بیانیّه ی شورای مرکزی تشکّل های صنفی فرهنگیان سراسر کشور
بیانیّه ی شورای مرکزی تشکّلهای صنفی فرهنگیان سراسر کشور
به مناسبت روز معلّم - اُردیبهشت 1393
به نام خداوند جان و خرد
آموزش و پرورش، قویترین سلاح برای تغییر جهان است. نلسون ماندلا
12 اُردیبهشت « روز ملّی معلّم » را به همه ی فرهنگیان گرانقدر تبریک می گوییم و یاد و خاطره ی شهیدان مطهّری و خانعلی را که در این روز به شهادت رسیدند، گرامی می داریم. همچنین روزجهانی کارگر را به جامعه ی کارگری کشور تبریک می گوییم و امیدواریم این صنف شریف به مطالبات بحقّ خود دست یابند.
در 12 اُردیبهشت سال 1358 استاد مرتضی مطهّری هدف خشونت گروهی قرار گرفت که با کج فهمی مذهبی برای دست یافتن به اهداف نادرست خود از شیوه های حذفی بهره می جستند. همچنین در چنین روزی در سال1340، ابوالحسن خانعلی، معلّم فلسفه ی دبیرستان جامی تهران در اعتراض های صنفی معلّمان در مقابل مجلس شورای ملّی به دست عُمّال رژیم پهلوی به شهادت رسید. از آن سال، معلّمان چنین روزی را روز معلّم نام نهادند. برخوردهای این چنینی با اعتراض های اجتماعی، مختصّ دولت هایی است که خود را در برابر مردم پاسخگو نمیدانند. ولی دولت ها، در جوامعی که برآیند اراده ی ملّت اند، خود را در قبال مردم و آیندگان متعهّد و مسؤول می دانند و اساس برنامه ریزی های کلان و بلندمدّت خود را بر شالوده ی آموزش و پرورش بنا می کنند و نیک واقف اند که بی توجّهی به این نهاد، سبب عقیم ماندن اهداف در سایر حوزه ها می شود. متأسّفانه در کشور ما در هشت سال اخیر، دولتی پوپولیست با بی برنامگی، بی توجّهی به خواسته های جامعه ی فرهنگیان، پاسخگو نبودن و روزمرّگی در مدیریّت، زمینه ی هرگونه تحوّل، برنامه ریزی و اجرای طرحهای بنیادی و تغییرات مطلوب را در آموزش و پرورش از بین برد.
رییس جمهور محترم!
حدود نه ماه از استقرار دولت یازدهم می گذرد. فرهنگیان کشور در انتخابات ریاست جمهوری اخیر، به دلیل همسویی برنامه های اعلام شده ی جنابعالی با نیازهای ملّت فهیم و خواسته های جامعه ی معلمّان، عمدتاً از شما حمایت کردند و در موارد زیر انتظار تحوّلات مثبتی را از دولت شما داشته و دارند:
- حذف فضای امنیّتی از محیط کار فرهنگیان اعم از کلاس های درس، آموزشگاه ها و ادارات:
جنابعالی به طور مکرّر در برنامه ی دولت خود به رفع فضای امنیّتی از فضای عمومی جامعه و تشکّل های صنفی و مدنی، اشاره نموده اید و وجود تشکّل های تخصّصی را برای رفع فساد و اصلاح ناراستی ها و نابسامانی های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی لازم دانسته اید. وزیر محترم آموزش و پرورش نیز وجود این تشکّل ها را نه تهدید که یک فرصت دانسته و اعلام نموده اند که امنیّت فرهنگی را جایگزین فرهنگ امنیّتی در آموزش و پرورش خواهند کرد.
جناب آقای دکتر روحانی!
