سه کاربرد شک برانگیز فنآوری در مدرسه ها
فنآوری می تواند الهام بخش آفرینندگی باشد یا آموزش را از انسانیت دور سازد
دایان راویچ
برگردان : مهدی بهلولی
فرهنگیان نیوز
فنآوری دارد آموزش و پرورش آمریکا را دگرگون می سازد- امری که می تواند سودمند و یا زیان بخش باشد. سودمندی اش از روش های نوآورانه ای است که آموزگاران با آنها به دانش آموزان شان انگیزه می دهند تا در پروژه های علمی درگیر شوند،تاریخ را خودشان با دیدن رخدادهای گذشته بیاموزند،و ایده های شان را در اینترنت بکاوند. به معنای دقیق کلمه،هزاران آموزگار دانای اینترنتی وجود دارد که درباره ی روح بخشیدن به کلاس های درس برای افزایش درگیری دانش آموز در فرایند یادگیری،یکریز به داد و ستد ایده ها می پردازند. اما زیان باری اش به شماری از رفتارهای موذیانه برمی گردد.
یکی از نمودهای بد ِ فنآوری نوین،در مدرسه های با پروانه آنلاین – که گاهی آکادمی های مجازی نامیده می شوند- رخ می دهد. این مدرسه های 12 پایه ای،دانش آموزان زیادی می گیرند و چندین میلیون دلار از پول های مالیات دهندگان را صرف تبلیغات می کنند. آنها اغلب به ازای هر دانش آموز،شهریه ی دولتی می گیرند؛شهریه ای که از بودجه ی محلی مدرسه های دولتی کسر می شود. ادعا می کنند که آموزشی ویژه و سفارشی ارائه می دهند،اما این ادعا،تنها یک زبان بازی است. این مدرسه ها،میزان ترک تحصیل بالا و نمره های آزمون های پایینی دارند و شمار دانش آموختگان شان کم است. برخی از آنها در هر سال،تا پنجاه درصد انصراف دارند. با این رو تا هنگامی که این مدرسه های مجازی،دانش آموزان جدید را به دام می اندازند برای دارندگان و سرمایه گذارانشان،بسیار سودآورند.
کاربرد شک برانگیز دیگر فنآوری،تصحیح برگه هاست. شرکت های آزمون گیری بزرگ،همچون پیرسن و مک گرو – هیل،نرم افزاری را به کار می گیرند که به پاسخ های تشریحی آزمون ها نمره می دهند. دستگاه ها می توانند تندتر از آموزگاران تصحیح کنند اما نمی توانند نظرات واقعی یا کاربست خیال ورزانه ی زبان را ارزشیابی کنند. چه بسا دانش آموزی بنویسد جنگ جهانی دوم در 1938 آغاز شد؛ دستگاه نخواهد پذیرفت. [ مترجم : تاریخ حمله ی ژاپن به چین 1937 و تاریخ حمله آلمان به لهستان 1939 می باشد. گویا نویسنده می خواهد بگوید که در تصحیح ماشینی،جایی برای اختلاف هایی اینچنین،وجود ندارد.] دانش آموزان یاد خواهند گرفت که بر اساس شیوه ای بنویسند که ماشین می پسندد،گرچه به بهای وانهادن درستی،آفرینندگی و خیال ورزی. و بدتر،آموزگار از وظیفه ی مهم خواندن آنچه دانش آموزانش می نویسند،رها و از این که آنها چگونه می اندیشند کمتر آگاه خواهد شد . این کار ضربه ای است به کیفیت آموزش. و این تنها یکی از دشواری های رویاروی ارزشیابی اینترنتی،در کل،می باشد- این که وظیفه ی آزمون گیری از دوش آموزگار برداشته می شود و به گردن شرکتی از راه دور می افتد- در مرتبه ی واپسین آزمون های ایالتی،در چندین ایالت،کاستی های رایانه ای هم دیده شد. بگذریم از این که تنها زمانی بسنده نیاز است تا دانش آموزان آزمون ها را هک کنند.
نگران کننده ترین کاربرد فنآوری،گردآوری و انبار داده های محرمانه و شخصی همه ی دانش آموزان مدرسه دولتی است. بنیاد بیل و ملیندا گیتس،به همراه دو شرکت دیگر،بیش از 100 میلیون دلار خرج کرده است تا داده های دانش آموزان چندین منطقه و ایالت را گرد آورد. این داده ها انباشته خواهند شد و مدیریت شان به عهده ی آمازون(Amazon) خواهد بود. در این گردآیه،نام دانش آموزان،آدرس،پایه ی تحصیلی،نمره ی آزمون ها،وضع از کارافتادگی [پدر- مادر]،مراقبت پزشکی،مشارکت در برنامه ها،و بسیاری دیگر از جزییات زندگی دانش آموزان وجود دارد که آموزگاران و مدرسه ها اجازه ی منتشر کردن ندارند.
چه کسی به این همه اطلاعات شخصی نیاز دارد و چرا این اطلاعات دارد به اشتراک گذاشته می شود؟ پشتیبانان این برنامه می گویند هدف پدیدآوردن تولیدات آموزشی برای تک تک دانش آموزان است. منتقدان بر این باورند که این اطلاعات به فروشندگانی داده یا فروخته خواهد شد که از آنها برای فروش تولیدات ویژه ی کودکان و خانواده هایشان بهره خواهند گرفت. کسی نمی داند که آیا این داده ها در جای امنی نگه داری خواهند شد یا نه – رک و راست بگویم- جاسوسان آنها را هک خواهند نمود؟
باری، مساله این است : آموزگاران به فنآوری،به چشم ابزاری برای الهام بخشی در فرآیند یادگیری دانش آموزان می نگرند و کارسالاران به چشم شیوه ای برای استاندارد کردن آموزش،جایگزین کردن آموزگاران،پول سازی،و خرید و فروش تولیدهای تازه. کدام نگرش پیروز خواهد شد؟
(توضیح : در برگردان این نوشته،یک بند آن را که نویسنده بیشتر به شرکت های آمریکایی می پردازد و هدف اش بیشتر نام بردن از آنهاست را نیاوردم.)
آدرس تارنمای نویسنده :
