روز زمین و ناکارآمدی آموزش های مدرسه ای


محمدرضا نیک نژاد، روزنامه وقایع اتفاقیه، 2 اردیبهشت 96
در تارنمای شبکه "روز زمین" افزون بر شعار سال 2017 این سازمان که سواد زیست محیطی است می خوانیم "پویش روزِ زمین در سال 2017 ، سواد محیط زیستی و آب و هوایی است. آموزش و پرورش بنیان پیشرفت است. ما نیازمند پرورش شهروندانی جهانی و چیره به مفاهیم دگرگونی آب و هوا و آگاه از تهدید بی مانند این دگرگونی ها در سیاره مان هستیم. ما نیازمند توانمندسازی همه شهروندان با این دانش برای الهام بخشیدن به عمل در حمایت از حفظ محیط زیست هستیم. سواد محیط زیستی و آب و هوایی نه تنها موتور محرکه ای برای ساختن رای دهندگان سبز و پیشبرد سیاست ها و قوانین زیست محیطی و آب و هوایی است، که برای افزایش شتاب در آفرینش فن آوری ها و شغل های سبز است. روز زمین امسال، با جامعه خویش برای آموزش سواد محیط زیستی و آب و هوایی گرد هم آیید و یا طرح دیگری با تمرکز بر آموزش و پرورش را (پیگیری کنید)..."( http://www.earthday.org)  افزون بر این بسیاری از نهادهای زیست محیطی جهان این روز را گرامی داشته و برایش برنامه های ویژه ای ترتیب داده اند. برای نمونه (European Christian Environmental Network ) شبکه زیست محیطی مسیحی اروپا درباره این روز نوشته است "سال 2017 یک موقعیت محوری برای کره زمین است. در این سال "روزِ زمین" برچسبی از نخستین سالگرد امضای پیمان نامه پاریس را بر خود دارد. با وجود این دستاورد چشمگیر، ما نمی توانیم از تدارک تلاش های مان دست بکشیم. برای ساختن جهانی که به حفظ محیط زیست ارج می نهد و گسترش جوامع پایدار برای همه انسان ها، ما باید شهروندان پرورش یافته داشته باشیم. شبکه ی روزِ زمین به خاطر کمک به پیشبرد رویدادهای کامیابانه و معنی دار برای روزِ زمین در سراسر جهان هیجان زده است. موضوع روز زمین در سال  2017، سوادِ محیط زیستی و آب و هواست.... " (http://www.ecen.org/ )
یکی از علت های نامگذاری روزهای ملی و جهانی توجه بیشتر جامعه به آن هاست تا چشم و دل و اندیشه افراد با آن موضوع درگیری بیشتری بیابد. از سال 1969 که جان مک کانل کنشگر صلح در اجلاس یونسکو این روز را پیشنهاد داد و با پیگیری برخی کنشگران محیط زیستی به تصویب رسید هر ساله به فراخور این روز در سراسر جهان روزِ زمین پاس داشته می شود. اما همچنان که در متن های بالا نیز به آن اشاره شد شعار امسال روز زمین، سواد محیط زیستی و آب و هوایی است. طرح این شعار از سویی نشان می دهد که هنوز شهروندان بسیاری از کشورها سواد درخوری درباره محیط زیست و گرفتاری های آن ندارند و از دیگر سو اهمیت نهادهایی مانند خانواده و آموزش و پرورش در افزایش این سواد را یادآور می شود. در کشور ما نیز گرفتاری های زیست محیطی و آگاهی های شهروندان نشان از کم سوادی و یا بی سوادی در زمینه های زیست محیطی دارد و بی گمان راه برای رفتن در این مسیر بسیار دراز و پر پیچ و خم است. اما آن چه که آزار دهنده است این است که دو نهاد تاثیر گذار بر آموزه های زیست محیطی آن چنان که باید وظیفه خویش را انجام نمی دهند و شهروندان کشور همچنان در دوری از کم سوادی و بی سوادیِ محیط زیستی می گردند و به زمین به عنوان تک نگین فیروزه ای کهکشانمان آسیب می رسانند. در کشورهای پیشرو در آموزش های زیست محیطی، تمرکز بر آموزش نوآموزان در مدرسه و افزایش آگاهی های آنان از جهان پیرامون و پاسداشت و نگهداشت زیست بوم شان یعنی همان سواد محیطی زیستی، به شکل جدی و سازمان مند پیگیری و انجام می شود. گرچه در کشور ما و به ویژه در درونمایه های کتاب های درسی 9 سال نخست، توجه به آموزش های زیست محیطی افزایش یافته است و این جای خرسندی دارد اما شوربختانه فرهنگ آموزشی ریشه دار و آسیب زای معدل محور و اولویت نگاه کمی در آموزش، همچنان جلو فضای درخور برای گسترش و ژرفابخشی آموزش های زیست محیطی را می گیرد و همچنان ما درگیر دهه ها بی توجهی به زمین و گرفتاری های آن هستیم. با توجه به نگاه ویژه وزیر آموزش و پرورش به آموزش های شهروندی و همچنین گسترش نگاه و رفتارهای مهربانانه نسبت به طبیعت و محیط زیست انتظار می رود که روزهایی مانند روز زمین در کشور و به ویژه در نهادهای آموزشی، بازتاب بیشتر یافته و در این روز مدرسه ها با برنامه های ویژه ای به گسترش سواد زیست محیطی نوآموزان امروز و شهروندان فردا بپردازند. با این کار شاید بتوان بیش از گذشته به نگهداشت و پاسداشت زیست بوم کشور و جهان امیدوار شد.  
http://www.vaghayedaily.ir/fa/newspaper/2390

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد