نژاد، فقر و اصلاح شرکتی در آموزش و پرورش از نظر جاناتان کوزول (Jonathan Kozol ).
روزنامه همدلی، 27 بهمن ماه 94
گزارش از پیتر بلونو– روسن
برگردان : محمدرضا نیک نژاد
جاناتان کوزول آموزشگر، کنشگر آموزشی و نویسنده کتاب " نابرابری های وحشی" و ... در بحثی فراگیر درباره نژاد، فقر و اصلاح شرکتی در آموزش و پرورش – که او آن را ضروری ترین چالش آموزش و پرورش عمومی می داند - در کلیسای اول شهر ماساچوست و در حالی که 250 شنونده در نیمکت های کلیسا فشرده نشسته بودند، سخنرانی کرد. کوزول در گرهمایی ای که بوسیله "شهروندان برای مدرسه های دولتی" (Citizens for Public Schools)میزبانی می شد، دیدگاه های خویش را درباره دلنگرانی هایش مطرح کرد. شنونده هایش شامل معلمان، کنشگران آموزشی، اعضای اتحادیه های معلمان، کارمندان مدرسه و پدر و مادرها از سراسر ماساچوست بودند. پیتر بلونو – روسن در تاریخ 8 می 2015 گزارشی از آن سخنرانی منتشر کرد که در زیر آن را می خوانیم.
1- دسترسی به آموزش های نخسین سال های زندگی، نقطه آغازین نابرابری تحصیلی است.
کوزول بر این باور است که نابرابری آموزشی ناشی از نژاد و طبقه خط های طولانی ای هستند که خیلی پیش از پاگذاشتن بچه ها به مهد کودک آغاز می شوند.
گرچه امکان دسترسی به آموزش در سال های نخستِ دوران کودکی به شکل نظری برای همه فراهم است، اما کوزول بر این باور است که تفاوت بزرگی هست میان فراهم بودن، و پذیرش و نام نویسی واقعی. او می گوید در حالی که آموزش های سال های نخستین دوران کودکی ممکن است عمدتا فراهم باشند، اما خانواده های کم درآمد، سیاه پوست و لاتین تبار غالبا از حضور در " دوره های پرورشی واقعی دوران کودکی " بی بهره می می مانند.
با توجه به داده های تازه، نزدیک 30 درصد از تقریبا 225000 کودکان پیش از دبستان (3 تا 5 سال) در ماساچوست در هیچ برنامه رسمی آموزش و پرورش نام نویسی نشده اند. از بقیه، یک چهارم از بچه های این دوران در ماساچست، حمایت مالی و مراقبت آموزشی را به شکل دولتی دارند. و همان داده ها نشان می دهد که حدود 43 درصد در برنامه هایی شرکت می کنند که به طور کامل خانواده ها، هزینه هایش را از جیب می پردازند.
کوزول گفت که معمولا خانواده ها در مناطقِ آموزشی مرفه، به صندلی های آموزش سال های نخست دوران کودکی دسترسی خواهند داشت یا توانایی پرداخت پول برای این مراقبت ها به شکل خصوصی[ پولی] را دارند. به این ترتیب مراقبت های خصوصی می تواند نعمتی باشد که عمدتا خانواده های سیاه پوست یا لاتین تبار و کم درآمد عموما توانایی داشتنش را ندارند.
بنابر گزارش اداره آموزش و پرورش و مراقبت های سال های نخستین زندگی، در ضمن این که خانواده های کم درآمد ممکن است یارانه های دولتی برای پرداخت به خاطر این آموزش و مراقبت ها دریافت نمایند، تنها کمتر از 15000 تن از بچه ها در لیست های انتظار برای دریافت این کمک ها هستند.
2- دسترسی نابرابر به آموزش های سال های نخستین زندگی دارای پیامدهای ماندگاری است.
کوزول اشاره می کند که گرچه اکنون جداسازی مدرسه غیرقانونی است، اما او به ردیابی الگوها در آزمونِ معتبر مدرسه ها به عنوان یک" نسخه پست مدرن از یک ساختار دوگانه رو" استناد کرد. او می گوید که همان جمعیتی که دسترسی به آموزش های سال های نخستین زندگی نداشتند، به اندازه کافی در آزمون مدرسه ها حضور نداشته اند.
بر پایه گزارش از مدرسه های دولتی بوستون، پی برده شد که با توجه به مسیرآموزشی سطح پایین و بدون حضور در مدرسه های آزمونی، بی گمان دانش آموزان سیاهپوست و لاتین تبار در یک جدا سازی قرار دارند. برای نمونه در مدرسه لاتین بوستن دانش آموزان سیاه پوست و لاتین در حال حاضر به ترتیب در حدود 9 و 12 درصد از جمعیت دانش آموز اعلام شده اند. در حالی که این دانش آموزان در مدرسه های دولتی بوستون به ترتیب نزدیکِ 34 و 41 درصد از کل جمعیت دانش آموزی را تشکیل می دهند.[ مترجم: حضور دانش آموزان طبقه پایین جامعه آمریکا در مدرسه هایی که آزمون می گیرند به شدت کم است زیرا این دانش آموزان از بنیه های علمی خوب و آموزش های درخورِ پیش از سن دبستان برخوردار نیستند].
