پیام شادباش یک دوست به فراخور روزجهانی آموزگار

توضیح :چند سال است در دبیرستان علمیه منطقه 12 درس می دهم و در این چند سال دانش آموزان فراوانی داشته ام و از میان آنها دوستانی ارزنده ای یافته ام گه گاهی با سر یا تلفن زدن و یا پیامکی دلشادم می کنند و خاطراتی را برایم زنده می کنند. در این میان دوستانی از برادران افغان نیز مرا به دوستی خود سرافراز کرده اند که بی تعارف از ارزنده ترین دانش آموزان بوده اند. یکی از آنها "محمد قاضی زاده " بود. از سال دوم رشته ریاضی دانش آموز با معرفت و خوبم بود. در کنکور هم شرکت کرد و پذیرفته شد اما پس از یک ترم ،گویا دشواری های اداری و تابعیت برایش رخ داد و وادار شد که بدون خانواده به مزار شریف- یعنی زادگاهش- برگردد. در افغانستان نیز شانس خویش را آزمود و در رشته ی فیزیک دانشگاه کابل پذیرفته شد و اکنون در حال گذراندن واحدهای درسی خود در دانشگاه است. محمد از بچه های با استعداد و کوشا بود و آینده ی درخشانی انتظارش را می کشد. در دو- سه سال گذشته که از ایران رفته است، گاه گاهی برایم تلفن می زند و من را از حال خویش با خبر می کند. به فراخور روز جهانی آموزگار – 5 اکتبر برابر 13 مهر- پیامی برایم فرستاده و یاداشتی نوشته است. ضمن سپاسگزاری از این دوست گرامی پیام و یاداشت اش را با هم می خوانیم.  

پیام

سلام و عرض ادب دارم خدمت شما استاد گرانقدر:
روز شنبه (فردا) در اینجا روز جهانی معلم است و ما دانشجویان سعی داریم تا برای اساتید خود جشن کوچی برپا کنیم اما هر چه می بینیم جای شما واقعا نزد من خالی است هفته ی پیش برادرم هارد دیسک قدیمی من را به من ارسال کرد وقتی در آن جستجو کردم عکس ها و فیلم هایی که در آن زمان از دبیرستان علمیه گرفته بودیم را دیدم و دوباره آن خاطرات شیرین برایم زنده شد. دلم برای شما بسیار تنگ شده. خواستم از این طریق از زحمات بی شائبه ی شما کمال تشکر و قدر دانی را داشته باشم
اجرتان با خدا

یاداشت 

سلام برتو ای گوهر گرانقدر و ای دُر گرانبهای قله های ایثار و استقامت ، تو با نسیم علم

ودانشت طراو ت خاصی به این بدن های خواب و نا آگاه ما بخشیدی ، تو باعث شدی تا ما

از تاریکی و ذلت جهل بسوی روشنایی وسربلندی علم و از غبار کده بی معرفتی و نا

آگاهی بسوی دهکده علم معرفت راه یابیم . به راستی اگر تو نبودی چه کسی دستگیر ما

دراین طوفان سهم گین زندگانی شده وما را بسوی کشتی پر بار علم و معرفت راهنمایی

میکرد . مگر نه این است که تو چراغ راه ما دراین دهکده امتحان و بلکه ظلمت کده غفلت و

از خدا بی خبری شدی ، تو که بعنوان یک معلم دلسوز هیچگاه دست پر مهر و محبت ومملو

از امیدت را از سر ما برنداشتی و شب وروز به راه درست و صراط مستقیم بودی ، همان

راهی که تمام پیامبران الهی وامامان معصوم (ع) تا اخرین نفس شان سعی داشتند مردم

را از منجلاب غفلت وانحراف بسو ی رستگاری ابدی سوق دهند و راهی که فلاح و

رستگاری ما در آن نهفته است . پس این تو بودی ای معلم آزاده که آزادی و آزادگی را به ما

اموختی و به ما یاد دادی که چگونه با سلاح برنده ایمان خودرا از زنجیر های اسارت و

بردگی این دنیای دنی رهانید . سلام ابدی ما نثار گام های استوارتو باد ای معلم عزیز ، تو

باعث شدی تا ما آفریدگار حقیقی خودما را بشناسیم و به دستورا ت او عمل کنیم و با

کارهایی خدا پسندانه خودما بجای نارضایتی او سایه لطف ومهربانی اش را بر سر ما

احساس کنیم . بهشت جاویدان جایگاه ابدیت باد ای معلم عزیز . بار دیگر روزت مبارک باد .