مهدی بهلولی،روزنامه ی شهروند،11 تیر 93
برخی طرحها و برنامهها روی کاغذ، گیرا و دلنشینند و به نظر، کارآمد و مفید میآیند؛ بهویژه هنگامی که نام زیبایی هم داشته باشند. اما هنگامی که اجرا میشوند پیامدهای منفی و گاهی هم فاجعهبار به همراه دارند. فرض کنید مدیری ادعا کند، میخواهد برپایه «شایستگی» به کارکنانش حقوق بپردازد و نام این طرح را هم بگذارند: حقوق برپایه شایستگی یا به زبان انگلیسی merit pay،حقوق امتیازی. آیا چنین طرحی، میتواند ثمربخش و کارآ نباشد؟ آیا نباید آنکه لیاقت بیشتری دارد حقوق بیشتری هم دریافت کند؟ داستان رتبهبندی معلمان، چیزی در همین مایههاست.در روزهای آخر کار دولت دهم، فرادستان آموزشوپرورش اعلام کردند که میخواهند سامان حقوقی آموزگاران را هم در راستای دگرگونیهای بنیادین آموزشوپرورش، بههم بزنند. بهگونهای که آموزگاری که «امتیاز» بیشتری دارد حقوق بیشتری هم دریافت کند. عمر دولت دهم البته کفاف نداد تا این طرح را به سرانجام برساند. در دولت یازدهم هم در مجلس رأی نیاورد و نمایندگان مجلس به دلیل بار مالی اضافی آن را رد کردند اما پس از چندی دوباره در دستور کار فرادستان آموزشوپرورش قرار گرفت و فانی، وزیر آموزشوپرورش، چندینبار در رسانهها، پشتیبانی خود را از آن اعلام کرد و هماکنون هم بهدنبال این است که آن را در هیأت دولت به تصویب برساند. درباره طرح رتبهبندی معلمان، البته سخن و ابهام بسیار است. پرسش این است که آیا از خود فرهنگیان درباره این طرح پرسوجویی شده است؟ مگر در سند بنیادین آموزشوپرورش، در فرآیند تصمیمگیری و تصمیمسازیها، آموزگاران دیده نشدهاند؟ چند درصد فرهنگیان از این طرح حمایت میکنند و چنددرصد از درونمایه آن خبر دارند؟ آیا در این چندماهه پس از دولت دهم تاکنون، این طرح در رفتوآمد میان دولت و مجلس، دستخوش دگرگونیهای چشمگیری شده است؟ و اگر شده، چرا صورت نهایی آنکه قرار است در دولت تصویب شود در دسترس فرهنگیان گذاشته نمیشود؟ سنجههای «شایستگی» چه هستند؟ درصد قبولی و نمرههای دانشآموزان- که میتوانند آموزش را بیش از چیزی که هم اکنون هست آزمون زده کنند- تا چه اندازه در تعیین «شایستگی» اثرگذارند؟ به راستی مدرک تحصیلی بالا- که یکی از سنجههای تعیین «شایستگی» در این طرح در نظر گرفته شده- تا چه میزان بر کیفیت آموزش آموزگار،کارگر است؟ و آیا این طرح به مدرکگرایی بیش از پیش، دامن نمیزند؟ آیا این طرح به رقابت و چشم و همچشمیهای ویرانگر در محیط آموزشی نمیانجامد؟ محیطی که باید بر همکاری و همدلی استوار باشد. باری،پرسشها بسیارند اما شوربختانه فرادستان آموزشوپرورش، بهجای اینکه در رسانههای همگانی به دفاع مستدل بپردازند هراز گاهی، تنها، از تصویب زودهنگام و نهایی آن خبر میدهند. پیشنهاد این است که آموزشوپرورش درباره این طرح، کاری همانند تعطیلی پنجشنبهها انجام دهد و در یک رسانه فراگیر بهبررسی آن بپردازد تا سخنان موافقان و مخالفان رودررو، شنیده شود. سپس از فرهنگیان، نظرسنجی شود و پس از آن درباره این طرح پرابهام مسالهآفرین تصمیمگیری شود.
http://shahrvand-newspaper.ir/default/default.aspx?no=320&dn=4&pid=17&rnd=c2pB4B&p=&y=93&m=04&d=11