3- تمرکز بر آزمون گیری، هل دادن به سوی به تملک درآوردن مدرسه ها است که می تواند از دانش آموزان سود تجاری بیشتری به دست آورد.
هنگامی که دانش آموزان، رشد یافتگی کمتری در آموزش های سال های نخست زندگی دارند، مدرسه را بدون توانایی همسالان دیگر خویش آغاز می کنند. با این حال همه دانش آموزان ماساچستی به ارزیابی های دولتی استاندار شده یکسان در پایه سوم نیازمند می باشند.
این روندی را آغاز می کند که کوزول آن را "جنون آزمون گیری" می نامد – تمرکزی شدید بر نمره های آزمونی برای فشار آوردن روزافزون بر برنامه درسی مدرسه برای شدیدتر کردن واکنش به برنامه های آزمونی.
کوزول می گوید: با این حال، اگر نمره ها در مراکز شهری پایین باشد- آنجا که دانش آموزان غالبا آموزش های نخستین سال های زندگی دریافت نکرده اند- فرادستان دولتی انگشت اشاره ی سرزنش را به معلمان، مدیران و دیگر کارمندان مدرسه می گیرد.
او می گوید هنگامی که با نمره های پیوسته پایین روبرو شدند، فرادستان معمولا برای یافتن راه حل به بیرون از حوزه [آموزشی] و به سوی جامعه های غیر انتفاعی و تجاری رو می کنند.
بی گمان این در مورد ماساچست وجود داشته است. دو سال پیش کمیسرعالی آموزش وپرورش دستور داد تا هفت مدرسه که با عملکرد ضعیف فرض شده بودند را به یک شریک بیرونی اجاره دهند تا عملکردِ دانش آموزان را تغییر دهد.
دولت بیش از یک میلیون دلار به خاطر کمک فدرال برای حمایت از [ همکاران] شراکتی برای پیشرفت مدرسه ها کنار گذاشت، اما بر پایه گزارش گلوب بوستون، پس از دو سال هیچ یک از هفت مدرسه پیشرفت های هیجان انگیزی بدست نیاورده بودند.
با این حال در تلاش برای تغییر مدرسه های شهری این راه حلی است که همیشه به کار گرفته می شود. کوزول به دبیرستان های انگلیسی و دبستان های دِوِر[Dever ] استناد می کند که به وسیله شرکای بیرونی گردانده می شوند.
4- اکنون منافع شرکتی، نقش بزرگی در سیاست های آموزشی دارند.
همچنان که مدرسه های بیشتری با ساختارهای فکری تجاری، شرکتی می شوند، کوزول تغییراتی را دیده است که آنها را "نگرانی نهایی" می خواند. او می گوید هر روز بیش از پیش مدیران عامل شرکت ها برای شریک شدن در سیاست سازی مدرسه های دولتی، به ویژه مدرسه ها با دانش آموزان سیاه پوست و لاتین تبار دعوت می شوند.
او ادعا می کند که هدف های آموزشی مدرسه، دیگر فرهنگ بالاتر، روشن فکری و جامعه گرایی نیست. در عوض او بر این باور است که آموزش و پرورش تنها به خاطر آماده کردن ذهن ها برای بازار استفاده می شود.
همچنین درباره تغییراتی که او بازتاب پیامدهای تجاری در آموزش و پرورش می داند، گفت– تغییر از دانش واژه "اصلی" به "پرورش مدیر عامل شرکت" در بسیاری از مدرسه هاست که برنامه های درسی خیلی سفت و سختی تنظیم می شود تا همسو باشند با نتیجه های دستور داده شده. ذات بازارِ آزاد افزایش رقابت است، بجای همکاری میان مدرسه ها برای بهترین محصول دانش آموزی و ذات این بازار در حال تبدیل مدرسه های دولتی تر به سازمان های خصوصی است – در این جا معلمان حاضر به صورت گروهی با فریاد سخنان کوزول را تایید کردند.
در این جا اشاره کوزول به گردانندگان مدرسه های منشوری، غول های اقتصادی تجارت و بانک داران به عنوان کسانی که بیش از گذشته کنترل فراگیرتری بر آموزش و پرورش دولتی دارند.
کوزول می گوید به جای " اشغال وال استریت "،"این وال استریت است که دارد ذهن بچه ها را اشغال می کند".
http://hamdelidaily.ir/5853-تمرکز-در-آزمون‌گیری،-به-تملک-درآوردن-مدرسه‌هاست.html
