نارضایتی فرهنگیان همچنان پا برجاست!

(این یاداشت با نام "معلمان چشم به راه توجه دولت"چاپ گردید)

محمدرضا نیک نژاد،روزنامه اعتماد،1 اردیبهشت ماه 94

 در نخستین روزهای کاری سال نو، فرهنگیان برای دیدن آن چه که در حکم های کارگزینی شان نقش بسته است بی تاب بودند. آنها که پس از گسترده ترین و مدنی ترین اعتراض های یک دهه گذشته، چشم به راه دگرگونی های چشم گیر در حکم هایشان بودند، سرخورده از میزان افزایش ها و نادیدن گرفتن خواست ها، گلایه های خویش را آغاز نمودند و با دلی پر به روزهای آینده چشم دوخته اند. اما بر حکم های کار گزینی،فوق العاده شغل و بیمه طلایی که فرهنگیان با حساسیت ویژه ای آنها را دنبال می کنند، چه گذشت؟

1. در حالی که روزهای پایانی سال گذشته با افزایش چشم گیر قیمت نیازهای اساسی و روزانه ی مردم روبرو شد و در آغازین روزهای سال نو نیز هزینه های زندگی از جمله هزینه آمد و شد با اتوبوس و تاکسی و مترو ... با افزایش بیست درصدی روبرو گردید و باید چشم به راه افزایش بهای آب و برق و گاز و بنزین و اجاره خانه و .... باشیم، دولتمردان همچنان بر افزایش 14 درصدی حقوق فرهنگیان پای فشرده و احکام را بر پایه آن به دست فرهنگیان رساندند. بر کسی پوشیده نیست که تورم واقعی بیش از میزان اعلام شده است و قیمت کالاهای اساسی، متغیر وابسته ای به بهای بنزین، ارز، نفت و ... است. از این رو و بنا بر تجربه، باید منتظر افزایش های بیشتری بود. همچنین تفاوت رسمی و غیر رسمی حقوق فرهنگیان با کارمندان دیگر، هر سال اختلاف دریافتی معلمان را نسبت به کارمندان دیگر بیشتر می نماید. به این معنی که چون تفاوت چشم گیر در دریافت ها وجود دارد، 14 درصد برای کف دریافتی حقوق بگیران با 14 درصد برای سقف آن اختلافی باور نکردنی در پی خواهد داشت. نمونه ای دیگر آن که تنها کارمندانی که از نظر میزان دستمزد همواره با فرهنگیان سنجیده می شدند، پرستاران بودند و در حکم های کارگزینی این دو گروه از کارمندان چندان تفاوت دریافتی ای وجود نداشت و هر دو شامل قانون خدمات کشوری می شدند. اما حقوق آنها نیز با درایت و تلاش های وزیرشان به گونه ای افزایش یافت که به گفته کاربدستان، کمترین دریافتی آنها به یک میلیون و هشت صد هزارتومان رسید. ناگفته نماند که با توجه به فشار شغلی و اهمیت کار آنها، باز هم بسیار ناچیز بوده و باید بیش از این ها افزایش یابد. اما در شرایطی که کادر پزشکی با جان انسان ها سر و کار دارند، معلمان نیز بر اندیشه ی آنها تاثیر گذار بوده و از این رو شغل آنها بی گمان کم اهمیت تر نمی باشد. کمترین دریافتی در وزارتخانه آموزش و پرورش برابر مصوبه وزارت کار بوده و بسیار با کمترین دریافتی وزارت بهداشت فاصله دارد. حتی میانگین دریافتی کارمندان آموزش و پرورش نزدیک یک میلیون و دویست هزار تومان است و این یعنی نصف خط فقر اعلام شده در رسانه ها. این رویه بی گمان تا کنون بر فرایند آموزش و پرورش کشور ضربه های کارایی زده و یکی از عوامل ناکارآمدی آن است.

1. -  گرچه فرادستان آموزش و پرورش بر این باورند که افزایش ضریب فوق العاده شغل از 800 به 1300، افزایش دستمزدها را 4 - 5 درصد دیگر افزایش داده است، اما واقعا چنین هست و چنین نیست. داستان فوق العاده شغل ازآنجا آغاز شد که این ضریب می باید با توجه به مدرک فرهنگیان از 800 تا 2000 افزایش می داشت،اما فرادستان اقتصادی آموزش و پرورش با رساندن آن به 1300 ابهامی تازه به این داستان ناخوشایند افزودند. این افزایش قرار بوده که از سال پیش،هم زمان با دیگر کارمندان دولت و با مقداری بیشتری اعمال می شد، که نشد. از این رو افزایش ناچیز حقوق در پی افزایش فوق العاده شغل نتوانست است حس نارضایتی فرهنگیان را آرامش بخشد و همچنان گسترده ترین کارمندان کشور از فرادستان دلخورند.

