مادر کشی!

محمدرضا نیک نژاد، ص آخر روزنامه شهروند، 23 مردادماه 95

"ایران به خاطر بهره گیری 96 درصدی از آب های زیر زمینی در جهان اول است و دومین کشور با اختلاف نزدیک 40 درصدی پس از ما ایستاده است و میزان بهره گیری بدون آسیب 20 درصد است ... با چنین روند آسیب زایی در مدیریت خرد و کلان آب و فرهنگ بهره برداری از آن، دیگر نیازی به دشمن نداریم و ایران و ایرانی بر شاخه نشسته و بن می برد.... معاون سازمان محیط زیست می گوید در استاندارهای اتحادیه اروپا نشستِ 4 میلی متری زمین در سال و در پی بهره گیری از آب های زیر زمینی، وضعیت بحرانی به شمار می آید و این در حالی است که نشست زمین در جنوب تهران 36 سانتی متر یعنی 90 برابر استاندار آنهاست! اما شما یک نماینده مجلس را نمی بینید که یقه وزیر نیرو یا رییس سازمان محیط زیست یا وزیر جهاد کشاورزی را بگیرد و چرایی این بحران را جویا شود، هیچ روشنفکر و هیچ نخبه را ندیدید که به این جنایت آشکار به نسل امروز و نسل فردا اعتراض کند... وزیر کشاورزی پیشین و رییس کنونی کارگروه بازگرداندن زندگی به دریاچه ارومیه می گوید بی تعارف ما در گذشته و اکنون در بهره برداری از آب جنایت کرده ایم و هر چند مهندس و دکتریم اما نادانی مهندس و دکتر نمی شناسد.... کشاور نامدار صادر کننده پسته، در پی گسترش بی برنامه ی کاشت و داشت پسته و بهره گیری نابخردانه آب در گشتزارهایش با افسوسی آمیخته با شجاعت، خود را خائن می خواند.... ریشه بی برنامگیِ پرسش برانگیز کنونی در بهره گیری از آب را باید در دهه ی 30 شمسی و اجرای اصل ترومن و کپی برداری بدون پژوهش و بدون بومی سازی دانش و فن آوری وارداتی دانست ....بام ایران، استانی که ده درصد آب کشور را داراست و سرچشمه مهمترین رودهای کشور یعنی کارون، کرخه، دز و زاینده رود، امروز دست کم بیش از 40 روستایَش در بحران آب به سر می برد ... "

این جمله ها بخش هایی از متن روی فیلم مستند همراه تصویرهای تکان دهنده "مادر کشی" به نویسندگی، پژوهش و کارگردانی" کمیل سوهانی" است. فیلم پنج شنبه گذشته در دفتر دوماهنامه "چشم انداز ایران" با مدیریت مهندس لطف الله میثمی و انگیزه بالا و شخصی ایشان و همکاران شان، با حضور کارگردان جوان و توانای آن پخش شد. سوهانی گفت " ساخت فیلم دو سال به درازا کشیده است و برای پژوهش و ساخت آن دست کم 40 سفر به جاهای گوناگون کشور انجام شده است. فن سالاری- تکنوکراسی- افسار گسیخته با شهوت ساخت و ساز و بوق و کرنای سیاسی و انتخاباتی، مسابقه در ساخت سدهای پر شمار و طرح های آبی بدون پژوهش های دانش بنیاد و زیست بوم مدار و ... ریشه های بحران کنونی آب اند. ایران که در یکی از کم آب ترین مناطق جهان است و دو برابر میانگین جهانی تابش آفتاب دارد و یک سوم میانگین جهانی بارش و سه هزار سال پیشینه درخشان مدیریت آب در ساختار قنات ها، نمی بایست طرح های آبی اش بر پایه دانش های ورودی و متکی بر ترجمه های دست و پا شکسته باشد. این طرح ها نیازمند هماهنگ سازی با فرهنگ ریشه دار آبی کشور و زیست بوم است". فیلم با این جمله ها به پایان می رسد که: آیا سرزمین هزاران ساله ای که در آن زاده شده ایم دیگر بار می تواند ماوایی برای فرزندان مان باشد؟ آیا راهی برای التیام زخم هایی که بر پیکره این مادر مهربان زده ایم باقی مانده است؟ آیا هنوز فرصت بازگشت از راه های اشتباه گذشته باقی مانده است؟ تنها ماییم که می دانیم! فیلم مادر کشی بیننده را با تجربه حسی و دردآلودِ نابودی مادر زمین و آب همراه می کند و حسی فراموش نشدنی و آموزنده ای را در چشم و دل و اندیشه بیننده می نشاند. که باید دید و تجربه اش کرد.     

http://shahrvand-newspaper.ir/news:nomobile/main/71964/%d9%85%d8%a7%d8%af%d8%b1-%da%a9%d8%b4%db%8c!-