اجرای احکام اداری وزارت آموزش و پرورش متوقف شود

یک فعال صنفی معلمان:

اجرای احکام اداری وزارت آموزش و پرورش متوقف شود

خبر گزاری ایلنا،14 اردیبهشت 93

ایلنا: وزارت آموزش و پرورش برای تامین درآمد به مدرسه فروشی روی آورده که منجر به تراکم جمعیت در مدارس، شلوغی کلاس‌های درس و تنزل شغل معلمی تا حد مبصری کلاس خواهد شد.

یک فعال صنفی معلمان خواستار توقف اجرای احکام اداری وزارت آموزش و پرورش در دولت روحانی برای معلمان منتقد یا فعال حقوق صنفی شد.

«محمدرضا نیک‌نژاد» در این باره به ایلنا گفت: این قضیه قابل درک است که بعضی از گستره‌ها خارج از محدوده کاری دولت قرار دارد، مثلا «علی‌اصغر فانی»، وزیر آموزش و پرورش در اواخر دی ماه سال گذشته برای بخشش تعدادی از معلمان زندانی نامه‌ای را خطاب به رئیس قوه قضاییه نوشت اما این نامه با واکنش مناسبی از سوی سران این قوه رو‌به‌رو نشد.

وی افزود: صدور و اجرای احکام اداری نظیر تبعید، اخراج، توبیخ و... زیر نظر وزارت آموزش و پرورش قرار دارند و این وزارتخانه می‌تواند با بررسی مجدد این احکام، نسبت به عادلانه یا ناعادلانه بودن آنان تصمیم گیری کند. 

آموزگار امروزین،شدن و ماندن

                       مهدی بهلولی،روزنامه اعتماد،14 اردیبهشت 93

                "به هر مدتی گردش روزگار /  ز طرزی دگر خواهد آموزگار

                 سرآهنگ،پیشینه کج رو کند  /  نوایی دگر در جهان نو کند"

 باری،به گفته ی نظامی،هر زمانه ای آموزگار درخور خود را می طلبد؛و روز و هفته "معلم" هم بی گمان،از بهترین زمان هایی است که می توان به آموزگار شایسته ی این زمانه اندیشید و پرداخت. روزگاری،مهم ترین کار آموزگار،انتقال درون مایه ی کتاب درسی به ذهن شاگردان شمرده می شد؛همان که پائولو فریره،آموزشگر و آموزش شناس سرشناس برزیلی،از آن با عنوان "آموزش بانکی و یا بانک دارانه " یاد می کند. دیدگاهی که آموزگار را همچون کارمند بانکی می داند که فایل های آگاهی را،با نظم و سامانی از پیش تعیین شده،از قفسه ها بیرون می آورد و در ذهن دانش آموز می چیند. دانش آموز هم موظف است بی کم و کاست و با کمترین چون و چرا آنها را فراگیرد. 

معلمان در کانون آموزش کیفی اند

محمدرضا نیک نژاد،روزنامه آرمان،13 اردیبهشت 93

"این یاداشت با حذف بخش های کوتاهی از آن در روزنامه به چاپ رسید"

روز معلم که فرا می رسد،دست اندرکاران دولتی و آموزشی با خورجینی پر از واژه های دلربا داد سخن می دهند و معلم را به اوج می رسانند. اما بی گمان سخنان دلفریبشان و مقام معنوی مورد تاکیدشان چندان با جایگاه اقتصادی،اجتماعی و حتی آموزشی معلمان همخوان نبوده و گاه فرسنگ ها دور است. برکسی پوشیده نیست که آموزش،ارزنده ترین ابزار برای بسیاری از گرفتاری های امروزین جهان است و معلم ستون استوار آن به شمار می آید. چه معلم را در نقش سنتی اش،یعنی آگاهِ همه چیز دانِ فرهیخته بدانیم و چه او را رهبری آموزشی،یا حتی به او بعنوان فردی در سطح دانش آموزان و مانند آنها،در پی یافتن پاسخ به پرسش های نهفته در درونمایه های آموزشی بنگریم،نقش معلم در آموزشِ با کیفت یگانه است. از این روست که نهادهای جهانی نیز بر این نقش بی همتا تاکید کرده و خواستار بها دادن بیش از پیش به معلمی،به عنوان پیشه ای کارا  در توسعه کشورها هستند. برای نمونه در بخشی از پیام آموزش جهانی(EI)- نهادی زیر مجموعه ی یونسکو- به فراخور روز جهانی معلم(2010)،می خوانیم که "سررشته ی بهبود،در دست آموزگاران است.... نقش آموزگاران و دیگر کارکنان آموزشی،در بازسازی اجتماعی،اقتصادی و اندیشگی،سرنوشت ساز است.  

