"پیک نوروزی" و گریز از برنامه های کارشناسی

محمد رضا نیک نژاد،روزنامه اعتماد،17/1/1392

"حاج بابایی در حاشیه همایش همیاران پلیس که در اردوگاه شهید باهنر تهران برگزار شد،از حذف پیک‌های نوروزی دانش‌آموزان برای نوروز ۹۲ خبر داد و اظهار داشت:علاقمند هستیم که دانش‌آموزان در تعطیلات نوروز ‌‌نهایت استفاده را داشته باشند و رابطه بین خانواده‌ها تحکیم شود.وی گفت: تمام فرصت‌های ایام نوروز در اختیار خانواده است،به همین دلیل امسال پیک نوروزی نداریم.حاجی‌بابایی گفت: در نوروز ۹۲ مشق سنگین و پیک نوروزی نداریم و این برنامه‌ای است که بنده اعلام کردم؛حال اگر بعضی‌ها کاتولیک‌تر از پاپ شوند و بخواهند بگویند خیلی درس آموزش دادیم و موفق هستیم، به حساب وزیر نیست.(خبرگزاری ایلنا)

پیک نوروزی در ساختار آموزشی کشور پیشینه ای کم و بیش دو دهه ای دارد و سال هاست که دانش آموزان – به ویژه دبستانی ها – در تعطیلات طولانی نوروز برای ماندن در دور آموزش و یادگیری،با یاری پدر و مادرهایشان از آن بهره می گیرند. درباره سود و زیان مشق نوروزی،دیدگاه های گوناگون و گاه ناسازگاری وجود دارد. برای نمونه،طرفداران آن بر این باورند که وجود این ابزار آموزشی،آمادگی دانش آموزان برای بازگشت به روند آموزش- پس از پایان تعطیلات- را آسان می سازد و بچه ها را در پیشرفت و کامیابی های آموزشی آینده،یاری می رساند. کسانی که تجربه آموزگاری را دارند،می دانند همواره دانش آموزان پس از تعطیلات داراز مدت،توانایی های پیشین را ندارند و چندین روز یا هفته نیاز است تا دوباره به چرخه آموزش بازگردند و فرآیند آموزش را پیگیری نمایند. پدر و مادرها هم با وزیر در حذف"پیک نوروزی"همراه و همدل نیستند،زیرا بیشتر آنها از آموزگاران و سامانه های آموزشی خواهان به کار کشیدن فرزتدانشان بوده و سودمندی و کارایی آموزش را در پر کاری و سر در کتاب داشتن نوباوگانشان می دانند. از این رو هر چه تکلیف در خانه فراوان تر باشد- به خیال آنها- آموزش سودمند تر و آسودگی آنها فزون تر می گردد.

محمد رضا نیک نژاد،روزنامه اعتماد،17/1/1392

"حاج بابایی در حاشیه همایش همیاران پلیس که در اردوگاه شهید باهنر تهران برگزار شد،از حذف پیک‌های نوروزی دانش‌آموزان برای نوروز ۹۲ خبر داد و اظهار داشت:علاقمند هستیم که دانش‌آموزان در تعطیلات نوروز ‌‌نهایت استفاده را داشته باشند و رابطه بین خانواده‌ها تحکیم شود.وی گفت: تمام فرصت‌های ایام نوروز در اختیار خانواده است،به همین دلیل امسال پیک نوروزی نداریم.حاجی‌بابایی گفت: در نوروز ۹۲ مشق سنگین و پیک نوروزی نداریم و این برنامه‌ای است که بنده اعلام کردم؛حال اگر بعضی‌ها کاتولیک‌تر از پاپ شوند و بخواهند بگویند خیلی درس آموزش دادیم و موفق هستیم، به حساب وزیر نیست.(خبرگزاری ایلنا)

پیک نوروزی در ساختار آموزشی کشور پیشینه ای کم و بیش دو دهه ای دارد و سال هاست که دانش آموزان – به ویژه دبستانی ها – در تعطیلات طولانی نوروز برای ماندن در دور آموزش و یادگیری،با یاری پدر و مادرهایشان از آن بهره می گیرند. درباره سود و زیان مشق نوروزی،دیدگاه های گوناگون و گاه ناسازگاری وجود دارد. برای نمونه،طرفداران آن بر این باورند که وجود این ابزار آموزشی،آمادگی دانش آموزان برای بازگشت به روند آموزش- پس از پایان تعطیلات- را آسان می سازد و بچه ها را در پیشرفت و کامیابی های آموزشی آینده،یاری می رساند. کسانی که تجربه آموزگاری را دارند،می دانند همواره دانش آموزان پس از تعطیلات داراز مدت،توانایی های پیشین را ندارند و چندین روز یا هفته نیاز است تا دوباره به چرخه آموزش بازگردند و فرآیند آموزش را پیگیری نمایند. پدر و مادرها هم با وزیر در حذف"پیک نوروزی"همراه و همدل نیستند،زیرا بیشتر آنها از آموزگاران و سامانه های آموزشی خواهان به کار کشیدن فرزتدانشان بوده و سودمندی و کارایی آموزش را در پر کاری و سر در کتاب داشتن نوباوگانشان می دانند. از این رو هر چه تکلیف در خانه فراوان تر باشد- به خیال آنها- آموزش سودمند تر و آسودگی آنها فزون تر می گردد.

