یک‌سال از درگذشت «پرویز شهریاری» گذشت
همیشه پشت میز کار بود
مهدی بهلولی،روزنامه شرق،22/2/92
" اگر می خواهید برای ادامه تحصیل به بیرون از ایران بروید،با خودتان شرط بگذارید که برخواهید گشت." این سخن و سفارش استاد پرویز شهریاری بود به دانش آموزان دبیرستان ماندگار فیروز بهرام،در دوم آذر ماه نود،هنگامی که در جشن هشتاد و پنجمین زادروزش شرکت کرده بود. من که یکی از آموزگاران ریاضی این مدرسه ام،آن روز برای بار دوم بود که شهریاری را می دیدم. بار نخست،پنج- شش سال پیش،در جشنی در خانه ی ریاضیات،و در سالن همایش پارک ورشو بود که توانستم استاد شهریاری را از نزدیک ببینم. اما آشنایی من با نام شهریاری،به دوران دبیرستانم برمی گردد،که یکی از دبیران ریاضی مان کتاب "روش های جبر" شهریاری را معرفی نمود. پس از آن نیز،از شهریاری کتاب های بسیار دیگر دیدم،و برخی را گرفتم و خواندم و از آنها بهره ها بردم و همواره و با دیدن کتاب دیگری از استاد- که یا خود نوشته و یا به فارسی برگردانده بود- از این همه توانمندی،پشتکار و استواری،بر شگفتی ام افزوده می شد و بر این نام بلند،آفرین و درود می فرستادم.
همیشه پشت میز کار بود
مهدی بهلولی،روزنامه شرق،22/2/92
" اگر می خواهید برای ادامه تحصیل به بیرون از ایران بروید،با خودتان شرط بگذارید که برخواهید گشت." این سخن و سفارش استاد پرویز شهریاری بود به دانش آموزان دبیرستان ماندگار فیروز بهرام،در دوم آذر ماه نود،هنگامی که در جشن هشتاد و پنجمین زادروزش شرکت کرده بود. من که یکی از آموزگاران ریاضی این مدرسه ام،آن روز برای بار دوم بود که شهریاری را می دیدم. بار نخست،پنج- شش سال پیش،در جشنی در خانه ی ریاضیات،و در سالن همایش پارک ورشو بود که توانستم استاد شهریاری را از نزدیک ببینم. اما آشنایی من با نام شهریاری،به دوران دبیرستانم برمی گردد،که یکی از دبیران ریاضی مان کتاب "روش های جبر" شهریاری را معرفی نمود. پس از آن نیز،از شهریاری کتاب های بسیار دیگر دیدم،و برخی را گرفتم و خواندم و از آنها بهره ها بردم و همواره و با دیدن کتاب دیگری از استاد- که یا خود نوشته و یا به فارسی برگردانده بود- از این همه توانمندی،پشتکار و استواری،بر شگفتی ام افزوده می شد و بر این نام بلند،آفرین و درود می فرستادم. راستش،نام شهریاری مرا به یاد ریاضیات ژرف،گیرا و اندیشه برانگیز می اندازد؛ریاضیاتی که سخت با زندگی آمیخته است و پرسش هایش،ریشه در پیرامون ما دارد. ریاضیاتی دشواره - بنیاد، که نگاهی اصیل به انسان می دهد و سراسر هستی آدمی را،درمی نوردد و درگیر خویش می سازد و توان اندیشگی انسان را می آزماید. در ایران و به نزد همه ی اهل ریاضی شاید،چنین ریاضیات ارزنده ای،سخت با نام پرویز شهریاری گره خورده باشد؛پس ناگفته پیداست که این نام بر چه جایگاهی می نشیند.
اما دریغ که پرویز شهریاری در 22 اردیبهشت سال گذشته،از میان ما رفت. شاید شهریاری از نسل کسانی باشد که جایگزینی نمی یابند. شهریاری بیش از 400 کتاب تآلیفی و ترجمه ای از خود بر جای گذاشته و سال ها افزون بر کلاس های درس،در گستره ی نشریه های فرهنگی و علمی نیز در تلاش بوده است. شهریاری،یعنی یک زندگی کوشمندانه،اندیشمندانه و دلیرانه. کسی که،هم در پهنه ی اجتماع و سیاست جامعه ی خویش بود و هم در پهنه ی کتاب و ترجمه و نشریه. به راستی که نام و یادش گرامی باد.
اما بگذارید این یاد- نوشت کوتاه را با پرسشی از شهریاری و پاسخ خود او،به پایان برم که به تازگی از سوی یکی از همکاران استاد در مجله ی رشد"برهان" منتشر شده است :
"پرسش : به نظر من پرویز شهریاری نمونه ای است که ثابت می کند معلم ریاضی می تواند در حوزه ی ادبیات فعال باشد،می تواند اهل مطالعه باشد،اهل نویسندگی باشد،می تواند درد آشنا باشد و با دردهای کودکان و نوجوانان،دانش آموزان و دانشجویان،و طبقات مردم آشنا باشد و به راه حل آنها بیندیشد و مقاله بنویسید،می تواند درباره ی تاریخ به طور عام و تاریخ ریاضی به طور ویژه مطلب بنویسید،و خلاصه موجودی چند بعدی باشد. معلم ریاضی چگونه می تواند چنین باشد؟
پاسخ : حقیقت این است که شما به من محبت دارید،ولی من معتقدم،انسان در هر زمینه ای که کار می کند اگر با علاقه تلاش کند و با هیچ مشکلی از میدان خارج نشود می تواند موفق باشد. من نه استعداد فوق العاده ای دارم و نه حالت بخصوص دیگری داشته ام،ولی هیچ وقت کارم را رها نکردم. با این که اتقاق افتاده است که در مواقعی نتوانسته ام کار کنم،ولی تا وقتی که توانسته ام کار کنم همیشه پشت میز کار بوده ام. آنچه باعث موفقیت انسان می شود پشت کار و ادامه ی کار است. اگر تآثیر هوش و استعداد دو تا سه درصد باشد 97 تا 98 درصد بقیه به پشت کار و علاقه مندی مریوط می شود."
http://www.sharghdaily.ir/Default.aspx?NPN_Id=106&pageno=16