روز آموزگار و کار آموزگار

                         مهدی بهلولی،روزنامه آرمان،13 اردیبهشت 93

   بزرگ باش و مشو تنگدل ز خردی کار /  که سال تا سال آرد گلی زمانه ز خار

   آری،به گفته بیهقی : " سال تا سال آرد گلی زمانه ز خار " و این سخن افزون بر "زمانه"، بی گمان وصف کار آموزگار هم هست؛آموزگاری که همپا و همگام با زمانه،با شکیبایی و بردباری،گل و گلستان کودکانه می پروراند. و دوازده اردیبهشت در ایران،روز همین آموزگار است که می تواند بهانه ای باشد برای اندیشیدن نوین بر چیستی کار و کنش او. به ویژه در جامعه ی ما،که شوربختانه دیری است که درباره ی آموزش و آموزگار،سخن ژرف و نظریه پردازی نوینی شنیده نشده است. یا اگر اندیشه وران و روشنفکرانی،آن هم گه گاه و پراکنده،چیزی گفته و یا نوشته اند آنچنان بازتابی نیافته،و یا در گستره ی تنگ نشریه های تخصصی باقی مانده و به سپهر همگانی کشیده نشده است.  

روز معلم؛روز دردسر ساز!

                          محمدرضا نیک نژاد،ص آخر روزنامه شهروند،13 اردیبهشت 93

امسال روز معلم جمعه بود و چه خوب شد که مدرسه ای،دانش آموزی و جشنی درکار نبود! شاید باورش سخت باشد که این روز برای بسیاری از ما معلمان – به ویژه در دبیرستان های پسرانه – یکی از بدترین روزهای سال آموزشی است! سر و صداهای پی درپی و بی پایان،کف زدن های بی سامان،گاهی برف شادی که کم مانده معلم را ناپدید کند،تیکه های جوانانه و جسورانه و ... گوش را می آزارد و روان را آشفته می سازد!

آموزش های خسته کننده و بریده از زندگی روزمره،روش های سنتی و بی پیوند با پیشرفت های دانش- بنیاد آموزشی،کمبود ابزارهای آموزشی نوین،فراوانی دانش آموزان- گاه تا40 نفر- در یک اتاق،کلاس های رنگ و رو رفته و غیر استاندار،محیط های تحکم محور و بی چون و چرا،درونمایه های درسی القایی که چرا و چگونه را بر نمی تابند و .... دانش آموزان را به شیطنت و دست انداختن دوستان خویش و معلم فرا می خواند. دانش آموز برای گریز از این محیط کسل کننده به هر چیزی چنگ می یازد و آن را ابزاری می کند برای فرار از یکنواختی کلاس و درس و مدرسه. از سوی دیگر معلم که با گروهی جوان پر انرژی و خلاق روبروست،خود گرفتاری های بی شماری دارد. 

