شیرینی یک کنش صنفی ارزشمند بر همه گوارا باد.

محمدرضا نیک نژاد، 28 مهرماه 95بی گمان دوره ای تازه برای کنش ها و کنشگران صنفی تهران و شهرستان های آن آغازید. مجمع عمومی این نهاد مدنیِ فرهنگیان روز 27 مهرماه 95 و پس از 11 سال فشار غیر قانونی برگزار شد. با نگاهی گذرا به برگزیدگان، می توان امیدوار بود که در کانون صنفی معلمان تهران آمیخته ای از تجربه و نیروی جوانی و ورود ارزشمند چند بانوی توانمند و پر تلاش و همکاری آنان با هسته اصلی کانون و ..... می تواند گره گشای بسیاری از دشواری های درونی و بیرونی این نهاد صنفی باشد.
 امیدوارم برگزیدگان، این دوره را به عنوان دوره ی گذار به شمار آورند و تلاش کنند تا پایه های یک نهاد مدنی توانمند، اندیشه گرا، متمرکز بر دلنگرانی های واقعیِ صنفی – آموزشی، کاهش بار هیجانی و احساسی و رفتارهای پر هزینه ی فردی و گروهی، حفظ فاصله تعریف شده و هدفمند با بدنه فرهنگیان، مهار برخی هنجار شکنی های تشکیلاتی و بیرون روی از مشی تعریف شده نهادهای مدنی و تلاش برای ایفای نقش واسطه ای میان دولت و حاکمیت از سویی و بدنه فرهنگیان از دیگر سو، حفظ استقلال کانون از نهاد دولت و گرایش های سیاسی درون و بیرون از حکومت و .....  زمینه حضور دیگر فرهنگیان را به نهاد مدنی خودشان فراهم کنند. بی گمان همراه کردن فرهنگیان در پیگیری ها و دلنگرانی های صنفی – آموزشی می تواند گامی ارزشمند و مدنی باشد و گره گشای بسیاری از دشواری های بنیادین در آموزش و پرورش.
من به عنوان عضو کوچکی از کانون صنفی معلمان، پیش از هر چیز سپاس گزار دوستان هیات مدیره پیشین هستم که با کوشش های خستگی ناپذیر چندین ساله و هزاران بار رفتن و آمدن به وزارت کشور، رایزنی با دست اندرکاران و فرستادن نامه و پیام و .... سبب گرفتن مجوز مجمع کانون شدند.
از هیات رییسه و هیات اجرایی که تلاش کردند مجمعی خوب و کم حاشیه برگزار شود سپاس گزارم.
از همه کسانی که سختی رفت و آمد در تهران را به جان خریدند و برای پیگیری خواسته های صنفی خویش  و عمل به وظیفه صنفی - آموزشی شان یا نامزد شدند و یا پای صندق رای آمدند ممنونم. به ویژه همکاران ارزشمند شهرهای دیگر استان که همواره در کنش های صنفی، حضوری ستایش برانگیزه داشته اند.
از دوستانی که در چند ماه گذشته و در نشست های هفتگی کانون با تلاشی ستونی زمینه برگزاری مجمع را فراهم کردند سپاس گزارم.
از همکاران بزرگواری که به من و دیگر کنشگران صنفی اعتماد کردند و رای ارزشمندشان را به این عضو کوچک کانون دادند سپاس گزارم و امیدوارم سزاوار این اعتماد ارزشمند باشم.
در پایان به دوستان دیرینه و تازه ام که به هیات مدیره و جمع بازرسان راه یافته اند به ویژه بانوان گرامی، شاد باش دوباره می گویم و با توجه به شناختی که از آنان هست گمانی ندارم که برای کنش های صنفی فرهنگیان سودمند خواهند بود.
 اکنون روز همبستگی و همدلی و تلاش برای دستیابی به خواسته های صنفی – آموزشی مان است به امید روزهای بهتر.