دنبه های ارزشمند!
محمدرضا نیک نژاد،ص آخر شهروند،15 تیرماه 93
بالا و پایین می پرد و دشمنان را یکی پس
از دیگری شکست می دهد و در واپسین جهش،از تخت خوابش می افتد و رویای شیرین اش به
هم می ریزد! به باور پدر،سرنوشت او آشپزی و پی بردن به رازِ آشِ خوشمزه است. اما
آشپز زاده در پیچ و خم 
داستان،با آن که با فنون کونگ فو کمترین آشنایی را دارد با
"تلاش" به جایگاه "جنگجوی اژدها" برگزیده می شود و در پایان
نیز شهر و همشهریان خویش را از دستِ دشمنی توانمند و چالاک می رهاند. کارتون "پاندای
کونگ فو کار" از دریچه های گوناگون دارای نکته های ارزنده ای است. پاندای
گنده و چاقالو،فیزیک بدنی درخوری برای چالاکی در فنون کونگ فو ندارد و از این رو
هم زمان،از سوی دوست و دشمن به ریشخند گرفته می شود و کارِ استاد بزرگ در برگزیدن
او،بسیار شگفتی زا می نماید. چربی یا دنبه ی! انباشته شده روی شکم پاندا و البته
شوخ طبعی ذاتی اش،همه را در برگزیدنش به دو دلی می اندازد. اما در بخش پایانی و در
هماوردی میان پاندا و دشمن افسانه ای اش،همین دنبه ها،او،شهر و همشهریان اش را از
بدی های اهریمن می رهاند و به همه نشان می دهد که او "مخصوص" است.
ضربه های سختِ هماورد پاندا،هر کسی را زمین گیر می کند. اما دنبه های پاندا ضربه
های سهمگین را قِل قِلک مانند می کند و در پایان پاندا را پیروز.
کارتون هایی چنین ارزنده،پیرامون مان فراوان است،اما شوربختانه از پیام های درونی آنها برای خود و فرزندانمان بی خبریم. برای نمونه،ما به عنوان پدر و مادر و آموزگار،به این خو گرفته ایم که کودکان،جوانان و نوجوانان را با سنجه های شکل گرفته در اندیشه های خویش به داوری بنشینیم. بی خبر از آن که هر انسان،فرزند دوران خویش است و انسان ها در طیفی از توانایی ها و استعدادها،گنجانده می شوند و مقایسه توانایی های آنها با خود و دیگران کاری بس نارواست. ما باید به نگریدن به نیمه پر لیوان خو بگیریم. بزرگترین وظیفه پدر و مادرها و سامانه آموزشی،برآوردِ داشته های تن و جان و اندیشه ی کودکان و نوجوانان است،تا از این رهگذر به توانایی های نهفته در آنها پی برد و در راستای شکوفایی شان گام برداشت. حتی اگر این توانایی،توده دست و پا گیرِ چربی باشد! در سکانسی از کارتون،جنگجوی اژدها برای رسیدن به واپسین گام رشد،باید طوماری افسانه ای را بخواند و با بهرگیری از راز نهفته در آن به جنگ اهریمن برود. هنگامی که طومار اژدها را می گشاید،چیزی جز تصویرِ خویش را در آن نمی یابد! بی گمان ارزنده ترین پیام کارتون آن است که راز نهفته در طومار،خودِ پانداست. در حقیقت راز نهفته در تک تک ما انسان ها،خودمان هستیم. بی گمان همه انسان ها پتانسیل قهرمان شدن را دارند و شاید هم همه به گونه ای در زندگی هایمان قهرمانیم و یا می توانیم باشیم. از این رو باید به فرزندانمان یاری رسانیم،تا توانایی های نهفته در خویش را بازشناسند و باور کنند و آنها را بارور نمایند. پاندا توانایی های خویش را شناخت و توانست از آنها بهره گیرد. اما آیا ما می توانیم کودکان و نوجوانانمان را یاری دهیم تا توانایی های نهفته در خویش را بشناسند و در آوردگاه زندگی،از آنها بهره گیرند و کامیاب شوند؟ آیا می توانیم به خود و فرزندانمان بیاموزانیم که هر کس در جهان "مخصوص" است زیرا به گفته پدر پاندا " برای مخصوص شدنِ یک چیز،کافی است که باور کنی آن چیز مخصوص است" از این رو بی گمان خود و دیگران را "جور دیگر باید دید".
http://shahrvand-newspaper.ir/default/default.aspx?no=223&dn=1&pid=20&rnd=vMFo44&p=&y=93&m=04&d=15