از سوی دیگر مخالفان می گویند،دانش آموزان در این ساختار آموزشی حافظه مدار و نتیجه گرا،چندان نقشی در بازآفرینی،گسترش و ژرفش موضوع یادگیری ندارند و دانش آموزانِ کامیاب،کسانی هستند که درونمایه های آموزشی را به خوبی به خاطر می سپارند و در یکی- دو ساعت برگزاری آزمون،از پسِ پرسش های کلیشه ای برمی آیند و نمره دلخواه خود،آموزگار و پدر و مادرهایشان را بدست می آورند. اما پس از چند روز یا چند ساعت همه چیز به فراموشی سپرده می شود و انگارنه انگار درسی خوانده شده است و یادگیری رخ داده است و هزینه ای برای خانواده و کشور در پی داشته است. همه ما تجربه درس خواندن در این ساختار را داشته ایم و نمونه هایی فراوان از چنین آموخته هایی در خورجین خاطرات خویش داریم. اما بد نیست نمونه دیگری را با هم مرور کنیم. چند سال است که آزمون ورودی در بسیاری از مدرسه های راهنمایی و دبیرستان برگزار می گردد. این آزمون ها برای برآورد کارایی آموزش در مدرسه , بر روی تازه واردان،پس از یک دوره آموزشی- برای نمونه یک نیم سال- است. در این آزمون ها همواره معدل دانش آموزان بسیار پایین تر از معدل نوشته شده در کارنامه های سال گذشته آنها و در در مدرسه پیشین است و این نشانه ای از بی بنیادی یادگیری در سامانه آموزشی می باشد. اکنون پرسش اینجاست با این حال و روز،آیا زجر و شکنجه دانش آموزان در بهترین و شیرین تربن روزهای سال،آن هم برای کاری به این بیهودگی! درست است؟ آموخته ای که عمر ماندگاری آن از چند ساعت تا چند روز است ارزش به باد رفتن بهترین روزهای زندگی را دارد؟

تا کنون پژوهشی درباره کارایی"پیک نوروزی"بر فرآیند آموزش در کشور انجام نگرفته است و تنها گفتگوهایی کم بسامد در میان خانواده ها و آموزگاران درگرفته و پس از پایان نوروز نیز- مانند بسیاری از موضوع های اجتماعی دیگر- دوباره به فراموشی سپرده شده اند. از این رو تصمیم ناگهانی حاجی بابایی- بعنوان بالاترین مقام آموزشی کشور- در حذف "پیک نوروزی"بسیار پرسش برانگیز و شگفت آور بود- گرچه در دوران وزارت ایشان این گونه تصمیمات کم نبوده است. اگر این ابزار آموزشی نا کارآمد می باشد و پیامدهایی ناگوار برای آموزش نوآموزان در پی داشته است،چرا تاکنون و در دورانی طولانی،بر تهیه و انجام تکالیف آن پافشاری شده است؟ وزیر پس از کدام بررسی و کارِ کارشناسی به این تصمیم رسید و آن را در گردهمایی بچه های دبستانی اعلام کرد؟ آیا تاکنون دیدگاه آموزگاران درباره کارآمدی "پیک نوروزی" و اثر این ابزار آموزشی بر روی آمادگی نوآموزان پیش و پس از تعطیلات نوروز مورد سنجش قرار گرفته است؟ آیا درست است،بی آنکه دیدگاه آموزگاران– بعنوان اثرگذارترین عنصر آموزش- گرفته شود،بر حذف پیک نوروزی پا فشاری نمود و خود را پاپ و منتقدان را کاتولیک تر از پاپ! نامید؟ تا کی سامانه کم جان آموزشی ما باید دچار گرفتاری های ناشی از تصمیم های لحظه ای و احساسی کاربدستان آموزشی باشد؟ آیا تاکنون از پیامدهای مثبت و منفی دگرگونی شتاب زده ی ساختار آموزشی،تعطیلی پنج شنبه ها،حذف ردی سال اول دبیرستان و ده ها نمونه دیگر،ارزیابی علمی-آماری ای انجام شده است تا به حذف کارشناسی! پیک نوروزی دل خوش کرد؟ جناب حاجی بابایی شما بعنوان وزیر می روید اما مدرسه و دانش آموز وآموزش و پیامدهای خوب و بد آن در جامعه ماندگار است، پس کمی سنجیده تر و با تکیه به کارهای کارشناسی پیش بروید. گرچه شاید دیر شده باشد!