شوند برای پدر و مادرانشان. بدا به حال شان!
اما در میانه غوغای فضای مجازی بر سر از دست دادن 20 جوان ناکام، فضای رسانه ملی به شکل آزار دهنده ای آرام بود! چه عرض کنم متفاوت بود. برنامه پر هیجان و پر ز شادی دورهمی و خندوانه همچنان با پای کوبی دنبال می شد و هر از چندگاهی مجریان نامدارش با هیجان فزاینده ای نام حامی –اسپانسر- برنامه را بر زبان می راندند و مردم را تشویق به خرید می کردند. دیگر برنامه های صدا و سیما نیز همچنان با آهنگ همیشگی پیش می رفت. فرادستان سیاسی نیز پس از چند ساعت و با دیدن غوغای فضای مجازی با دست پاچگی پیام های تسلیت خود را اعلام کرده و به هر روی هر چند دیرهنگام اما وظیفه خویش را انجام دادند. با ورود به هزاره سوم، دانش و فن آوری، ابزارهای بی مانند و ارزشمند رسانه ای و مجازی را در اختیار انسان قرار داد. بی گمان جهان پس این ابزارها با جهان بدون آنها تفاوت های شگرفی دارد! امروز کوچک ترین خبر از دور افتاده ترین بخش های جهان به فاصله زمانی اندک کره خاکی را در می نوردد و تاثیر مثبت یا منفی خویش را می گذارد. امروز نمی توان کشوری را تصور کرد که 30 سال مخالفانش را مانند صدام در چرخ گوشت می انداخت و همچنان با سربلندی حکومت می کرد! امروز روزگار حکومت رسانه ای و شبکه های مجازی است. در جهان نوین رسانه ای، کشته شدن دو محیط بان هرمزگانی به خاطر پاسداشت محیط زیست دیگر در صفحه روزنامه های کم تیراژ پنهان نمی ماند! امروز به یاری شبکه های اجتماعی بریتانیا پس از چندیدن دهه و بر خلاف میل زمام دارانش با یک همه پرسی از اتحادیه اروپا بیرون می رود. در جهان دهکده شده ی امروز دیگر به آسانی نمی توان از کنار داغ از دست دادن بیست جوان گذشت. امروزه نمی توان بر ترسناک ترین قاتل های زنجیره ای کشور در چند دهه گذشته- یعنی نامناسبی جاده ها و نا ایمنی خودروهای داخلی- چشم بست. واقعا نمی دانم چند تن از هم میهنان بی گناه باید جان خویش را از دست بدهند تا چاره ای اندیشیده شود برای جاده ها و خودروها. نزدیک ده سال پیش ستون نویس نامداری نوشت" در جاده های ما جنگی خونین بر پاست! که شمار کشته شدگانش چند برابر جانباختگان جنگ های پیرامو نمان است". آن روز صدای او و بسیاری دیگر شنیده نشد! اما شاید به یاری و فشار فضای مجازی ده سال دیگر کشته شدگان این جنگ جاده ای کاهش یابد! تا دگر شاهد حادثه هایی دلخراشی مانند کشته شدن سربازان مام وطن نباشیم. آیا چاره ای جز امید هست!؟
http://shahrvand-newspaper.ir/news:nomobile/main/67606/%d8%af%d8%a7%d8%ba-%db%b2%db%b0-%d8%b3%d8%b1%d8%a8%d8%a7%d8%b2-%d9%88-%d8%ac%d9%87%d8%a7%d9%86-%d8%b1%d8%b3%d8%a7%d9%86%d9%87%e2%80%8c%d8%a7%db%8c-%d8%b4%d8%af%d9%87!-