نگاه امنیّتی که در دولت قبل نسبت به معلّمان منتقد و تشکّل های صنفی برقرار بود، با استقرار دولت شما تغییر محسوسی نشان نمی دهد، به گونه ای که از هرگونه جلسه ای برای برنامه ریزی جهت بزرگداشت هفته ی معلّم توسط تشکّل های صنفی، جلوگیری شده و فضای آموزش و پرورش را به شدّت امنیّتی نموده اند. در همین راستا مأموران امنیّتی دولت شما چیزی تحت عنوان حریم خصوصی و شخصی برای ما فرهنگیان به عنوان شهروندان این کشور قایل نبوده و نیستند. امروز، نشانه های اندکی از تحقّق وعده های شما و وزیر محترم آموزش و پرورش در حوزه ی تعلیم و تربیت ملاحظه می شود. امنیّت ستانان دیروز، امروز نیز بر مدار قدرت باقی بوده و همان رویکرد گذشته را دنبال می کنند و بر آنند که نشان دهند که « در بر همان پاشنه می چرخد » و انتخابات در این کشور چیزی را عوض نمیکند.
- بهبود وضعیّت معیشتی جامعه ی فرهنگیان:
طبق قانون مدیریّت خدمات کشوری، افزایش سنواتی حقوق و مزایای کارکنان دولت باید متناسب با نرخ تورّم تنظیم شود. در دو دولت قبل که به درستی دولت قانون گریز لقب گرفته بود. برخلاف قانون، هیچگاه افزایش حقوق، تناسبی با نرخ تورّم افسارگسیخته نداشت و حقوق مادّی و معنوی معلّمان کشور، بی ضابطه و بی پروا نقض می گردید. در سال 1393 نیز در بودجه ی آموزش و پرورش تغییر معناداری نسبت به سنوات قبل دیده نمی شود، همچنین افزایش سنواتی حقوق، قریب به 20% است که از تورّم پیش بینی شده توسط دولت تا پایان سال ( 35% ) 15 درصد کمتر می باشد و این به معنی فقیرتر شدن معلّمان کشور است. از طرف دیگر تبعیض آشکار در برخی بندهای احکام کارگزینی بین فرهنگیان با سایر کارکنان دولت، همچنان پا برجاست، از جمله تفاوت در ضریب فوق العاده شغل، فوق العاده جذب هیأت اُمنا، حقّ مسکن، کمک هزینه ی مهد کودک و ... از طرف دیگر پرداخت های خارج از حکم و فیش حقوقی در سایر وزارت خانه ها همچنان برقرار است. بدیهی است ادامه ی روند تبعیض آمیز قبلی برخلاف انتظارات جامعه ی فرهنگیان کشور از دولت است و تداوم آن منجر به روی گردان شدن معلمان و ریزش نیروهای مردمی حامی دولت خواهد شد.
- لغو احکام نا عادلانه ی صادره در دولت قبل توسط هیأت های بدوی و تجدیدنظر رسیدگی به تخلّفات اداری کارمندان آموزش و پرورش:
هر چند لغو یا نقض آرای صادره توسط سیستم قضایی علیه معلّمان منتقد، در حوزه ی اختیارات و اراده ی دولت نیست ولی آنچه که مورد انتظار همه ی فرهنگیان کشور بوده و در حدود اختیارات دولت است، لغو هرچه سریعتر آرای نا عادلانه و جناحی هیأت های رسیدگی به تخلّفات اداری توسط هیأت عالی نظارت است. برقرار ماندن و اجرای این احکام علیه بهترین معلمان کشور که جرمشان نقد صادقانه ی عملکرد دولت قبل است، از نظر جامعه ی معلّمان به هیچ وجه پذیرفتنی نیست. همچنین تغییر ترکیب اعضای هیأت های بدوی و تجدیدنظر که با رویکردی جناحی و همسو با دولت قبل آرای ظالمانه و سیاسی صادر کرده اند، مطالبه ی عمومی فرهنگیان کشور است. البتّه جامعه ی معلّمان ایران، از رییس محترم دولت انتظار دارند برای آزادی معلّمان دربند، آموزگاران واقعی و پاکترین فرزندان ایران زمین، رسول بداقی، محمود باقری و محمد داوری رایزنی لازم را با رییس محترم قوّه ی قضائیّه به عمل آورند.
وزیر محترم آموزش و پرورش!
هم چنانکه مستحضرید، تشکّل های صنفی فرهنگیان کشور رویکرد حمایتی و پشتیبانی از شما و دولت محترم داشته اند. مبنای این حمایت، سیاست های اعلام شده ی رییس دولت و جنابعالی در حوزه ی تعلیم و تربیت بوده است.
اساسی ترین خواسته ی جامعه ی فرهنگیان از جنابعالی، رفع تبعیض و بهبود وضعیّت حقوق و مزایا، سپس اصلاح جهت گیری های نادرست گذشته در آموزش و پرورش- طبق گفته ی رییس جمهور محترم- است.
بر این مبنا، خواسته های مؤکّد فرهنگیان کشور به شرح زیر اعلام می گردد:
- احیای مدیریّت انتخابی طبق مصوّبه ی 673- 1383 شورای عالی آموزش و پرورش؛
- ساماندهی و تجمیع بیمه های درمانی به صورت یک بیمه ی مؤثّر و کارآمد برای شاغلان و بازنشستگان، همانند بسیاری از شرکت های دولتی و یا ارتقای کارایی و گسترش پوشش بیمه ی طلایی و رفع نواقص، موانع و مشکلات آن؛
- برکناری افرادی که در برخی واحدهای آموزش و پرورش با رویکرد سیاسی و قبیله ای برای فرهنگیان منتقد در سنوات قبل پرونده سازی کرده اند؛
- انتصاب و به کارگیری افراد شایسته، توانمند، متخصّص و معتقد به جهت گیری دولت و رویکرد تحوّلخواهانه ی فرهنگیان در حوزه های ستادی و استان ها؛
- رسیدگی به تخلّفات مدیران دولت قبل در آموزش و پرورش در زمینه های استخدامی، مالی و ...؛
- ایستادگی در برابر سهم خواهی برخی از نمایندگان مجلس و جریانات خارج از آموزش و پرورش؛
- جلوگیری از تبدیل دانشگاه فرهنگیان به پارکینگ برخی مدیران معزول؛
- جلوگیری از بکارگیری نیروهای اداری در سال های پایانی خدمت در پست های مدیریّت و معاونت مدارس؛
- ارائه ی گزارش روشن و شفّاف از مراکز فعّالیّت اقتصادی آموزش و پرورش اعم از صندوق ذخیره، ستادهای اسکان، مراکز درمانی وابسته به آموزش و پرورش،تعاونیهای مصرف، سالن های پذیرایی، مراکز فرهنگی- رفاهی ( خانه ی معلّم )؛
- بازگرداندن سازماندهی معلّمان به روال سابق با اصلاح نواقص فرم سازماندهی و عدم انتخاب دبیران توسط مدیران؛
- مشارکت دادن معلّمان در تصمیم سازی ها و تصمیم گیری های آموزش و پرورش؛
- بازگرداندن نقش شورای معلّمان مدارس به جایگاه واقعی خود و خارج کردن آن از حالت فرمایشی.
جناب آقای دکتر فانی!
وضعیّت عمومی آموزش نیز شرایط مناسبی ندارد. از جمله ی مشکلات حوزه ی تعلیم و تربیت، تنوّع و تکثّر انواع مدارس با عناوین مختلف و طبقاتی شدن آموزش و تنزّل جایگاه مدارس دولتی و کاهش امکان دسترسی فرزندان خانواده های ضعیف به آموزش بهتر است. همچنین در یک دهه ی اخیر، رقابت در ارائه ی درصد قبولی های غیر واقعی، از سطح درس و مدرسه گرفته تا مناطق و نواحی و حتّی در سطح استان ها، آسیب اساسی به آموزش در کشور وارد کرده است. طُرفه آن که در برخی استان ها برای بالابردن درصد قبولی، مدیران مدارس اقدام به عقد قرارداد با معلّمان می کنند و در فرم ارزشیابی نیز چنین بندی ذکر شده است.
