در تمنای یادگیری

               محمدرضا نیک نژاد، ص آخر روزنامه شهروند، 15 شهریورماه 95

 این چشم و آن چشم می کردم، که با کیسه ای پارچه ای به دستش دیدمش. سرش پایین بود و به دنبال جایی برای نشستن خانمِ پا به سن گذاشته ای می گشت. سلام کردم. سرش را بالا آورد و با دیدنم لبخند همیشگی اش پر رنگ تر شد. آرنجم را گرفت و راهنمایی ام کرد به سوی سالن برگزاری مراسم. گفتم کاری اگر هست انجام دهم!؟ گفت نه! فقط بنشین و ببین چه می گذرد. همین! کاغذ نوشته هایی راه رسیدن به جشن رونماییِ کتابِ "در تمنای یادگیری" را نشان می داد. سالنِ شکوهمندی بود. نزدیکی های آغاز مراسم با همان کسیه ی دستی و پارچه ای اش آمد و با همان بی آلایشی همیشگی اش در ردیف نخست و در کنار برخی از وزیران پیشین و مدیران ارشد کنونی آموزش و پرورش نشست. مجری گفت که دکتر خواسته که از او تعریف نشود و تاکید کرده است که مراسم نه بزرگداشت او، که رونمایی از کتاب است. سخنگویان بر خلاف تاکید مجری یکی یکی از ارجمندی اش گفتند. "او نماینده هویت ایرانی ما در حوزه تعلیم و تربیتِ جهانِ جهانی شده است". " ژاپنی ها می گویند او 50 ساله است اما به اندازه سه اندیشمندِ 50 ساله خوانده و نوشته و ترجمه کرده و آموخته و آموزانده است. از این روست که یکی از بخش های کتاب را «یک صد و پنجاه سال زندگی ....» نام نهاده اند". "او محصول توسعه است اما توسعه ای فردی. او کمتر از مدرسه آموخته و مهمترین ویژگی اش خود آموزشی و تلاش بوده است". "من دوست مُثلی او هستم. ما نیازمند نگاه رُسویی در آموزش و پرورش هستیم. رفتن به رسوی آموزش های دوران کودکی و تربیتِ اخلاق محور. او می تواند پرچم دار چنین نگاهی باشد". نوبت به خودش رسید و گفت " نمی خواستم تن به همکاری با مجموعه "اندیشه ورزان" دهم و هیزمش شوم، که شدم! دلیلش هم این است که جایگاهی برای خودم تعریف نکرده ام. کسانی هستند که من باید دست بوسشان باشم. از تبلیغ و تهیج و تعجیل می ترسم. نگاهم به دگرگونی های آموزشی است، اما نه از جنس انقلاب، که دگرگونی های کوچک و گام به گام و همیشگی. آموزش کنشی نظری، عملی و اخلاقی ست. من بچه کویرم. شب ها آسمان کویر آنچنان نزدیک می نمود که دستم را دراز می کردم و در فراخناکی اش برای به دست آوردن ستاره ها به تاریکی اش پنجه می کشیدم! کویر و آسمان شب اش به من جسارت داد. پدرم، خود یادگیری را به من آموخت و مادرم عشق و مهر و ...

پرفسور از آران و بیدگل برکشید و نوجوانی به جبهه رفت و از دانشگاه های شهید بهشتی و تربیت مدرس آموزش دانشگاهی را آغاز و دکترا و دکترای تخصصی خویش را در دانشگاه ناگویای ژاپن به پایان رساند. از بنیان گذاران و اعضای ارشد انجمن درس پژوهی جهان و رهبر برخی از بزرگ ترین پژوهش های آموزشی در یکی از کامیاب ترین ساختارهای آموزشی جهان- یعنی ژاپن- است. دارای ده ها کتاب و ترجمه در حوزه آموزش و پرورش است و ...

با تشویق بی امانِ حاضران پایین آمد و عکس های یادگاری و امضای پشت جلد و گفت و شنودهای دوستانه و همچنان بی آلایشی و سادگی و قهقه با آشنا و بیگانه و... درست نمی دانم که بی آلایشی دلنشین اش و جان ناآرامش برای آموختن پیامد زاده شدن در کویراست یا زندگی 21 ساله اش در میان ژاپنی های تلاشگر و جامعه ی ساده و اخلاقیشان! هر چه هست پروفسور"محمدرضا سرکار آرانی" مردی برخاسته از کویر و بالنده در فرهنگ پر بار حافظ و سعدی و مولانا و به بار نشسته در فرهنگ جهانی امروز است. بی گمان آرانی برای بزرگ شدن و بزرگ ماندن در آستانه ی شگفتن است. اما ما باید به آرانی ها ببالیم و آنان را بشناسیم و به نسل هایمان بشناسانیم، که هویت، یعنی داشتن انسان های بزرگ در جهانِ جهانی شده امروز.  

http://shahrvand-newspaper.ir/news:nomobile/main/74344/%d8%af%d8%b1-%d8%aa%d9%85%d9%86%d8%a7%db%8c-%db%8c%d8%a7%d8%af%da%af%db%8c%d8%b1%db%8c