محمدرضا نیکنژاد،روزنامه فرهیختگان،10 مهرماه 93
حمیدرضا حاجی بابایی، وزیر آموزش و پرورش دولت گذشته بدون
برنامهریزیهای دقیق تعطیلیپنجشنبهها را در حدود پنج ماه به آموزش و پرورش تحمیل
کرد. بهطوری که تا قبل از عید دانشآموزان دبستانی شش روز به مدرسه میرفتند و بعد
از این تصمیم عجولانه، مدارس پنج روزه شدند. به مرور زمان این تصمیم در دورههای دیگر
تحصیلی نیز اجرایی شد. نکته دیگر این بود که آقایان برای جبران یک روز نیامدن دانشآموزان
به مدرسه ساعات این روز را در پنج روز دیگر سرشکن کردند و سه زنگ مدارس به چهار زنگ
افزایش پیدا کرد. با توجه به شرایط امروز مدارس کشور، به ندرت مدرسهای وجود دارد که
امکان چنین کاری را داشته باشد. بحث نگهداری و مساله تغذیه دانشآموزان مسائلی بودند
که باید در نظر گرفته میشدند. موقع ناهار دانشآموزان باید تغذیه مناسبی داشته باشند.
نبود ناهارخوری در مدارس و تهیه خوراک بسیار مسالهساز بود. همین باعث شده بود که اکثر
دانشآموزان در زنگ چهارم گرسنه باشند، ضمن اینکه تا ساعت 14:30 هم باید در کلاس حضور
داشته باشند. به همین دلیل کارایی مدارس در زنگ چهارم واقعا پایین است و دانشآموزان
و معلمان کشش لازم را برای این ساعت ندارند. این تصمیم بدون هیچگونه برنامهریزی و
در نظر گرفتن امکانات مدارس گرفته شد. حدود 80 درصد زمان آموزش در کلاس اتفاق میافتد؛
کلاس درسی که فاقد آزمایشگاه و امکانات آموزشی است. از نظر کارشناسی قطعا تعطیلی پنجشنبهها
به ضرر آموزش است. به دلیل عدم امکانات آموزشی- حداقل در 90 درصد مدارس- شرایط بد ایجاد
انگیزه برای دانشآموزان، درونمایههای آموزشی و تعداد کتابهای آموزشی و سنگینی محتوا
محیط آموزشی کسالتبار است و ارتباط چندانی با زندگی روزمره دانشآموزان ندارد. دانشآموزان
و همچنین معلمان از تعطیلی استقبال میکنند. به خاطر تاثیری که تعطیلی پنجشنبهها بر
روند آموزش میگذارد دولت جدید در نظر دارد این تعطیلی را لغو کند و دانشآموزان را
در این روز با نام «روز نشاط» به مدرسه بازگرداند. اما سوال اینجاست این نشاط به چه
صورت قرار است ایجاد شود. آیا قرار است روز نشاط از طریق موسیقی ایجاد شود؟ اجرای موسیقی
در مدارس یک تابو است. وقتی هنرآموزی موسیقی در فرهنگسراهای کشور ممنوع میشود، چطور
میتوان انتظار داشت که این مقوله وارد محیط ایدئولوژیک آموزشی شود؟ آیا نشاط قرار
است با بازی و ورزش به مدارس بیاید؟ همه ما میدانیم که بسیاری از امکانات حتی در مدارس
پایتخت وجود ندارد، بهگونهای که دانشآموزان از محیط آموزشی فراری هستند. به جرات
میتوان گفت دانشآموزان با این وضعیت آموزشی در مدارس وضعیت مناسبی پیدا نخواهند کرد.
با این اوصاف «روز نشاط» با پشتیبانی کدام امکانات قرار است ایجاد شود؟این طرح یک شعار
است و بعد از مدتی که به اجرا درآمد، شکست خواهد خورد. تنها راه این است که پنجشنبهها
را در اختیار خود دانشآموزان و خانوادهها قرار دهند و در عوض درونمایه آموزشی متناسب
با پنج روز تعدیل و از محتوای آموزشی کاسته شود.