رقابت در دادن نمرات غیر واقعی به دانش آموزان ( که خود دانش آموزان نیز به آن واقفند ) و به تبع آن گذر آسان تحصیلی، به راه یافتن افراد ضعیف به پایه های بالاتر و کاهش انگیزه های تحصیلی دانش آموزان قوی و نابودی تدریجی پایه های تعلیم و تربیت کشور منجر خواهد شد.
وزیر گرامی!
وضعیّت پیش کسوتان عرصه ی تعلیم و تربیت نیازمند عنایت ویژه است. توجّه به معلّمان بازنشسته که بهترین سال های زندگی خود را وقف آموزش فرزندان این کشور کردهاند از مهمترین وظایف مسؤولان مملکت است. اگر داعیه ی آن داریم که می توانیم الگوی موفّقی برای دیگر کشورهای جهان و یا حدّاقل کشورهای منطقه باشیم نمی توانیم به معماران جامعه ی امروز خود بی توجّه باشیم. دوره ی بازنشستگی در کشورهای پیشرفته، دوره ی فراغت از اشتغالات روزمرّه و مسؤولیّت های شغلی و آغاز بهره مندی ویژه از خدمات اجتماعی، جهانگردی، تفریح و ... است. دوره ی بازنشستگی در آموزش و پرورش ایران برابر است با افزایش هزینه های زندگی، افزایش هزینه های درمانی، کاهش رتبه ی شغلی، کاهش میزان حقوق و جست وجو برای یافتن شغلی دیگر که معمولاً پایین تر از شأن اجتماعی فرد بازنشسته است. تبعیض و بیعدالتی دامان معلّمان را حتّی در دوره ی بازنشستگی رها نمی کند. پایین بودن میزان پاداش پایان خدمت، پرداخت چند مرحله ای آن و کارآیی نازل کارت منزلت و ... از جمله موارد اعتراض فرهنگیان بازنشسته است.
فرهنگیان گرانقدر:
بیش از یک دهه از تلاش های حق طلبانه ی نمایندگان شما در تشکّل های صنفی می گذرد. در این سال ها همه ی اقدامات قانونی و مدنی برای احقاق حقوق تضییع شده ی شما به عمل آمده است. این تلاش ها در برخی بُرهه های زمانی موفّقیّت های مقطعی در بر داشته است. تصویب و اجرای قانون مدیریّت خدمات کشوری ( نظام هماهنگ پرداخت حقوق کارکنان دولت ) در سایه ی تلاش های گسترده ی معلّمان کشور محقّق شد. ولی هم چنانکه پیش بینی می شد به دلیل عدم باور قلبی مدیران کشور به اجرای عدالت، بسیاری از وزارتخانه ها، سازمان ها و نهادهای دولتی با دور زدن قانون، آن را بلااثر نموده و روند تبعیض آمیز گذشته را هم چنان در شمایلی جدید ادامه داده اند.
همکاران گرامی!
حرکت صنفی، پروسه ای است که لازمه ی تکامل آن، صبر، استقامت، امید، پرهیز از افراط و تفریط، شناخت مسائل، مشکلات و موانع مسیر و استمرار و همدلی است و تفرقه با هر دلیل و عذر و بهانه ای، آفت راه حق طلبی است. خواسته های به حق شما، تنها در سایه ی وحدت و مشارکت حدّاکثری در حرکت های صنفی و بر اساس اصول قانون اساسی محقّق خواهد شد.
اندیشه هایتان بارور، گامهایتان استوار
شورای مرکزی تشکّلهای صنفی فرهنگیان سراسر کشور
12 اُردیبهشت 1393
http://kanoonhamedan.mihanblog.com/post/41