محمد بهمن‌بیگی پدر مدارس عشایری

عزت‌ا... مهدوی،روزنامه آرمان،11 اردیبهشت 93

یازدهم اردیبهشت (1389)، سالروز درگذشت محمد بهمن‌بیگی بنیانگذار آموزش عشایر در ایران است.بهمن‌بیگی در سال 1298شمسی در ایل قشقایی در فیروزآباد استان فارس به‌دنیا آمد. پدرش در جریان مخالفت با سیاست اسکان عشایر، مورد غضب حکومت وقت قرار گرفت و خانواده او به ناچار تن به تبعید در پایتخت داد. محمد برای ادامه تحصیل وارد «مدرسه علمیه» که یکی از مدارس بنام تهران بود، شد. پس از پایان تحصیلات متوسطه، در رشته حقوق دانشگاه تهران پذیرفته شد ومدرک لیسانس گرفت. درست است که سابقه آموزش عشایر در ایران به دلیل موقعیت‌های قومی و ایلاتی، به هفتصد سال قبل بر می‌گردد اما، طرح تأسیس این نوع مدارس نو است؛ مدارسی که زیر چادر برگزار می‌شوند و آموزگار به همراه ایل کوچ می‌کند و در عین حال بچه‌های عشایر ارتباط فرهنگی خود را به‌عنوان یک عضو ایل با ملیت بزرگ ایرانی حفظ می‌کنند به‌طوری که با آموختن زبان ملی در کنار بهره‌مندی از سنن و آداب و فرهنگ وزبان قومی و ارزش‌های ماندگار ایلیاتی،به فهمی مشترک با سایر اقوام می‌رسند و حتی این فرصت را می‌یابند تا با کسب مهارت‌های لازم فنی و حرفه‌ای و غنی‌سازی حیات فرهنگی خود، منابع و عوامل ارزشمندی برای بقای قوم و قبیله خود فراهم کنند. محمد بهمن‌بیگی با نبوغ خود به این مسئله واقف بود. 

تحدید آزادی عمل شوراهای دانش‌آموزی

 عضو کانون صنفی معلمان درگفت وگو با ایلنا:

تحدید آزادی عمل شوراهای دانش‌آموزی/ مدیران مدارس از مراسم عزا بیش از شادی استقبال می‌کنند

«یکی از وظایف آموزش و پرورش نوین آموزش‌های اولیه شهروندی است اما در مدارس ایران این آموزش‌ها داده نمی‌شوند./ از آنجایی که مسئولین مدرسه نمی‌توانند شادی دانش آموزان را کنترل کنند از برگزاری مراسم شادی چندان استقبال نمی‌کنند.»

 ایلنا: عضو کانون صنفی معلمان گفت:‌ شورای دانش آموزی مانند شورای معلمان با وجود آنکه جلساتی برگزار می‌کنند اما ضمانتی برای اجرای مصوبات این نهادها وجود ندارد.

محمد رضا نیک‌نژاد در گفت و گو باخبرنگار ایلنا در مورد وضعیت تشکلهای دانش آموزی در مدارس گفت: از آنجا که تشکلهای دانش آموزی رسمی و دولتی هستند، چندان آزادی عمل ندارند.

 وی با اشاره به اینکه شوراهای دانش آموزی هنگام تاسیس در دوران اصلاحات قرار بود یک نهاد دموکراتیک باشد، افزود: در عمل  آموزش و پرورش و همینطور روسای مدارس پذیرای دادن آزادی عمل به شورای دانش آموزی نیستند.

 نیک‌نژاد با اشاره به اینکه شوراهای دانش آموزی در مدارس در قالب تشکلهای دانش آموزی فعالیت می‌کند، افزود: شورای دانش آموزی در کنار معلم تربیتی مدرسه اقداماتی انجام می‌دهند و جلساتی ماهیانه یا هفتگی برگزار می‌کنند که البته این هم برای پر کردن گزارش برای ارائه به مقامات بالا‌تر و همچنین ارسال به روزنامه‌ها است و می‌توان گفت فقط برای پر کردن بیلان کار صورت می‌گیرد.

