آموزش و پرورش در جامعه ، رویکردی به تربیت سفید

                           

                            بخش یکم : آموزش و پرورش و اجتماع

                                       رسول بداقی، 29 اردیبهشت 95

عقل و احساس همواره دو نیرویی بوده اند که انسانها مشکلات خویش را به کمک آنها برطرف کرده اند و به کمک آنها توانسته اند به زندگی ادامه دهند.
اما پیشرفت یا عقب ماندگی جوامع به میزان ترکیب این نیروی بشری بستگی داشته است. جوامعی که به میزان بالاتری عقل را به احساس آمیخته اند، و روابط خود، حاکمان و سایر جوامع را بر پایه ی عقلانیت بیشتر و احساس کمتر تنظیم نموده اند، شکلی از ساختار را به خود گرفته و میزان خاصی از خوشبختی را برای خویش رقم زده اند و جوامعی که به میزان بالاتری ، احساس را با عقلانیت درآمیخته اند، و روابط خود، حاکمان و دیگر جوامع را برپایه ی احساس بیشتر و عقلانیت کمتر تنظیم نموده اند ، شکل دیگری از ساختار را به خود گرفته و میزان خاصی از خوشبختی را برای خویش رقم زده اند.
خلاصه آنکه :
ساختار کلی جوامع ، خوشبختی و بدبختی جوامع به میزان ترکیب عقلانیت و احساس آن جامعه بستگی دارد.
آنچه بطور کلی میتوان گفت این است که برای پیشرفت جوامع نمی توان فرمول خاصی را از ترکیب عقل و احساس تجویز نمود، زیرا متغیرهای بسیاری در این ترکیبات دست اندر کار خوشبختی و بدبختی جوامع هستند؛اما همواره ایجاد تعادل میان عقل و احساس در روابط مردم هر جامعه ،با خود، باحاکمان و با سایر جوامع جهان مناسب تر به نظر می رسد.
هر چه این تعادل بیشتر باشد ، مردم از خوشبختی بیشتری برخوردار خواهند بود و ارتباط بهتری با دیگران خواهند داشت.
ایجاد تعادل و توازن میان عقل و احساس یک مسئله ی صد درصد فطری و طبیعی نیست بلکه مسئله ای اکتسابی و آموختنی است که نخست خانواده ، سپس مدرسه آنگاه رسانه ها(تلویزیون کتاب روزنامه و...) و فرهنگ و تمدن تاریخی آن جامعه این تعادل و ترکیب را شکل می دهند.
در راستای میزان ترکیب عقلانیت و احساسات در شخصیت افراد جامعه، حاکمان سیاسی به کمک ابزارها و امکاناتی که از طرف مردم در اختیارشان گذاشتند بیشترین نقش را ایفا می کنند و بیشترین تاثیر را می گذارند،حاکمان سیاسی میتوانند به شکل دلخواهِ خود ، این دو (عقل و احساس) را با هم ترکیب کرده و شخصیت افراد جامعه را پرورش دهند و با توجه به اهداف خود ، مردم را برای استحکام قدرت خویش بپرورانند.
برای رسیدن به ترکیب منطقی و مناسب از این دو نیروی بشری از دیدگاه نگارنده بایستی محور توسعه کشور آموزش و پرورش باشد. زیرا جامعه به خوشبختی نمیرسد مگر آنکه تک تک انسان های آن جامعه، انسان هایی توسعه یافته (انسان هایی متوازن)باشند، که عقل و احساسشان به میزان منطقی با هم ترکیب یافته باشد
با توجه به پیشینه تاریخی کشور ما، همواره با حاکمیت ها و سیاست مدارانی روبه رو بوده ایم که محور توسعه کشور را بر قدرت نظامی و زور چماق بنا نهادن، اما روشن است که امروزه بشریت و جهان در شرایطی است که سلاح و نیروی نظامی برای انسان ها خوشبختی ( آرامش و آسایش) به همراه نمی آورد بلکه آنچه انسان برای رسیدن به خوشبختی به آن نیازمند است، آگاهی میباشد.
این آگاهی همانا توسعه انسانی ،یعنی ترکیب منطقی عقل و احساس می باشد که به میزان مناسبی با یکدیگر ترکیب شده اند.
ترکیب منطقی عقل و احساس در انسان ، دارای ویژگی های زیر می باشد که ما آنرا «اصول انسان توسعه یافته» می نامیم :

۱ - دارای تفکر فلسفی
۲ - دارای تفکر منطقی
۳ - دارای روحیه پژوهشگری
۴ - توانا در گفت و شنود و پذیرنده ی نظر برتر
۵ - نقد پذیری و منتقد بودن
۶ - دارای تفکر برتری منافع اجتماعی بر منافع فردی
۷ - توانا در همکاری گروهی
۸ - دارای حس انسان دوستی وطبیعت پروری
۹ - دارای وجدانی بیدار
۱۰ - توانا در دانش روانشناسی
۱۱ - دارای سلامت جسمی و روحی به کمک ورزش ، هنرو تغذیه ی سالم
۱۲ - دارای اندیشه ی نسبی گرایی (پرهیز ازمطلق گرایی) و تقدس گرایی
۱۳ - آگاه به فرهنگ و تمدن تاریخی بشریت
۱۴- توانمند در دانش حرفه و فن، در سطح عمومی

درراستای شناخت انسان برای خوشبختی جوامع ، توجه به دو نکته بسیار ارزشمند می باشد...

«پایان بخش اول»