سدهای اجتماعی در برابر آموزشِ مبارزه با ایدز!

   

 

                                         

            

                          محمدرضا نیک نژاد، روزنامه جهان صنعت، 10 آذرماه 94

ایدز از بیماری های اجتماعی است که گرچه جهان در کنترل آن کامیاب بوده است اما هنوز از درمان کاملش ناتوان است. آمارهای جهانی از کاهش چشمگیر بیماری ایدز و آلودگی به ویروس HIV خبر می دهند اما شوربختانه آمارهای کشوری از افزایش سال به سال بیماران و آلودگان حکایت دارد. بر پایه واپسینآمار وزارت بهداشت اکنون 29 هزار و 414 تن به ویروس آلوده اند و 6990 تن بیمار و  تاکنون نیز 6202 تن در اثر این بیماری در ایران درگذشته اند. بر پایه همین آمار از سال 88 هر سه ماه به شمار آلودگان به این ویروس، 500 تن افزوده می شود! و این در حالی است که سازمان ‌ملل در تازه ترین آمار خود  از کاهش 33 درصدی آمار بیماران و آلودگان به ویروس از سال 2001 تا ۲۰۱۳ خبر می دهد و .... ( رسانه ها)

 پرسش این جاست که چرا روند کشوری خلاف روند جهان آن است؟

تجربه های چندین دهه مبارزه با این ویروس و پژوهش های پر دامنه پیرامون بیماری نشان می دهد که یگانه راه مبارزه با آن بالا بردن سطح آگاهی های اجتماعی و پیشگیری از آلودگی از راهِ آموزش های رسمی و غیر رسمی است. در دهه نخستِ بروز ایدز، برخی از کشورهای زیر صحرای آفریقا تا مرز از هم پاشیدگی سیاسی - اجتماعی پیش رفتند. اما آن چه که از پیشروی هراسناک بیماری در آن کشورها جلوگیری نمود آموزش گسترده و آگاه سازی شهروندان برای پیشگیری بود. بنابراین گمان می رود که یکی از ریشه های روند وارونه رشد این بیماری در کشور نسبت به روند جهانی آن آموزش است. در نگاه بسیاری از مردم و دست اندرکاران گفتن از ایدز و راه های آلودگی به ویروس رازی مگو به شمار می آید. کاربدستان آموزشی به سبب هراس از واکنش پدر و مادرها چشم بر آموزش های جنسی بسته اند و پدر و مادرها هم چندان درباره چنین آموزش هایی آگاه نیستند. گرچه نیاز به چنین آموزش هایی چه به شکل رسمی و چه غیر رسمی بسیار احساس می شود اما ایدز تابویی شده است که کمتر کاربدستی شجاعت ورود به آن را دارد و این سکوتِ آسیب زا هر روز بیش از گذشته زمینه گسترش آلودگی و بیماری در کشور را فراهم می کند.  در زمینه آموزش های رسمی یکی از دل نگرانی های پدر و مادرها آشنایی زودهنگام فرزندانشان با مسائل جنسی است. اما خانواده ها باید بدانند که بسیاری از بچه ها در سال های پایانی دبستان با چنین موضوع هایی آشنا می شوند و از آن پس به گونه ای ناقص و البته بیش از اندازه برانگیزاننده در گفتگوهای دوستانه مطرح و به شکلی آسیب زا آموخته می شود. بنابراین نهادهای مسئول باید در این زمینه پدر و مادران را با گام های رشد فرزندانشان آماده کرده تا آنها در برخورد با فرزندان و البته در برخورد با برنامه های آموزشی مدرسه در این زمینه برنیاشوبند و سبب آسیب رسادن به فرایند آموزش نگردند. از سویی گرچه در برخی کتاب های سال درسی دوره متوسطه به راه های آلودگی به ایدز اشاره شده است اما مهمترین آموزش در راستای مبارزه با این بیماری پیشگیری از آن است که نویسندگان این بخش از کتاب، با مهارتی ناسودمند از آن گذشته اند! نکته پایانی این که در استاندارهای جهانی شمار آلودگان به ویروس در یک کشور را با ضرب تعداد آلودگان ثبت شده، در 4 به دست می آورند. یعنی اکنون شمار افراد آلوده به ویروس HIV  در کشور بیش از 117 هزار تن است! این تفاوت برآمده از پنهان کاری بیماران از هراس "انگ" است. چون یکی از راه های آلودگی انسان به این ویروس، آمیزش های جنسی است، بسیاری از بیماران از هراسِ انگ و واکنش جامعه، بیماری خویش را پنهان می کنند و این پنهان کاری بیش از اندازه سبب گسترش ویروس می شود. بنابراین بخشی از وظیفه ساختار آموزشی مبارزه با انگ ناشی از بیماریست. باید به دانش آموزان فهماند که تنها یکی از راه های انتقال بیماری پیامد آمیزش جنسی است و دو راه دیگر یعنی از راهِ خون و از مادر به فرزند، فرد بیمار هیچ نقشی در بیماری خویش نداشته و نباید تاوان کار نکرده را پس دهد. از سوی دیگر دانش آموزان و البته شهروندان بزرگسال ما باید بدانند که دانشِ انسان درباره بیماری بسیار افزایش پیدا کرده و اکنون می دانیم که همنشینی با بیمار و حتی هم کاسه شدن و رو بوسی و .... هیچ خطری برای فرد سالم ندارد. امروز بیماری ایدز مانند بیماری دیابت با خوردن یک قرص در روز کاملا کنترل شدنی است و بیماران در بیشتر موارد با استفاده از دارو عمر طبیعی دارند. حتی با به کارگیریی دانش و زیر نظر پزشک، پدر و مادر آلوده می توانند فرزند سالم به دنیا آورند و .... با این حساب امروز در بسیاری از کشورها مردم از بیماران نمی گریزند و با رفتارهای خویش سبب آزردگی بیشتر آنها نشده  و بنابراین آنها بدون ترس از بیماری خویش، سخن گفته و جامعه را از آلودگی بیشتر در امان نگه می دارد.

به هر روی با توجه به آمار نگران کننده ی ایدز در کشور، امروز بیش از هر زمان دیگر نیاز به آموزش های رسمی در مدرسه ها احساس می شود. دست اندرکاران باید برای خانواده ها روشن کنند که هیچ مصلحتی بالا تر از سلامت جامعه نیست پس آستین ها را بالا بزنیم و جامعه و پدر و مادرها را برای چنین آموزش هایی با خویش همراه کنیم.     

    http://www.jahanesanat.ir/36934-سدهای-اجتماعی-در-برابر-آموزش-مبارزه-با-ایدز.html   

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد