بیمه طلایی فرهنگیان و برخی کاستی ها
مهدی بهلولی،روزنامه آرمان،19 بهمن 92
در میان کارهایی که در دولت دهم و در وزارت
خانه ی آموزش و پرورش انجام پذیرفت شاید بتوان راه اندازی بیمه ی طلایی
فرهنگیان را کاری بایسته و سودمند دانست. این سخن البته به معنای چشم
پوشیدن بر کم و کاستی های این برنامه نیست اما می توان پذیرفت که اجرای
بیمه طلایی،در کل،برنامه ای است که رضایت نسبی فرهنگیان را با خود به همراه
داشته است. گرچه این بیمه در سه سال نخست،تنها فرهنگیان شاغل را دربرگرفت و
فقط از سال چهارم- آن هم البته با تفاوت های جدی در خدمات دهی و تنها به
شرط بستری در بیمارستان- شامل فرهنگیان بازنشسته نیز گردید. ولی پس از گذشت
چهار پنج سال از اجرای این برنامه،چه بسا بتوان گفت که هر چه از آغاز آن
دورتر گشتیم کم و کاستی های آن بیشتر گردید. برای نمونه این که با گذشت
نزدیک به دو سال هنوز هم،دولت سهم خویش از بیمه طلایی فرهنگیان را در سال
91 بازپرداخت نکرده است. توضیح این که،در بیمه طلایی فرهنگیان و در سال های
اول آن،در آغاز هر ماه،مبلغ کل بیمه از حقوق بیمه شده کسر می گشت اما پس
از آن،نصف این مبلغ را خود آموزش و پرورش،با گذشت یکی دو ماه،به حساب
فرهنگیان باز می گرداند که به این مبلغ سهم آموزش و پرورش از بیمه طلایی می
گویند. در ماه های نخست راه اندازی بیمه،این مبلغ،کمابیش به سامان،به حساب
فرهنگیان واریز می گردید اما در سال 91 دولت از واریز سهم خود سرباز زد.
در سال 91،حق بیمه طلایی هر فرهنگی 12 هزار و پانصد تومان بود. آنگونه که
خود کارگزاران آموزش و پرورش هم می گویند بیمه طلایی،95 درصد فرهنگیان شاغل
را دربرمی گیرد که اگر متوسط شمار هر خانواده فرهنگی را سه- چهار نفر در
نظر گیریم آموزش و پرورش بایستی به حساب هر فرهنگی ماهانه چیزی نزدیک به 20
هزارتومان واریز نماید که اگر این مبلغ را در یک میلیون فرهنگی ضرب نماییم
می شود ماهانه چیزی پیرامون بیست میلیارد تومان،و باز اگر این مبلغ را در
12 ماه ضرب نماییم می شود دویست و چهل میلیارد تومان. هم اکنون نگرانی
فرهنگیان این است که با عوض شدن دولت،این مبلغ قابل توجه،سراسر،به فراموشی
سپرده شود و دولت یازدهم هم آن را پرداخت ننماید.
از دیگر کاستی های بیمه طلایی فرهنگیان این است که سقف این بیمه برای خدمات دندان پزشکی،زایمان و کمک هزینه ی عینک،پنج سال است که ثابت مانده است. با این که از پنج سال پیش تاکنون می توان گفت این هزینه ها دست کم دو- سه برابر شده اما کمک هزینه ی دندان پزشکی 200 هزار تومان،کمک هزینه ی زایمان یک میلیون و کمک هزینه ی عینک پنجاه هزار تومان بدون تغییر مانده است. بگذریم از این که شمار مراکز درمانی ای که با بیمه طلایی قرارداد دارند نیز،آنچنان بالا نیست و این نگارنده خود بارها،در این مورد از زبان فرهنگیان گلایه ها شنیده ام که بسیاری از مراکز درمانی،با بیمه طلایی فرهنگیان قرارداد ندارند. اما از دیگر کاستی های اساسی این بیمه این است که بایستی هر سال تمدید شود و به عنوان یکی از حقوق بیمه ای فرهنگیان درنیامده است. به سخن دیگر،فرهنگیان هر سال امکان این را می دهند که این بیمه در سال آینده تمدید نگردد. از این رو شایسته است که کارگزاران آموزش و پرورش دولت یازدهم،راهکاری بیندیشند که بیمه طلایی فرهنگیان،نیاز به تمدید هر ساله نداشته باشد.
به هر رو،فرهنگیان- شاغل و بازنشسته- هم اکنون و در دولت یازدهم بر این امیدند که وزیر آموزش و پرورش،توجه خاص خود را بر بهبود بیمه طلایی فرهنگیان و زدودن کاستی های آن نماید. به ویژه فرهنگیان بازنشسته،که هم اکنون تنها به هنگام بستری در بیمارستان می توانند از این بیمه بهره مند شوند انتظار بهبود این بیمه را دارند تا بتوانند بدون بستری در بیمارستان هم،از خدمات ویژه ی آن بهره مند گردند. فرهنگیان بازنشسته،کسانی هستند که با کمترین دستمزد و انتظار مادی،زندگی خود را بر آموزش و پرورش فرزندان این مرز و بوم نهاده اند و هم اکنون در روزگار میان سالی و پیری و بازنشستگی که به مراقبت و درمان بیش از پیش نیازمندند بی گمان شایسته ی نگاه ویژه فرادستان آموزش و پرورش اند.
http://www.armandaily.ir/?NPN_Id=527&pageno=5