 عضو کانون صنفی معلمان خاطرنشان کرد: شوراهای دانش آموزی نسبت به انجمن اسلامی دانش آموزی در مدارس آزاد‌تر است و اعضای آن با برگزاری انتخابات در مدرسه انتخاب می‌شوند.

 وی با اشاره به اینکه انجمن اسلامی دانش آموزی اقدامات مربوط به مراسم مذهبی و عزاداری‌ها و همچنین کارهای تبلیغاتی را انجام می‌دهند، افزود: اعضای انجمن اسلامی مدارس با برگزاری انتخابات تعیین نمی‌شوند و معاون تربیتی مدرسه رئیس و سایر اعضای آن را انتخاب می‌کند.

 وی خاطرنشان کرد: قرار بود این شورا در مدیریت آموزشی مدرسه تاثیرگذار باشد اما وقتی شورای معلمان تاثیر چندانی ندارد چه انتظاری می‌توان از شورای دانش آموزی داشت.  

بیانیه کانون صنفی معلمان ایران

 

به نام خداوند جان و خرد
بیانیه کانون صنفی معلمان ایران به مناسبت هفته معلم ( اردیبهشت 93)

  خوشحالیم بار دیگر در هفته ای که در ایران به نام معلم نامگذاری شده است با فرهنگیان ارجمند و همه ی کسانی که دل در گرو پرورش شایسته ی فرزندان این آب و خاک دارند،سخن می گوییم. باشد که کلاممان شنیده شود و مورد توجه و نقد و بررسی فرهنگیان و اندیشه وران فرهیخته و کارگزاران و فرادستان کشور قرار گیرد. اما پیش از آن بایسته است یادی کنیم از زنده یاد دکتر ابوالحسن خانعلی،که در دوازدهم اردیبهشت سال 1340و در اعتراضات صنفی فرهنگیان در میدان بهارستان تهران،روبروی خانه ملت،به شهادت رسید. همچنین شهید مرتضی مطهری،که در 12 اردیبهشت 1358 هدف گلوله تاریک اندیشان خشونت طلب قرار گرفت.

  فرهنگیان ایران،سال تحصیلی ِ رو به پایان را با امیدواری آغاز نمودند زیرا سکان آموزش و پرورش به فردی سپرده شد که خود را از جنس بدنه ی آموزش و پرورش می داند و به نهادهای صنفی به چشم فرصت،و نه تهدید می نگرد. و بالاتر این که بسیاری از آنان،همراه و همگام با دیگر اقشار،در یازدهمین انتخابات ریاست جمهوری،فردی را برگزیدند که در برنامه های انتخاباتی خود،سر و سامان بخشیدن به وضعیت نابهنجار اقتصادی کشور را در اولویت قرار داده بود. وعده ی باز شدن فضای سیاسی جامعه،رونق بخشیدن به گستره ی فرهنگ،رعایت حقوق شهروندی،حرکت در راستای عدالت اجتماعی و فقر زدایی از جامعه را در سرلوحه کار خود داشت. در گستره ی آموزش و پرورش نیز سخنان مهمی را مطرح نمود:

  « ساده‌ترین مسأله این است که اصل سی‌ام قانون اساسی که می‌گوید «دولت موظف است وسائل آموزش وپرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسائل تحصیلات عالی را تا سر حد خودکفائی کشور به طور رایگان گسترش دهد»محقق نکرده‌ایم...  