2. - در کنار کارهای دردسرساز حاجی بابایی در دگرگونی های ساختار آموزشی و انداختن آن به دامگاه دگرگونی های بیهوده،تنها کارِ ماندگار او برقراری بیمه طلایی بود. پس از دهه ها بی اعتنایی به ناتوانی و ناکارآمدی بیمه های معلمی،حاجی بابایی توانست زمینه رضایت نسبی فرهنگیان را در این باره فراهم نماید. در بیمه طلایی، پرداختِ نیمی از حق بیمه با بیمه شونده و نیم دیگر آن با آموزش و پرورش بود. در همین حال خدمات پزشکی آن در بهترین و نام آورترین بیمارستان ها و آزمایشگاه ها پذیرفته می شد. اما شوربختانه از زمان وزارت تازه این بیمه در مسیر ناکارآمدی و ناتوانی گام نهاد. در سال نخست، پر کابردترین بخش های آن یعنی بیمه عینک و دندان پزشکی حذف شد و این در حالی بود که حق بیمه ی بیمه شونده افزایش پیدا نمود. بعلت بدهی های فراوان آموزش و پرورش به بیمه ایران،این بیمه دیگر زیر بار بیمه طلایی نرفت و کاربدستان مالی اداره با چانه زنی با بیمه آتیه سازان،این شرکت را وارد بازی نمودند و با توجه به شرایط زار آموزش و پرورش خدمات بیمه طلایی به شدت کاهش پیدا کرده و به ناکارآمدترین شکل ممکن درآمده است. اما امسال کاربدستان مالی وزارتخانه طرحی نو از آستین درآورده و چهار گزینه بیمه طلایی را در برابر فرهنگیان قرار داده اند! در همه گزینه ها سهم دولت در پرداخت حق بیمه دست کم به یک دوم تا یک سوم مقدار پیشین رسیده است. به این ترتیب که در نزدیک ترین نوع آن به بیمه سال 93  با افزایش حق بیمه از 26 هزارتومان پیشین به 38 تا 44 هزار تومان،سهم معلم را به 25 تا 31 هزار تومان رسانده و سهم آموزش و پرورش را در همان مبلغ پیشین - یعنی 13 هزار تومان - نگه داشته است! این یعنی افزایش بی رویه هزینه های درمانی فرهنگیان! و البته در برابر افزایش 14 درصدی دست مزدها. همچنان که گفته شد، این گزینه نزدیک ترین ویژگی ها را به بیمه کنونی دارد اما در گزینه ی بهتر، حق بیمه به 56 هزارتومان افزایش یافته و سهم آموزش و پرورش همچنان 13 هزار تومان و سهم بیمه شونده به 41 هزارتومان افزایش را نشان می دهد. در این گزینه برای معلمی بالای بیست سال سابقه با دو فرزند، حق بیمه 164 هزارتومان می شود. و این در حالی است که افزایش دستمزد سالیانه چنین معلمی نزدیک به 250 هزار تومان است! بی گمان دست کشیدن از بیمه گذشته و باز کردن چنین بیمه ای در آموزش و پرورش،دامن زدن به فقر بیشتر در میان فرهنگیان خواهد بود. البته دو گزینه دیگر آنچنان خفت بارند که درباره آنها ننوشته به. بزرگترین اشکال بیمه طلایی از آغاز تا کنون اجرا نشدن آن برای بازنشستگان عزیز است. جای شگفتی دارد و باید تاسف خورد که فرادستان آموزشی چنین دیدگاهی نسبت به کسانی دارند که همه عمر و تندرستی خویش را به پای آموزش فرزندان این کشور نهاده اند.

با توجه به رویه دولت - دست کم در سه مورد بالا - که در آن قصد و رویکردی برای بسامان نمودن وضعیت معیشتی فرهنگیان دیده نمی شود – نه تنها دردهای کهنه تبعیض و نداری در میان آنها آرام نمی گیرد بلکه وزیر و در ادامه دولت بیشترین آسیب را در میان گسترده ترین و تاثیرگذار ترین کارمندان دیده و می بیند. فرهنگیان بر این باورند که در کابینه از حق آنها دفاع شایسته و بایسته نمی شود. اما بی گمان با این رویه کل ساختار دولت متهم به بی توجهی به فرهنگیان است. امیدواریم دولت در آستانه روز و هفته معلم بتواند خلاف این سخن را  نشان دهد و رییس جمهور پس از گرفتاری هسته ای به شعارهای انتخاباتی خویش درباره آموزش و پرورش باز گردد.          

             http://etemadnewspaper.ir/?News_Id=13213