بیشه زار خشونت خالی از شرری نیست!
محمدرضا نیک نژاد،ص آخر روزنامه ی شهروند،8 شهریور 93
پسر پنج
ساله ام به تماشای کارتونِ "لاک پشت های نینجا" نشسته بود و آنچنان در
بزن- بزن های آن فرو رفته بود که به 
سختی کنش های پیرامونش را در می یافت. من هم
در این فرصت شعر زیبای "گفت وگو"ی سیمین بهبهانی را می خواندم که" تازگی چه خبرها ؟ کهنه هم خبری نیست/ جز گرفتن و بستن کار تازه تری نیست ... باش تا نفس صبح در فساد بگیرد/بیشه زار خشونت خالی از شرری نیست". کارتون پایان یافت. از من خواست که با او به بازی
بپردازم و چاره ای نداشتم. با دو شمشیر و یک تفنگ بازی را آغاز نمودیم. من ادای
بازی را در می آوردم و او بازی را جدی گرفته بود. من دفاع می کردم و او بی هراس
حمله. تا این که ضربه ای محکم به پایم زد و من هم- هرچند که دردم گرفت اما- با
بزرگنمایی به زمین افتادم و به خود می پیچیدم. بجای آن که دست از حمله بردارد و همدردی
کند با ضرباتی کاراتر به سراغم آمد و مرا پی در پی می نواخت! به تندی و خشم گفتم:
چه خبره بابا! مثِ این که بازیه ها! گفت:تو دشمنی و من لاک پشت نینجا! باید بکشمت.
بی گمان اگر خنجر و تفنگی واقعی در دست داشت به آسانی از جانم نمی گذشت!
اما این روزها خبر کشته شدن "جیمز فولی" روزنامه نگار آمریکایی داغ است. پخش گسترده فیلمِ کشته شدنش به دست گروه تندرو" دولت اسلامی" و نمایش خشونتِ عریان این فیلم و فیلم هایی مانند آن،مو بر تن راست می کند. دست به دست شدن چنین فیلم هایی در اینترنت و گوشی های همراه،بسیار هول انگیز است. نمایش این گونه فیلم ها- به ویژه برای کودکان و نوجوانان و جوانان- افزون بر آسیب های روانی،موجب عادی شدن چنین رفتارهایی شده و زمینه ساز خشونت های فردی و اجتماعی می گردد و بی گمان می تواند پیامدهای اجتماعی ناخوشایندی در پی داشته باشد. شنیده ایم که در آموزه های دینی،شغل هایی مانند قصابی به دلیل خشونت و سنگدلی نهفته در آن،ناپسند- مکروه - شمرده می شود. یا نیروهای ویژه برخی کشورها در هنگام آموزش،وادار به کشتن و خوردن جانداران زنده می شوند تا در آوردگاه های جنگی بتوانند دشمنان خویش را بی باکانه و آسان تر از پای درآورند! دیدن،شنیدن و تجربه زشتی،قبح آن را از میان برده و انسان را در انجامشان بی باک می کند. خشونت نیز یکی از زشتی های جامعه های انسانی است که شوربختانه در این روزها و در هیاهوی جنگ های مقدس به اوج خود رسیده است و با گسترش رسانه های نوین به گونه ای باور نکردنی باز تولید می شود. گسترش بی مرز خشونت،بیشه زارِ خشک و خشنِ جامعه های انسانی را با خطر گُر گرفتن ناگهانی روبرو کرده است وآتش هم خشک و تر نمی شناسد. بی گمان نیازمند تلاشی فراگیر و بنیادین هستیم که اگر در آینده بجای شمشیر و تفنگ کودکانه،خنجر و اسلحه ای واقعی در دسترس فرزندانمان قرار گرفت،در بکار گیری آنها به انسانی ترین شکل رفتار کنند.
http://shahrvand-newspaper.ir/?News_Id=4451
