در تجمع سکوت چه گذشت؟

              دولت جدید هنوز به وعده‌هایش برای حقوق معلمان عمل نکرده است

                    محمدرضا نیک‌نژاد،روزنامه همدلی،29 فروردین 94

                              (یاداشت در اصل گفتگو بوده است)

در ادامه اعتراض‌های سال گذشته که از اواسط بهمن ماه شروع شده بود و در 27 بهمن، 30 بهمن و 3 اسفند هم تکرار شد، روز 27 فروردین تجمعی که نام سکوت را به دنبال داشت در بیش از 80 شهر کشور توسط معلمان برگزار شد.

در تاریخ 10 اسفند تجمعی شناسنامه‌دار که کانون صنفی معلمان درخواست آن را صادر کرده بود آخرین تجمع سال گذشته معلمان بود؛ تجمعی که آن هم در شهرهای زیادی از کشور توسط معلمان تشکیل شد. در بیانیه‌ای که در روز 22 اسفند توسط توسط کانون صنفی صادر شد به حکم‌های رتبه‌بندی معلمان و حقوقی که بر اساس آن برای آن‌ قائل بود اعتراض گردید و قرار شد این اعتراض ها به بعد از صدور احکام و به اردیبهشت‌ماه موکول شود و فرهنگیان در صورت عدم رسیدگی مسوولین به اعتراض‌های خود ادامه دهند.

حکم‌های سال جدید صادر شدند اما آن‌چه که مد نظر معلمان بود در این احکام گنجانده نشده و رویکرد دولت نشان می‌داد که عزم جدی برای پیگیری این حقوق وجود ندارد.

 اظهارات وزیر آموزش و پرورش باز هم نشان از عدم رسیدگی به خواسته‌های معلمان داشت. وزیر گفته بود که اگر بخواهیم رتبه بندی اجرا شود از 160 هزار تومان تا 600 هزار تومان به حقوق معلمان  اضافه خواهد شد و قول پیگیری داده بود. مطمئنا تعداد اندکی از معلمان مبلغ 600 هزار تومان را دریافت می‌کنند و بیش از هفتاد درصد آن‌ها حدود 200 تا 300 هزار تومان به حقوقشان اضافه خواهد شد.

مبلغ ناچیزی که به حقوق معلمان اضافه شد

دیوان عدالت اداری حق را به معلمان داد وگفت آموزش و پرورش باید حق معلمان را رعایت کند اما آموزش و پرورش به احکام همه معلمان با هر مدرک تحصیلی ضریب 1300 داده و فوق العاده شغل آن‌ها چیزی حداقل 100 هزار تومان افزایش پیدا کرده و این افزون بر مبلغ ناچیزی است که هر ساله به حقوق آن‌ها اضافه می‌شود.

به عنوان یک معلم با 24 سال سابقه کاری تنها 260 هزار تومان در سال جدید به حقوقم اضافه شده است.

بیمه طلایی؛ طرحی که ناقص اجرا شد

گستردگی تجمعی که اخیرا از سوی معلمان صورت گرفت شاید در طول تاریخ جنبش معلمان سابقه نداشته باشد. اعتراض معلمان که با سکوت برگزار شد خواسته‌هایی نظیر افزایش صحیح و اصولی سنوات و رفع ابهام از بیمه طلایی را با خود به همراه دارد. بیمه طلایی در زمان حاجی بابایی وزیر دولت سابق مطرح شده بود. در سال‌های اخیر بیمه‌گذار را تغییر دادند ؛ از بیمه ایران به بیمه آتیه سازان. آتیه‌سازان هم یک سری امتیازات قبلی را حذف کرد. قرار شد بیمه طلایی مبلغ کمتری از حقوق معلمان کسر کند اما خدمات ارائه شده بسیار محدود شدند؛ خدماتی نظیر دندانپزشکی و چشم‌پزشکی در لیست تسهیلات قرار ندارند و این خدمات تنها شامل تعداد اندکی از بیماری‌های خاص می‌شد. بنابراین تسهیلات جدید بیمه طلایی هیچ مزیتی را برای معلمان به همراه نداشت. در سال گذشته به ازای هر فرد برای یک خانواده فرهنگی می‌بایست 13 هزار تومان از حقوق کسر شود و در سال جدید 44 هزار تومان. برای نمونه یک خانواده چهار نفره بیش از 160هزار تومان افزایش  حق بیمه خواهد داشت.یعنی من باید منتظر 100 هزار تومان افزایش سالانه باشم.  

خواسته‌های که به سکوت ختم شد

تمامی خواسته‌های معلمان به این‌جا رسید که گروه‌های مجازی به هم وصل شدند و تمام فرهنگیان سراسر کشور به صورت شبکه‌ای از طریق گوشی‌های همراه خود با هم ارتباط گرفتند و روز 27 فروردین را به عنوان روز تجمع سکوت اعلام کردند.

در این تجمع بیش از 80 شهر کشور حضور داشتند و می‌توان گفت که در شهر تهران حدود هزار نفر جلوی اداره کل تهران جمع شدند و 300 نفر هم جلوی مجلس جمع شدند. حداقل خواسته معلمان این است که از زیر خط فقر خارج شوند و حداقل روی خط فقر قرار بگیرند.

در شهرستان‌ها چه گذشت

در شهرستان‌ها هم این تجمع با جمعیت نسبتا زیادی برگزار شد. تجمعی که هیچ کسی در ان حرف نمی‌زد و خواسته‌ها روی پلاکاردها نقش بسته بودند. به استثنای یک تنش کوچک در شهر رشت هیچ اتفاق دیگری در هیچ کدام از شهرهای کشور رخ نداد.

معلمان امیدوار بودند که این بار با حرکت مدنی خود بتوانند صدای خواسته‌های خود را به گوش مسوولین برسانند. و باز هم امیدوار بودند که گوش‌های شنوایی برای شنیدن خواسته‌هایشان وجود داشته باشد.