مدرسه‌ها در روزهای پایانی دولت دهم
مهدی بهلولی،روزنامه آرمان، 16 مرداد 92
چند روز پیش،گذرم به مدرسه ای افتاد که چند سال پیش در آن درس می دادم. پس از احوال پرسی با مدیر مدرسه،از وضعیت مدرسه و دشواری های کاری اش پرسیدم. نکته های ارزنده ای گفت که پس از پرس و جو از یکی دو مدرسه دیگر،دیدم که تنها به آن مدرسه و آن مدیر خلاصه نمی شود و کمابیش فراگیر است. در زیر به سه نکته از آنچه که این روزها در مدرسه ها می گذرد و گلایه هایی که می توان از زبان مدیران شنید اشاره می کنم :
1. در چهارم تیرماه،حاجی بابایی وزیر آموزش و پرورش،اعلام کرد : " ثبت نام دانش آموزان تا 15 تیرماه باید به اتمام برسد و کلاس بندی دانش آموزان تا پایان مرداد انجام خواهد شد." اما پس از پایان این مهلت و درست از آب درنیامدن این پیش بینی،در هفدهم تیرماه گفتند : "آن دسته از دانش آموزانی که هنوز ثبت نام نشده اند، تا پایان تیرماه در مدارس ثبت نام خواهند شد." اما هم اکنون و با گذشت بیش از یک هفته از پایان تیرماه،هنوز هم نام نویسی دانش آموزان در مدرسه ها ادامه دارد. این که دلیل این ناهماهنگی چیست بایستی خود کاربدستان آموزش و پرورش توضیح دهند اما گویا مسآله به استقبال کم دانش آموزان از مدرسه های نمونه دولتی و فرستادن بیش از پیش آنها به رشته های کار و دانش برمی گردد.
شاید سخنان حاجی بابایی و اعلام زمان قطعی نام نویسی دانش آموزان،از اعتماد ایشان به "سامانه ی نام نویسی الکترونیکی دانش آموزان مدارس(سناد)" برمی خیزد. در این سامانه هر دانش آموز که در مدرسه ای نام نویسی می کند دیگر نمی تواند در جایی دیگر و برای رزرو شدن در مدرسه ای دیگر اقدام به نام نویسی چندباره کند،که این موضوع البته به نام نویسی،سامانی درخور می دهد.اما دشواری و آشفتگی از آنجا برمی خیزد که گویا برای مدرسه های نمونه دولتی و هیآت امنایی ظرفیت هایی در نظر گرفته شده که با به پایان رسیدن زمان نام نویسی،نتوانسته اند به ظرفیت مورد نظر برسند. برای نمونه دبیرستان نمونه دولتی ای که بایستی 100دانش آموز را نام نویسی می کرد،تنها 30 دانش آموز رجوع کننده داشته و دیگر دانش آموزان یا به کار و دانش فرستاده شده اند و یا در دبیرستان های دولتی معمولی نام نویسی کرده اند. گرچه هم اکنون در بیشتر مدرسه ها،به روش های گوناگون از خانواده ی دانش آموزان پول دریافت می گردد اما مبلغی که در مدرسه های نمونه دولتی و هیآت امنایی گرفته می شود،از مدرسه های دولتی معمولی بیشتر است،و از همین رو نام نویسی در مدرسه های دولتی معمولی هم بیشتر است. از یکی دوسال پیش هم،سیاست آموزش و پرورش،فرستادن هر چه بیشتر دانش آموزان به رشته های فنی و کار و دانش می باشد. پس می توان گفت که مجموعه ی از عوامل،دست به دست هم داده و سخنان حاجی بابایی درباب نام نویسی دانش آموزان،درست از آب در نیاید و نام نویسی دانش آموزان،همچنان ادامه یابد. مساله ای که برنامه ریزی مدرسه ها و شمار کلاس و شمار آموزگاران هر مدرسه را با ابهام روبرو ساخته است.
2. با هدفمندی یارانه ها و افزایش قیمت آب و برق و گاز،مدرسه ها با مشکلی به نام قبض های پرداخت نشده روبرو شدند. به ویژه این که هم اکنون دو سال است از سرانه ی مدرسه هم خبری نیست. یعنی دو سال است که به مدرسه های دولتی یا هیچ پول و سرانه ای از سوی آموزش و پرورش پرداخت نشده و یا بسیار ناچیز داده شده است. مدرسه ای را در نظر بگیرید با 400 دانش آموز که واپسین قبض های آب و برق و گاز آن،روی هم رفته نزدیک به یک میلیون و پانصد هزار تومان می باشد. مدیر از پرداخت آن ناتوان است اما با رجوع به اداره،به او گفته شده که به هر صورتی شده بایدخود مدرسه این قیض ها را واریز نماید. تا پیش از این گفته می شد که با هماهنگی به عمل آمده میان آموزش و پرورش و وزارت نیرو،مدرسه ها یا از پرداخت این قبض ها معاف اند و یا نیم بها واریز خواهند نمود اما گویا در روزهای واپسین دولت دهم،این سخنان نادیده گرفته شده و اخطارهای پیاپی قطع آب و برق و گاز مدرسه ها،به دست مدیران می رسد.
3. هم اکنون یک سال است که نیروهای اجرایی مدرسه ها(مدیران و معاونان)،مبلغ اضافه کاری خود را دریافت نکرده اند. میانگین این مبلغ برای هر مدیر یا معاون چیزی بیش از یک میلیون تومان در سال است. اگر سهم یک ساله ی پرداخت نشده ی بیمه طلایی فرهنگیان را هم در نظر بگیریم - که به همه ی فرهنگیان شاغل بیمه شده تعلق می گیرد- می توان گفت که آموزش و پرورش در حال حاضر و در پایان دولت دهم،دست کم 400- 500 میلیارد تومان بابت بیمه طلایی و اضافه کار نیروهای اجرایی به فرهنگیان بدهکار است.
http://www.armandaily.ir/?NPN_Id=378&pageno=7
