پرداخت مطالبات فرهنگیان از تنخواه سه‌ماهه دولت

هفته گذشته (18فرودین) صفحه اجتماعی «بهار» درباره اعتبارات و بودجه آموزش‌وپرورش با جبار کوچکی‌نژاد، عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس، گفت‌وگویی خبری داشت که این نماینده درباره کسری بودجه آموزش‌وپرورش در سال 92 و بدهی این وزارتخانه به معلمان سخن گفته بود. آنچه در ادامه می‌خوانید یادداشت یکی از فعالان صنفی معلمان است که در واکنش به سخنان این نماینده در اختیار روزنامه قرار گرفته و منتشر می‌شود:
سال گذشته، آموزش‌وپرورش درزمینه پرداخت‌های همیشگی فرهنگیان مانند حقوق، اضافه‌کار، اضافه تدریس، دستمزد برگزاری امتحان‌های هماهنگ و تصحیح برگه‌های آن‌ها و... یکی از نابسامان‌ترین دوره‌های خود را تجربه کرد و گویا این نابسامانی همچنان نیز ادامه خواهد داشت. بی‌انضباطی مالی تا آنجا بود و هست که صدای بعضی از نمایندگان مجلس را نیز درآورد. برای نمونه جبار کوچکی‌نژاد، عضو کمیسیون آموزش مجلس، در گفت‌وگو با روزنامه بهار می‌گوید: «بررسی بودجه آموزش‌وپرورش در کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس نشان می‌دهد درصورت تصویب پیشنهاد دولت مبنی بر افزایش شش‌درصدی بودجه آموزش‌وپرورش این وزارتخانه امسال با کسری بودجه 3‌هزار‌میلیارد تومانی مواجه خواهد شد. این در حالی است که آموزش‌وپرورش بابت معوقات سال گذشته بیش از‌هزار‌میلیارد تومان به فرهنگیان بدهکار است.»
او در ادامه با پیش‌بینی ادامه بی‌سامانی مالی در سال آینده هم گفته است: دولت پیشنهاد افزایش 20‌درصدی حقوق معلمان را در سال 92 داده و مجلس شاید حقوق آن‌ها را تا 25‌درصد افزایش دهد، اما با توجه به این‌که بیش از 96‌درصد بودجه آموزش‌وپرورش بودجه هزینه‌ای است، اگر حقوق فرهنگیان 20 تا 25‌درصد افزایش داشته باشد با توجه به این‌که دولت برای آموزش‌وپرورش افزایش شش‌درصدی را پیش‌بینی کرده است براساس محاسبات انجام‌شده در کمیسیون، این وزارتخانه در سال‌جاری بین 2 تا 3‌میلیارد تومان کسری بودجه خواهد داشت و همه این‌ها هنگامی است که کمیسیون تلفیق مجلس کلیات بودجه 92 را رد کرده و همه رقم‌های گفته‌شده پا‌درهوا و بی‌بنیاد است.
اکنون نیز که نخستینِ ماهِ سالِ نو رو به پایان است هنوز هم اضافه‌کار نیروهای ستادی مدرسه از بیش از یک‌سال پیش، پرداخت نشده است. از پرداخت دستمزد برگزاری آزمون‌های نهایی سال سوم دبیرستان از خرداد پارسال تاکنون، در سه دوره خرداد، شهریور و دی، هم خبری نیست. از واپسین پرداخت سهم 50‌درصدی دولت درباره بیمه طلایی ماه‌ها می‌گذرد. بخشی یا همه پاداش بازنشستگی بسیاری از فرهنگیان بازنشسته به دستشان نرسیده است. سرانه دانش‌آموزی-پولی که آموزش‌وپرورش برای هزینه‌های جاری مدرسه باید پرداخت کند- در یکی‌دوسال گذشته به حساب مدرسه‌ها ریخته نشده و آشکارا و پنهانی مدیران برای دریافت پول از خانواده‌ها تشویق شده‌اند. به‌گفته کوچکی‌نژاد سال گذشته بخش بزرگی از سرانه‌ها برای هزینه‌های اداری و پرسنلی آموزش‌وپرورش به کار گرفته شده است! این بی‌سامانی، تنها در نپرداختن‌ها نیست و پرداخت‌ها را نیز دربرمی‌گیرد. برای نمونه اضافه‌کاری معلمان که بنا به روندی همیشگی و یکسان، کمابیش، هر دو ماه یک‌بار پرداخت می‌شد نیز دستخوش‌بی‌نظمی شد. سال گذشته آموزش‌وپرورش، اضافه‌کار مهرماه را در بهمن و اضافه‌کاری‌های آبان و آذر را در روزهای پایانی اسفند و سه‌ماه پایانی سال را در روزهای نخست سال 92، آن هم در فاصله‌های چندروزه پرداخت کرد. به‌نظر می‌رسد برای پرداخت بخشی از مطالبات فرهنگیان، از تنخواه سه‌ماههای که مجلس در اختیار دولت قرار داده است به‌گونه‌ای شتاب زده، برای جبران بخشی از کسری بودجه سال گذشته آموزش‌وپرورش بهره گرفته شده است. این در حالی است که هر روز شاهد بالارفتن هزینه‌های زندگی و پایین‌آمدن ارزش پول‌های پرداخت‌نشده فرهنگیان هستیم و سال‌هاست که بزرگ‌ترین دغدغه فرهنگیان پایین‌بودن حقوق و دریافتی‌های آن‌هاست.
افزون بر فشارهای روانی ناشی از پایین‌بودن حقوق در سنجش با دیگر کارمندان دولت و نرخ رشد تورم، این بی‌سامانی و هراس از آن، فرهنگیان را در موقعیتی ناپایدار و نامطمئن قرار داده است و آن‌ها را از انجام درست وظایف حرفه‌ای خویش بازمی‌دارد. معلمی، به‌عنوان حرفه‌ای که ابزار آن افزون بر توانایی‌های علمی، از سویی روانی آرام و روحیه‌ای شاد و به‌کارگیری توانایی‌های حسی در بالاترین سطح ممکن را می‌خواهد و از سوی دیگر ماده خام آن، اندیشه‌ها و توانایی‌های ذهنی و استعدادهای روبه‌شکوفایی نسل جوان و دانش‌آموزان هر کشوری است، بر اثر این بی‌سامانی و نبود امنیت حرفه‌ای و مالی، می‌تواند دچار آسیب‌های فراوان شود که این خود پیامدهای ناگواری را برای آینده هر کشوری در پی خواهد داشت. از آموزگار درگیر با کمبودهای اقتصادی و تنش‌های مالی نمی‌توان انتظار آموزشی کارا و پرورشی فراخور زندگی کنونی و آینده دانش‌آموزانش داشت. هنگامی‌که آموزگار حس کند به فراموشی سپرده شده است و کسی دغدغه گرفتاری‌های او را ندارد، چه از سوی دست‌اندرکاران و چه از سوی خانواده‌ها، انگیزه‌ای برای تلاش‌هایی کارا و دلسوزانه ندارد و دربرابر هر دگرگونی‌ای که نقشی در بالابردن کیفیت زندگی روزمره و حرفه‌ای او ندارد، مقاومت می‌کند و راه خویش را می‌رود و ناگفته پیداست دود این آتش، نخست به چشمان فرزندانمان و در پایان، به‌چشم همگان می‌رود. امید که سال 92، سالی باشد که این دغدغه‌ها از میان برود و شاهد آموزش‌وپرورشی کارا و به سامان باشیم.
http://www.baharnewspaper.com/Page/Paper/92/01/27/14

اندیشه و آموزش

اندیشه و آموزش