نمره های کاغذی

مهدی بهلولی،روزنامه شهروند،4 اردیبشهت 93

کمی شگفت زده بود و نمی خواست به آسانی باور کند که خریدن یک بسته کاغذA4  می تواند جایگزین پروژه علوم شود و یا نمره های منفی درس حرفه و فن را پاک کند. به خانه که رسیدم سلامی کرد،پس از لحظاتی پرسید بابا تو هم سر کلاس به بچه ها می گی بسته ای کاغذ بخرید و به مدرسه بیارید تا موردهای انضباطی تون رو پاک کنم؟ گفتم نه،مگر به شما گفته اند؟ گفت امروز،معلم علوم مان سر کلاس گفت امتحانات خرداد تا یکی دو هفته دیگه آغاز می شه و مدرسه برای تهیه ی کاغذ،که قیمت اش به بسته ای پانزده هزار تومان رسیده،مشکل داره،هر کسی دوست داره می تونه پروژه ی "قلب انسان و چگونگی کار آن" رو انجام نده و بجاش یک بسته کاغذ A4  بخره و به دفتر مدرسه بده  و نمره ی پروژه رو بگیره. معلم حرفه مون،که بچه ها از اول سال سر کلاس اش یه کمی زیادتر از کلاس های دیگه شلوغی می کردندهم همین حرف رو زد گفت موردهای انضباطی بچه ها را پاک می کنه.

 راستش در طول سال های کاری ام،اینجا و آنجا دیده بودم که اگر دانش آموزی وسط سال برای نام نویسی به مدرسه می آمد مدیر به گونه ای به پدر- مادرش می فهماند که باید کمکی به مدرسه کند تا بچه اش را بنویسد،و یا در نشست های انجمن اولیاء که کمابیش یکی از کارهای همیشگی همین کمک به مدرسه است. اما این یکی برای خودم نیز کمی تازگی داشت. 

کتاب "پرورش هنر استدلال" و آموزش انشا در مدرسه

                                                 محمدرضا نیک نژاد

                                     روزنامه ی اعتماد،4 اردیبهشت 93

 سخنان رییس جمهور روحانی درباره پایه گذاری زنگ گفتگو و کتاب خوانی، و بازگشت زنگ انشا به مدرسه ها،سبب شد که کاربدستان آموزشی،دست بکار عملی کردن سفارش های ایشان شده و با روش های گوناگون مانند دست بردن در برنامه های درسی دوره های آموزشی،گذراندن مصوبه در شورای عالی آموزش و پرورش، برگزاری همایش و سخنرانی و ... زمینه اجرای آن را فراهم نمایند. در همین راستا،شنیده شده است که سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی،یکی از پژوهشگران نامدار در گستره آموزش و یادگیری تطبیقی بنام خانم "ماساکو واتانابه" از ژاپن را در دهه نخست اردیبهشت به ایران دعوت کرده و قرار است در این مدت برنامه های گوناگونی در زمینه های آموزشی و پژوهشی برگزار گردد. آمدن خانم "واتانابه" به ایران بهانه ای به دست داد تا نگاهی دوباره به کتاب ارزشمند ایشان به نام "پرورش هنر استدلال" بیندازیم. بی گمان بررسی ژرف این کتاب در یک یاداشت روزنامه ای نمی گنجد! از این رو نگارنده،پژوهشگران و کارگزاران آموزشی،کارشناسان آموزشی،آموزگاران و .... را به خواندن آن فرا می خواند.

اما کتاب "روش هنر استدلال؛الگوی تبیین اندیشه در فرهنگ آموزش ژاپن و آمریکا" را موسسه فرهنگی منادی تربیت در 372 صفحه منتشر کرده است. نویسنده کتاب خانم "ماساکو واتانابه" دارای دکترای تخصصی از دانشگاه کلمبیای آمریکاست. کتاب به وسیله محمدرضا سرکار آرانی،علی رضا رضایی و زینب صدوقی به فارسی روان و دلنشینی برگردانده شده است. کتاب با پژوهش میدانی در کلاس های انشا و تاریخِ دبستان های آمریکا و ژاپن،یکی از درخشان ترین آثار در آموزش و پرورش تطبیقی به شمار می آید. نویسنده با تلاشی ارزشمند با کنار هم قرار دادن و مقایسه هدف ها،روش ها،ریشه های فرهنگی و اندیشگی آموزش انشا و تاریخ در دو کشور،پژوهشی در خور توجه و خواندی را برای پژوهشگران فراهم نموده که می تواند آغازگاهی تازه در آموزش هر کشوری باشد.