فرهنگیان و روز جهانی محیط زیست

محمد رضا نیک نژاد، ص آخر روزنامه شهروند، 16 اردیبهشت 94

 80 تا 100 تن گردهم آمده اند تا افزون بر پیاده روی و ورزش هفتگی، کار مدنی دیگری را پا به پای یکدیگر و با شعار" همبستگی معلم با روز جهانی محیط زیست" که به سه زبان فارسی، کردی و انگلیسی بر پلاکاردی نقش بسته است، به انجام رسانند. این گروه از شهروندان، فرهنگیان و خانواده های آنها هستند که در روز جهانی محیط زیست - یعنی 15 خرداد - مسیری را برگزیده و تصمیم به پاک سازی زباله ها گرفته اند. اما این بار منطقه اورامان در مریوان کردستان و در خط مرزی ایران و عراق. این بخش از سرزمین پهناورمان، منطقه ای زیبا و دست نخورده است که مانند بسیاری دیگر از نقاط کشور پر است از زباله هایی رها شده در کنار جاده ها، مسیر رودخانه ها، ژرفای جنگل ها و ...  که این کوهسار کم مانند را آلوده کرده و زیباییش را به خطر انداخته است! گروهی معلم از شهرهای دلفان لرستان، سنندج، گلپایگان، بوکان، همدان، کرمانشاه، زنجان و تهران گرد هم آمده اند تا در اردویی صنفی – مدنی به میزبانی خاطره انگیز فرهنگیان مریوان، افزودن بر دیدن دوستان دیده و نادیده خویش در کنشی مدنی و محیط زیستی با یکدیگر کاری نمادین را به انجام رسانند و پایه های رفتاری جهان - شهروندی را توانمند سازند.      

 در دهه های گذشته و آلودگی بیش از اندازه زیست بوم های انسانی و جانوری، نهادهای مردم نهاد، بوم شناسان، کارشناسان محیط زیست و حتی سیاست مداران را بر آن داشته است که کنش های وابسته به نگهداشت و پاسداشت زیست بوم را افزایش داده و مهمترین و یگانه ترین راهکار رویارویی با ویرانی بیش از اندازه کره زمین را آموزش شهروندان کنونی و آینده بدانند. از این روست که یکی از مهمترین هدف های آموزش و پرورش نوین و بخش های بنیادین آموزش های شهروندی، صرف آشنایی دانش آموزان با رفتارهای محیط زیستی و آشتی آنها با طبیعت می شود. در این میان کشور ما با داشتن زیربناهای فراوان فرهنگی – تاریخی، بهترین زمینه ها را برای پرداختن به یکی از پر مخاطره ترین گرفتاری های امروزین انسان یعنی آلودگی زیست بوم را دارا می باشد. تاریخ و فرهنگ ایران و ایرانی پر است از همزیستی با طبیعت و گرامیداشت آن. بی گمان بهترین نمونه، هم زمانی آغاز سال نو با آغازِ رویش طبیعت و زمین و درختان و جانداران و ... می باشد. اما توجه و کنش زیست محیطی فرهنگیان برای نخستین بار، نشانه خوبی از دگرگونی در ساختار ذهنی و رفتاری یکی از بخش های مهم جامعه است. این گروه از شهروندان به دلیل گستردگی محل کار و زندگی و از آن مهمتر برخورد همیشگی و موثر با نسل های نو آموزِ سراسر کشور، سزاورترین گروه اجتماعی برای پیوستن به رویکردهای جهانی نگهداشت زیست بوم است. فرهنگیان با جمعیت یک میلیونی و شمار دانش آموزان سیزده میلیونی و البته وابستگی های نسبی و سببی هر دو گروه، تقریبا همه شهروندان کشور را در بر می گیرند. بی گمان هرگاه بتوان محیط زیست را برای این گروه گسترده از جامعه مسئله نمود، گستره ای از دورترین روستاها تا بزرگترین شهرهای کشور را دلنگرانی های زیست بوی در می نوردد و گوشه گوشه کشور با چنین کنش هایی آشنا می شوند و روش های پاسداشت و گرامیداشت زیست بوم را اجرا و پیگیری خواهند نمود. گرچه پیگیری گاه و بی گاه چنین رفتارهایی آن هم به گونه ای نمادین،

 نمی تواند چنگی به دل زند، اما نباید فراموش نمود که نهادیه نمودن رفتارهای شهروندی در گروه به چالش کشیدن اندیشه ها و رفتارهای غیر شهروندی بوده و نیاز به همراهی و همدلی گروه های اجتماعی – مدنی دارد که چنین برنامه ای می تواند زمینه ای خوب برای دگرگونی در اندیشه ها و رفتارها را فراهم نماید. امید است که روزی چنین برنامه هایی به  گونه ای ساختارمند وارد برنامه های درسی مدرسه ها گردد.            

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد