آموزش و پرورش گرفتار است، گرفتاری بیشتری نیفزایید!

                     

                   محمدرضا نیک نژاد، روزنامه همدلی، 13 بهمن ماه 94

"اسفندیار چهاربند مدیرکل آموزش و پرورش شهر تهران گفت: باید کلاس‌هایی را با عنوان کلاس برجام برای دانش‌آموزان برگزار کنیم تا آنها با ابعاد این برگ زرین جمهوری اسلامی ایران آشنا شوند. باید دستاوردهای برجام براساس سه سند در مدارس برای دانش‌آموزان بازگو شود تا آنان بدانند چگونه توطئه بین‌المللی فروپاشید و خون شهدای عزیزمان به ثمر نشست. چهاربند، نخستین سند دستاوردهای برجام را متن توافق هسته‌ای دانست که در سایت دولت و ریاست جمهوری وجود دارد."( رسانه ها)

مدیر کل آموزش و پرورش شهر تهران بر خلاف فرادستانش که تاکنون تلاش کرده اند تا آموزش و پرورش از ورود به گستره های سیاسی دوری کند، گویا آستین ها را بالا زده تا چهره ی نخستِ سیاسی آموزش و پرورش باشد. اگر خبر بالا را در کنار خبرِ جدا سازی رشته "علوم انسانی" از دبیرستان های دولتی و بردن آن به دبیرستان های فرهنگ و البته چند خبر و گزارش دیگر بگذاریم، ناگزیر به این نتیجه می رسیم. اما بی گمان ورود به سیاست می تواند گرفتاری های امروز آموزش و پرورش را بدتر کند و باری شود بر کمرِ خمیده سامانه آموزشی. پس بهتر است مدیر کل از این گرایش رو گرداند و به گرفتاری های ریشه ای تر آموزش مانند کسر بودجه کمر شکن آموزش و پرورش، افت شتابان تحصیلی، کودکان و نوجوانانِ رو به فزونِ بازمانده از آموزش، نمره گرایی و کنکور محوری، افتِ شدید وضعیت معیشتی – منزلتی فرهنگیان، پولی شدن آموزش و کاهش شدید رویکرد انسانی در آن، دوری از هدف های نوین آموزشی مانند آموزش های اجتماعی و شهروندی ومدنی و صدها بلای دیگر آموزش  بپردازد. در همین راستا به دو نکته کوچک اشاره می شود.

1-      گمانی نیست که خبرهای وابسته به برجام و پیامدهایش برای همه می تواند خبرهای خوشی به همراه داشته باشد و نمی توان بر مهمترین و شاید تنها ترین دستاوردِ دولت پس از بیش از دو سال چشم پوشید. اما آیا آموزش در کشور آنچنان برومند است که بتواند به کارهای دیگری مانند چنین کنش های سیاسی بپردازد!؟ آیا همه گرفتاری ها، سامان یافته و ما مانده ایم با جشن برجام و گذاشتن کلاس های توجیهی آن!؟ و .... هنگام شنیدن این خبر نخستین چیزی که از اندیشه ام گذشت این بود که چرا برجام؟ همه می دانیم دست کم در یک دهه گذشته بزرگترین گرفتاری زیست محیطی ما آلودگیِ کلان شهرها حتی شهرهای متوسط بوده است. این گرفتاری گاه آنچنان نفسِ شهر و شهروندان را بند می آورد که دست اندرکاران چاره ای جز تعطیلی مدرسه ها، اداره ها و حتی شهرها را ندارند. شاید اگر از همان روزهای نخست آشکار شدن چنین گرفتاری ای کاربدستان آموزشی - شهری گام در راه آموزش نونهالان می گذاشتند، امروز نوآموزان آن زمان، شهروندان برومند این زمان بودند و آموزش هایشان را به کار می بستند و دست کم شاهد گستردگی کمتری از آلودگی های زیست محیطی بودیم. اما جناب مدیر کل و دست اندرکاران آموزشی! هنوز هم دیر نشده. شاید امروز اگر به جای کلاس برجام در برنامه درسی دانش آموزان درونمایه های زیست محیطی و پاسداشت و نگهداشت آن را بگنجانید، ده سال دیگر از آلودگی شهرها و جنگل ها و دریاها و صحرا ها و .... خبری نباشد!  

2-      چندان دور نیست نخستین مهرِ سکانداری رییس جمهور روحانی. او در دبیرستانی دخترانه در جنوب تهران کاربدستان آموزشی را فراخواند که درس های انشا، کتابخوانی و گفتگو را در برنامه های درسی مدرسه ها بگنجانند. اما امروز پس از گذشت کمتر از دو سال و نیم همچنان از درس های اشاره شده خبری نیست و همچنان این فرمان نوگرایانه ی آموزشی چهره ای اجرایی نیافته است. گرچه انتظار می رفت خودِ ایشان نیز پیگیر این خواسته بجا بودند تا شاید امروز دست کم می دیدیم که زمینه برگزاری چنین کلاس هایی فراهم گردیده است. اما گویا گرفتاری های آموزش و پرورش از جمله اقتصادی و کسر بودجه ی فراگیر آنچنان بوده که رییس جمهور هم از پیشبرد دستور خویش ناامید گردیده است!

به هرروی امروز آموزش و پرورش دچار گرفتاری های فراوانی است و همچنان مهمترین آنها یعنی کسری بودجه گلوی آن را گرفته و می فشارد. اگر کاربدستان نمی توانند کاری برای این ساختار گرفتار انجام دهند لطف کنند گرفتاری های دیگری بر آن نیفزایند. لطفا!

http://hamdelidaily.ir/4891-آموزش-و-پرورش-گرفتار-است،-گرفتاری‌هایش-را-بیشتر-نکنید.html