آزمون های "سنجش و دانش" وچند پرسش!

محمدرضا نیک نژاد،روزنامه اعتماد،16 آذرماه 93

سال هاست که مهمترین هدف آموزش در کشور آماده کردن دانش آموزان برای کنکور است و بزرگترین رویکرد آموزشی بالا بردن نمره و معدل. این رویکرد پس از دهه ها بخش بزرگی از فرهنگ آموزشی ما شده است و هر سال بیش از گذشته خود را در تار و پود نه چندان خوش رنگِ آموزشِ کشور می نمایاند. توانمندی این فرهنگ آنچنان است که بسیاری از سرمایه گذران را برای حضور در بازارهای آموزشی بر می انگیزد و باز از این روست که هر سال از گوشه و کنار کشور موسسه های آموزشی رنگارنگ سر بر می آورد و هر یک از آن بهره ای می برند و از این نمد گسترده کلاهی دست و پا می کنند – گرچه به گَرد پای بزرگانِ بازارِ چندین میلیاردی آموزشگاه ها،کتاب های کمک درسی،آزمون های دوره ای و ... نمی رسند. گسترش چنین بازارِ پر سود و آسیب های آن بر آموزش،موضوع این نوشتار نیست بلکه نگرانی آنجاست که کاربدستان آموزشی نیز - نه برای سود شخصی که - به خاطر سامان بخشی به آشفته بازار کمبود بودجه و جبران آن،دست به چنین کارهایی می زنند. در سال های گذشته آموزش و پرورش نیز وارد گود شده است و آزمون های دوره ای برگزار می کند. نامدارترین آنها،آزمون های چهار گزینه ای پیشرفت تحصیلی بود که هر از چندگاهی به گونه ای اجباری در مدرسه ها برگزار می گردید و بخشی از هزینه های مناطق و وزارتخانه را تامین می کرد. اما در هفته های گذشته و در برخی استان ها آزمون هایی به نام "سنجش و دانش" در حال برگزاری است که بیش از آزمون های پیشین پرسش برانگیز است. این آزمون ها قرار است در دو دوره دبیرستان یعنی متوسطه اول و دوم و میان دبیرستان های خاصِ دولتی مانند هیات امنایی ها،تیز هوشان،نمونه دولتی و ... برگزار گردد. آزمون برای هر دانش آموز دوره نخست 40 هزارتومان و برای متوسطه دوم،60 هزار تومان است و بنابراین برای یک دبیرستان 300 دانش آموزی هزینه ای از160  تا 240 میلیونی در بر دارد. قرار است که این آزمون ها دلبخواه باشند. اما از برخی استان ها خبر می رسد که از سوی فرادستان وزارتخانه خلاف این رفتار می شود و به ویژه برخی مدیر کل های استانی بر برگزاری این آزمون ها پافشاری می کنند. این اجبار به ویژه در شهرستان های کوچک که مردم چندان راضی به هزینه های هنگفت برای آموزش نمی باشند،دردسرهایی برای مدیران در دریافت پول از خانواده ها پدید آورده است. گویا این فشار از سوی وزارتخانه بوده که در سلسله مراتب اداری به مدرسه ها می رسد. اما چند نکته 1-  گرچه فرهنگ آموزشی در یک برهم کنش دو سویه میان شهروندان و نامداران گستره کنکور و معدل و نمره،سلیقه آموزشی کشور را شکل داده است- به گونه ای که مشتری ها حاضر به پرداخت هزینه های میلیونی بوده و عرضه کننده به دنبال دریافت سود بیشتر،بر آتش این بازار می دمند و شوربختانه آموزش را به گونه ای فزاینده به آن سو می برند- اما دست کم از کاربدستان انتظار می رود که رویکردی نوین به آموزش داشته و کیفیت آموزشی را آن گونه که در تعریف های تازه ی یادگیری در جهان پیگیری می شود،دنبال نمایند." کنوانسیون حقوق کودک تاکید دارد که نباید تنها بر درونمایه های برنامه درسی توجه شود،بلکه باید فرایندهای آموزشی،روش ها و محیط های آموزشی،هم ردیف با مبانی،به گونه ای شفاف مورد توجه قرار گیرد. پس مهم است که آموزش و پرورش بتواند تحول آفرین،هماهنگ ساز با عدالت اجتماعی و محیطی،دموکراتیک کننده ساختارهای قدرت،گستراننده برابری،احترام به حقوق بشر،آزادی های بنیادین و عدم تبعیض باشد. یادگیری در یک رویکرد کوته بینانه،اندازه گیری نتایج آموزش در حساب و سوادآموزی دانسته می شود،که می تواند به کنارگذاشتن ابعاد اصلیِ کیفیت و دست کم گرفتن مهارت های ضروری دیگر و ارزش ها و روابطی همچون خلاقیت،کنجکاوی،اندیشه سنجشگرانه،جامعه اندیشی،همکاری،دلسوزی،شجاعت و ... بینجامد". پس جای گمانی نمی ماند که کاربدستان دولت تدبیر و امید باید هم راستا با سخنان رییس جمهور روحانی- پیش و پس از انتخابات - و رویکردهای نوین آموزشی، دامن خویش از رفتن در راهی که موسسه های نامدار کشور و فرهنگ آموزشی جامعه و خانواده ها پیش پایشان می گذارند،پاک نگاه دارند و برای انداختن آموزش در مسیر درست تلاش نمایند. 2- از سوی دیگر چه رییس دولت و چه وزیر آموزش و پرورش بارها بر تمرکز زدایی از آموزش و پرورش تاکیده کرده و می گویند قرار است که اختیارات ویژه ای به مدیران کل استان ها داده شود و استان ها به یک خودگردانی آموزشی برسند! اما چنین طرح هایی مخالف این گونه وعده ها است. فشار بر استان ها آن هم در این مورد هیچ گونه توجیه اداری و سازمانی ندارد و بیش از گذشته تمرکز را به ساختار آموزشی کشور تحمیل می کند. 3- چنین کنش هایی منابع مالی مناطق را به بیرون از  استان برده و در جاهایی که چندان سودی برای آموزش استان ندارد هزینه می کند. اگر این منابع در درون استان ها هزینه شود می تواند دست کم برخی از گره های مالی در نهاد آموزش منطقه را باز کرده و دردهایی از آن را درمان نماید. بی گمان نه آغازگاه تمرکز زدایی چنین است و نه چنین کنش هایی با آموزش و پرورش نوین سازگاراست،انتظار می رود که کاربدستان آموزشی دولت تدبیر فلک آموزش و پرورش را سقف بشکافند و طرحی نو دراندازند.          

 

                http://etemadnewspaper.ir/?News_Id=2579 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد