نمک بر زخم کهنه فرهنگیان!
محمدرضا نیک نژاد، ص اول روزنامه قانون،7 اردیبهشت 94
چندی است که اعتراض فرهنگیان به شرایط معیشتی بازتاب
بیرونی تری یافته و در آستانه روز و هفته معلم همچنان ادامه دارد. اعتراض مشخص
فرهنگیان افزایش دستمزدها و رسیدن میانگین آن به بالاتر از خط فقر، از میان
برداشتن تبعیض تاریخی 
میان آنها و دیگر کارمندان دولت و - دست کم - بازگشت بیمه
تکمیلی فرهنگیان به شرایط پیشین است. میانگین دریافتی فرهنگیان، یک میلیون و دویست
هزارتومان است و این درحالی است که خط فقر رسمی دو میلیون و پانصد هزار تومان.
فرهنگیان با سنجش شرایط زندگی و دستمزدهای خویش با دیگر کارمندان دولت - که گاهی
برادران و خواهران و فامیل آنها هستند- در می یابند که گرچه کارمندان دیگر سازمان
ها حقوقی یکسان با فرهنگیان می گیرند اما آنها افزون بر حقوق، مزایایی همچون حق مسکن،هزینه
خوراک روزانه،هزینه آمد و شد،بن های خرید از فروشگاه های نامدار و ... نیز دارند
که میزان دریافتی آنها را نسبت به فرهنگیان افزایش می دهد و حس تبعیض فرساینده ای
را در وجود آموزگاران پدید آورده است. در دو سال گذشته نیز شوربختانه سطح خدمات
بیمه تکمیلی فرهنگیان بسیار پایین آمده و دشواری های فراوانی پدید آورده است. بی
گمان این سه محور، پایه ی دلخوری تاریخی فرهنگیان را تشکیل می دهد و اگر فرادستی
پیگیر ریشه اعتراض های چند ماه گذشته شده باشد دریافته است که این سه خواسته، بیش
از دیگر گرفتاری های فرهنگیان بسامد داشته است. اما شوربختانه هم زمان با دلخوری
فرهنگیان و فریاد های سکوت آنها،لایحه رتبه بندی در سخنان فرادستان بازتاب بیشتری
یافته است و هر بار بیش از گذشته بر آن پافشاری می شود! در همین راستا و در واپسین
سخنان رییس سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور در گردهمایی فرادستان ادارات کل
آموزش و پرورش استان ها می گوید" دولت علاوه برتخصیص کامل اعتبارات مصوب به آموزش
وپرورش برای اجرای نظام رتبه بندی معلمان درسال ۹۴ مبلغ یک هزار و سیصد و پنجاه میلیاردتومان
و برای سال ۹۵ سه هزار و پانصد میلیارد تومان درنظرگرفته است ولی با این وجود ما معتقدیم
برای ارتقا سطح معیشت معلمان در کنار اجرای این طرح مهم باید به دنبال منابع جدید باشیم
و این آمادگی وجود دارد که با گشایش درامور، بتوان اعتبارات ویژه‌ای را برای آموزش
وپرورش تخصیص داد تا مشکلات این نهاد را تا حد ممکن کاهش دهد. در خصوص اجرای مناسب
سیاست ساماندهی نیروی انسانی درصرفه جویی یک هزار میلیارد تومان بودجه آموزش وپرورش
و افزایش فوق العاده شغل معلمان ابتدایی درسال ۹۳ ازآقای رئیس جمهور درخواست تشویق
برای دکترفانی نموده‌ام." (خبرگزاری ها 3 اردیبهشت)
این سخنان دو فراز مهم دارند. نخست آن که ایشان در سخنان خویش بر رتبه بندی آموزگاران تاکید کرده و آن را مهمترین کار دولت در سال 94 می خواند. و این در حالی است که به باور فرهنگیان این لایحه و افزایش 160 تا 600 هزار تومانی آن هیچ گره ای از گرفتاری های فراوان آموزش و پرورش به ویژه معیشت آنها نمی گشاید. حتی اگر همه فرهنگیان شامل شرایطی شوند که 600 هزارتومان افزایش دستمزد داشته باشند، تازه یک تفاوت 600 هزارتومانی با خط فقر خواهند داشت! دوم آن که فرنشین سازمان مدیریت و برنامه ریزی افزایش سطح معیشت فرهنگیان را موکول به گشایش های تازه! می داند و آن را به شرایط سال بعد وامی گذارد. چنین سخنانی که پیشینه دهنی فراوانی در میان فرهنگیان دارد و نتوانسته و نمی تواند درد کهنه تبعیض و گرفتاریهای اقتصادی فرهنگیان را درمان نماید. موثر ترین عامل توسعه انسانی کشور یعنی معلمان، بر این باورند که دولت به جای تشویق وزیر آموزش پرورش، او را یاری نماید تا نارضایتی پدید آمده میان کارمندانش را از میان ببرد و در هنگام تقسیم بودجه سهم این نهاد کارآمد را به نقطه درخور برساند. بی گمان در این گیر و دارِ گرفتاری معیشت – منزلت،سخن گفتن از رتبه بندی پاشیدن نمک بر زخم کهنه است. فرهنگیان چشم براه تغییرات عملی اند. پس این گوی و این میدان!
http://ghanoondaily.ir/News/48175/نمک-بر-زخم-کهنه-فرهنگیان!
