پهلوانان شگفت انگیز
محمدرضا نیک نژاد، ص آخر روزنامه شهروند، 27 شهریورماه 95
1- این روزها و با پیگیری گاه و بیگاه خبرهای پارا المپیک شگفت زده ام. تیر اندازی با کمان، با بهره گیری از پا، رقابت های شنا با شناگرانِ کم توانِ بی دست، یا بی پا، و حتی بی دست و پا! بازی کن تنیس روی میزی که با دندان هایش راکت را می گیرد، فوتبال پنج نفره، که در آن، بازی کنان نابینا و کم بینا با چشم های کاملا بسته و تنها با شنیدن صدای زنگوله ای که در توپ بکار رفته، گل هایی می زنند که باور کردنش دشوار است. "زهرا نعمتی" و "ساره جوانمردی" دو تیر اندازِ طلایی کشور و دیگر بانوان پاراالمپیکی که با همه سختی های فرهنگی – اجتماعی در برابرشان شیرزنانی شگفتی ساز هستند. و اما رستم دستان ایران و قهرمان دوست داشتنی "سیامند رحمان". جوان اشنویه ایِ بی ادعا که با بالا بردن وزنه 310 کیلوگرمی توانست عنوان قوی ترین مرد جهان را به دست آورد. اختلاف وزنه ی این پهلوان طلایی با رقیب نقره ای اش 65 کیلوگرم بود! و .... بی تعارف در برابر اینان- چه وطنی و چه رقیبانشان- احساس ناتوانی می کنم و به خاطر داشتن چنین پهلوانان وطنی ای- چه با مدال و چه بی مدال- بر خود می بالم و سر افرازم و از پشتکار و تلاش شان در گذر از کم توانی فیزکی و فراروی از محدودیت هایشان شگفت زده ام و از آنان می آموزم.
2- " .... و شگفتا از چنین مردی که با این نیم تنه خاکی خود و با آن نیم تنه ای که در بهشت است، کاسبی نمی کند..." این سخنِ یکی از نامدارانِ آموزش شناسِ جهان است درباره یکی از تلاشگرترین و شجاعترین منتقدین آموزشی کشور. این پژوهشگر آموزشی در سن 15 سالگی در جنگ آسیب نخاعی می بیند و ویلچر، می شود همراه همیشگی اش. پس از آن به تلاش های آموزشی باز می گردد و سال 67 در یکی از دانشگاه های اصفهان در رشته فلسفه پذیرفته می شود. در سال 73 در رشته کارشناسی ارشد دانشگاه علامه پذیرفته شده و با رتبه شاگرد اولی در سال 76 در همان رشته وارد دوره دکترا می شود. اکنون نیز عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان است. دکتر "اسداله مرادی" گرچه دانش آموخته فلسفه است اما با نگاه به کارایی بنیادین آموزش و پرورش بر توسعه، بخشِ بزرگی از زندگی اش را بر نقد و بهسازی آموزش کشور نهاده است. با این که می توانست گوشه ای بماند و نان جانبازی بخورد و قدر بیند و در صدر نشیند اما از این ها گذشت و منتقدِ جدیِ ساختار آموزشی کشور شد. منتقدی سخت کوش، با نگاهی تاریخی - فلسفی. بی گمان از ماندگارترین تلاش های دکتر مرادی، گفت و گوی "آسیب شناسی تربیت دینی" در سال های 80 تا 82 و گفت و گوهایی پیشینی و پژوهش مدار درباره "سند تحول بنیادین آموزش و پرورش" در سال های 84 تا 86 است. گرچه شوربختانه فرادستان تاکنون چندان توجهی به دلنگرانی های دکتر و همراهانش نکرده اند اما این گفت و گوها می تواند زمینه ای باشد برای نگاهی نه آرمانی بلکه درست و واقعی به آموزش و پرورش ایران و گرفتاری هایش و ... از دکتر مرادی گفتم تا تاکیدی شود بر این که افزون بر قدردانی از تلاش های پهلوانان پارا المپیکی باید قدرشناس پهلوانان تلاشگر دیگری از همان جنس، اما قهرمان در اندیشه و پژوهش هم بود و آنان را شناخت و برای شناساندشان تلاش کرد.
به هر روی سخت دشوار است که درباره بزرگی، توانایی و پشتکارِ پهلوانان پیش گفته سخن گفت پس به احترام همه این قهرمانانِ شگفتی ساز و شگفتی زا کلاه از سر بر می دارم و در برابر توانایی ها و تلاش های ارزشمندشان کرنش می کنم. باشد که جامعه و فرادستان نیز قدر آنان بدانند.
http://shahrvand-newspaper.ir/news:nomobile/main/75489/%d9%be%d9%87%d9%84%d9%88%d8%a7%d9%86%d8%a7%d9%86-%d8%b4%da%af%d9%81%d8%aa%e2%80%8c%d8%a7%d9%86%da%af%db%8c%d8%b2
